کتاب عبور از سختی های زندگی

کتاب عبور از سختی های زندگی نوشتهٔ آلن دوباتن و ترجمهٔ مریم تقدیسی است. انتشارات کتاب‌سرای نیک این کتاب را منتشر کرده است. این اثر در دستهٔ آثار موفقیت و خودیاری قرار دارد و عبور از سختی‌های زندگی از لحظهٔ تلاطم تا شکوفایی را شرح داده است.

درباره کتاب عبور از سختی های زندگی

آلن دوباتن کتاب عبور از سختی های زندگی (A Therapeutic Journey) را در توصیف مسیر یک سفر نوشته است؛ سفری از شکست و فروپاشی تا نقاهت و بهبودی. هدف او از نگارش این کتاب راهنمایی‌هایی عملی و در عین حال، تسلی‌بخشیدن و دوستی در تنهاترین و دردناک‌ترین لحظات زندگی است. این کتاب دربارهٔ ناخوش‌احوالی است، دربارهٔ اوقاتی که فکر می‌کنیم همه را نومید ساخته‌ایم و جهت زندگی و امیدمان را از دست داده‌ایم. این کتاب دربارهٔ رستگاری نیز هست: دربارهٔ دوباره به‌دست‌آوردن سرنخ زندگی، بازیابی معنا و یافتن راهی برای اتصال، محبت و شادی. نویسنده در این اثر بیان کرده است که  نباید به خود وحشت، خودبیزاری و غم راه دهیم تا دیگران بر ما پیروز شوند. همیشه می‌توانیم با خلاقیت و محبت، دلیلی برای زندگی‌کردن بیابیم. آلن دوباتن کتاب عبور از سختی های زندگی را در پنج بخش نگاشته که عنوان آن‌ها عبارت است «معضل»، «عشق»، «هنر»، «آزادی» و «امید».

خواندن کتاب عبور از سختی های زندگی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران آثار موفقیت و خودیاری و علاقه‌مندان به روان‍شناسی عمومی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره آلن دوباتن

آلن دوباتن نویسنده، فیلسوف و مجری تلویزیونی است که دغدغه‌اش نوشتن دربارهٔ زندگی روزمره به‌شیوه‌ای فلسفی است. او در تمام نوشته‌هایش می‌کوشد فلسفه را وارد زندگی عادی انسان کند. آلن دوباتن در سال ۱۹۶۹ در شهر زوریخ سوئیس به دنیا آمده است. او مشغول مدیریت در مؤسسهٔ خود به نام «مدرسه‌ٔ زندگی» بوده است. این نویسنده به‌عنوان نویسنده‌ٔ فلسفه‌ٔ روزانه شناخته می‌شود. او درباره‌ٔ موضوعاتی می‌نویسد که هرروزه همه‌ٔ انسان‌ها با آن‌ها دست‌وپنجه نرم می‌کنند؛ موضوعاتی مانند عشق، سفر، هنر، معماری و ادبیات. کتاب‌های آلن دوباتن به بیش از ۳۰ زبان دنیا از جمله پارسی ترجمه‌ شده‌اند. دوباتن دورهٔ دکتری فلسفه را در دانشگاه هاروارد آغاز کرد، ولی برای نوشتن کتاب‌های فلسفی به زبان ساده، آن را نیمه‌کاره رها کرد. کتاب‌های «تسلی‌بخشی‌های فلسفه» و «هنر سیر و سفر» از کتاب‌های این نویسنده هستند. اولین کتاب آلن دوباتن به نام «جستارهایی در باب عشق» در سال ۱۹۹۳ زمانی که او ۲۴ سال داشت، منتشر شد. کتابی که بسیار زود در فهرست کتاب‌های پرفروش قرار گرفت و بیش از ۲ میلیون نسخه از آن به فروش رفت.

