کتاب تاملاتی برای انسان فانی

کتاب تاملاتی برای انسان فانی نوشتهٔ الیور برکمن و ترجمهٔ میثم همدمی است. نشر نوین این کتاب را منتشر کرده است. این اثر در باب خودسازی است.

درباره کتاب تاملاتی برای انسان فانی

کتاب تاملاتی برای انسان فانی (Meditations for Mortals) [چهار هفته تا پذیرش محدودیت‌هایمان و یافتن مجالی برای اموری که به راستی مهمند] کوشیده است با طرح صریح و بی‌پردهٔ واقعیاتی تلخ در باب محدودیت‌های آدمی، تلنگری برای رهانیدن ما از چنگال برخی اوهام باشد. این کتاب را اثری فلسفی دانسته‌اند که اگر درمورد آن تأمل شده و به‌دور از شتاب‌زدگی خوانده شود، می‌تواند تغییر نگرشی ژرف و ماندگار را در ما کلید بزند. الیور برکمن در این کتاب به موضوع تغییری پرداخته است که وقتی رخ می‌دهد که ما متوجه می‌شویم زندگی در قامت یک انسان فانی، مسئله‌ای نیست که مجبور باشیم آن را حل کنیم. هدف نویسنده این است که در ۲۸ فصلِ این کتاب رهنمودهایی را دربارهٔ شیوه‌هایی متفاوت برای دست‌زدن به اقدام در این جهان ارائه کند.

خواندن کتاب تاملاتی برای انسان فانی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعه در باب خودسازی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب تاملاتی برای انسان فانی

«روز بیست و دوم. از مهربانی مفرط با خویشتن آتی‌تان دست بردارید

در باب حضور کامل در اینجا و اکنون

«نگرش و احساس غریبی در برخی افراد وجود دارد مبنی بر اینکه آن‌ها هنوز به زندگی واقعی‌شان گام ننهاده‌اند. آن‌ها فعلاً فلان یا بهمان کار را انجام می‌دهند، اما خواه این کار، رابطهٔ عاشقانه با یک زن باشد خواه اشتغال به یک شغل، هنوز آن چیزی نیست که به‌راستی می‌خواهند و همواره این خیال را در ذهن می‌پرورانند که زندگی واقعی‌شان در آینده سر می‌رسد... تنها چیزی که این دسته افراد از آن وحشت دارند این است که به چیزی وابسته شوند. آنان از محدود شدن، از ورود کامل به اینجا و اکنون، و از زیستن در قامت انسانی یگانه هراسی شدید دارند.»

- ماری لوییز فون فرانتس

اگر فقط یک حقیقت در دل نگرش نقص‌گرایانه وجود داشته باشد، همان حقیقتی است که در آغاز واپسین هفتهٔ کتابمان به آن می‌پردازیم: زندگی واقعی یعنی اینجا و اکنون. به همین سادگی. همین بخش از زمان محدودتان، همین بخشی که قادر نیستید در طی آن بر تمامی امور مسلط شوید، مشکل تعلل‌ورزی‌تان را حل کنید، فارغ‌التحصیل شوید، شریکی برای زندگی‌تان بیابید یا بازنشسته شوید و همین بخشی که طی آن بقای هیچ نظام دموکراتیک یا بحران آب و هوایی تضمین نشده است، همین بخش به‌اندازهٔ تک‌تک لحظات زندگی‌تان و شاید حتی بیشتر از هر لحظه‌ای حائز اهمیت است. گذشته از کف رفته و آینده هنوز فرا نرسیده است، پس تنها زمان به‌راستی موجود همین اکنون است. اگر هر رویکرد دیگری به‌جز این را برگزینید -اگر همهٔ این‌ها را به‌سان پیش‌درآمدی برای لحظه‌ای در آینده ببینید که در آن زندگی راستینتان آغاز خواهد شد یا سرانجام خواهید توانست خوش بگذرانید یا احساس خوبی به خود داشته باشید- درنهایت زندگی واقعی‌تان را پدیده‌ای برای "رد کردن" قلمداد خواهید کرد تا جایی که عمرتان تمام می‌شود، آن هم بی‌آنکه هرگز بخش معناداری از زندگی را لمس کرده باشید. ما باید تا حد امکان به‌طور کامل در اینجا و اکنون حضور داشته باشیم و در جریان امور، همان‌طوری که هستند، شناور شویم. هیچ‌یک از این‌ها به آن معنا نیست که شما نمی‌توانید -دربارهٔ دستاوردهایتان، ثروتتان یا تأثیرتان در دنیا- برنامه‌هایی جاه‌طلبانه داشته باشید. به‌هیچ‌وجه. شما می‌توانید این اهداف را دنبال کنید و در حین دنبال کردنشان حسی از سرزندگی و غرقگی را هم تجربه کنید، نه اینکه مجبور باشید حس سرزندگی‌تان را به زمانی موکول کنید که معلوم نیست محقق می‌شود یا نه.»