کتاب طرفه

معرفی کتاب طرفه

کتاب الکترونیکی «طرفه» (مجموعه شعر) اثر «افشین دلخواه» و منتشرشده توسط انتشارات مهراب، مجموعه‌ای از سروده‌های شاعر معاصر است که در قالب غزل و شعر عاشقانه نگاشته شده‌اند. این کتاب با ۱۰۲ صفحه، به دغدغه‌ها و احساسات عاطفی و انسانی می‌پردازد و فضای آن سرشار از مضامین عشق، جدایی، امید و دلتنگی است. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب طرفه

«طرفه» مجموعه‌ای از اشعار عاشقانه و عاطفی است که در سال ۱۴۰۳ منتشر شده و ادامه‌ای بر دفتر قبلی شاعر با نام «عبیر» به شمار می‌آید. افشین دلخواه در مقدمه کتاب به صراحت بیان می‌کند که این سروده‌ها حاصل غلیان‌های درونی و تجربه‌های شخصی او در مواجهه با احساسات و حوادث عاطفی هستند. فضای کلی کتاب، روایتگر کشمکش میان منطق و احساس است و شاعر با زبانی صمیمی و بی‌پیرایه، از دل‌مشغولی‌ها و رنج‌های عاشقانه سخن می‌گوید. اشعار این مجموعه عمدتاً در قالب غزل سروده شده‌اند و مضامین آن‌ها حول محور عشق، فراق، امید، حسرت و گذر زمان می‌چرخد. در جای‌جای کتاب، ارجاعات و اشاره‌هایی به شاعران کلاسیک فارسی و مضامین عرفانی نیز دیده می‌شود که به غنای معنایی اشعار افزوده است. «طرفه» را می‌توان بازتابی از تجربه‌های زیسته شاعر دانست که در قالب واژه‌ها و تصاویر شاعرانه، به مخاطب منتقل شده‌اند.

چرا باید کتاب طرفه را خواند؟

این مجموعه شعر برای کسانی که به دنبال تجربهٔ احساسات عمیق و صادقانه در قالب شعر فارسی هستند، می‌تواند جذاب باشد. اشعار «طرفه» با پرداختن به موضوعاتی مانند عشق، جدایی، امید و دلتنگی، فضایی فراهم می‌کند تا خواننده با عواطف انسانی و لحظات ناب عاشقانه هم‌ذات‌پنداری کند. همچنین، استفاده از زبان و تصاویر شاعرانه، فرصتی برای آشنایی با سبک سرایش معاصر و دغدغه‌های شاعر فراهم می‌آورد.

خواندن کتاب طرفه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به شعر فارسی، به‌ویژه دوست‌داران غزل و مضامین عاشقانه و عاطفی مناسب است. همچنین، کسانی که در جست‌وجوی بیان احساسات و تجربه‌های شخصی در قالب شعر هستند، می‌توانند با این اثر ارتباط برقرار کنند.

بخشی از کتاب طرفه

«نخواه از من خسته. کنم فراموشتنهایت اینکه توانم کشم در آغوشتاگرچه با دگران حشر و نشرها داریخیال نیست! صفا باشد و بود نوشتخوشم مگ رکه شبی شرمسار من گردیاز آن وقارسرد که دارد زبان خاموشتبه جز رضای تو ما را نبوده هیچ رضاعزیز مایی و ما هم همیشه مدهوشتبه زعم خویش رسیدی به قله. اما نهکه عشق آنچه رفو کرده. کرده تنپوشتاگرجه گاه به گاه؛ از تو میرسد پیغامخوش است خاطر من از ندای چاووشت»