موضوعاتی که در «مدرسهٔ زندگی» تدریس می‌شوند متنوعند، اما همه‌ٔ این آموزش‌ها در راستای افزایش خودشناسی هستند؛ زیرا گردانندگان این مدرسه معتقدند تنها با خودشناسی است که می‌توانیم زندگی برتر و رضایت‌بخش‌تری داشته باشیم. مجموعه‌ٔ آموزش‌های این مدرسه در ۶ دسته‌ٔ کلی تقسیم‌بندی می‌شود؛ خودشناسی، ارتباطات (Relationships)، کار، آرامش، رفتار‌های اجتماعی و فرهنگ و فراغت. نویسندگان و فیلسوفان باتجربه‌ای در این مؤسسه کار می‌کنند. باتوجه‌به تفاوتِ روش‌های یادگیری، مدرسه‌ٔ زندگی آلن دوباتن، آموزه‌ها یا محصولاتش را به روش‌های مختلفی مانند کتاب، کارگاه، ویدئو، جلسه‌ روانکاوی و... ارائه می‌کند. آلن دوباتن کتاب‌های بسیاری منتشر کرده است. از میان این آثار کتاب‌های «جستارهایی در باب عشق»، «معماری خوشبختی»، «شغل موردعلاقه»، «خودشناسی»، «تسلی‌بخشی‌های فلسفه»، «هنر سیر و سفر»، «اضطراب منزلت»، «دین برای خداناباوران»، «سیر عشق»، «آرامش»، «هنر همچون درمان» و تعدادی از کتاب‌های مدرسهٔ زندگی به فارسی ترجمه‌ شده‌اند و همه‌ٔ آن‌ها در فهرست پرفروش‌ترین کتاب‌های بازار قرار گرفته‌اند.

بخشی از کتاب عبور از سختی های زندگی

«تفاوت سرعت زمان مسئلهٔ اسرارآمیزی نیست و فقط به بدایع بستگی دارد. هر چه روزهایمان بیشتر با تجربه‌های جدید، پیش‌بینی‌ناپذیر و تفکربرانگیز پر شود، زمان طولانی‌تر به نظر می‌رسد. و به‌عکس، هر چه روزها بیشتر شبیه هم باشند سریع‌تر و مبهم‌تر سپری می‌شوند. دوران کودکی طولانی به نظر می‌رسد چون مملو از تازگی است، چون عادی‌ترین روزهای آن هم آکنده از اکتشافات و احساسات خارق‌العاده است. این تجربه‌ها می‌توانند به‌سادگی اکتشاف زیپ ژاکت یا با دست گرفتنِ بینی زیر آب، یا نگاه‌کردن به خورشید از پشت حوله نخی ساحل یا برای اولین بار فروبردن انگشتانمان در بتونه‌ای باشد که پنجره را در قابش نگاه داشته. ده سال اول زندگی می‌تواند هزار سال به نظر برسد چون مملو از محرک‌های مختلف است.

در میان‌سالی معمولاً همه‌چیز آشناتر به نظر می‌رسد. شاید تا آن وقت چند بار با هواپیما دور دنیا سفر کرده باشیم. دیگر از فکر خوردن آناناس، داشتن یک ماشین یا فشردن دکمهٔ روشن و خاموش‌کردن چراغ هیجان‌زده نمی‌شویم. دربارهٔ روابط، پول در آوردن و امرونهی کردن به دیگران همه‌چیز را می‌دانیم. و درنتیجه زمان بی‌رحمانه می‌گریزد.

یکی از راه‌حل‌هایی که اغلب در این زمینه توصیه می‌شود این است که همهٔ تلاشمان را برای اکتشاف بدایع جمع کنیم. باید کاوشگر و ماجراجو شویم. به ماچوپیچو یا انگکور وات، آستانا۹ یا مونته‌ویدئو برویم. باید با دلفین‌ها شنا کنیم یا در رستورانی مشهور در مرکز لیما غذای سیزده‌بخشی سفارش بدهیم. چنین کارهایی سرانجام زمان را از چهارنعل تاختن بازمی‌دارند. ولی این به معنای سختکوشی غیرمنصفانه، پرهزینه و درنهایت غیرعملی تازه‌گرایی است، به معنای دیدن مکان‌های جدید و کسب تجربه‌های جدید. درحالی‌که می‌توان همان چیزهای آشنا را با نگاهی تازه دید. شاید فرد میانسالی هستیم که در محلهٔ خود چیزهای زیادی دیده‌ایم، ولی متأسفانه به آن‌ها توجه نکرده‌ایم. احتمالاً چند نگاه سرسری به معجزه‌های هستی در اطرافمان انداخته‌ایم و فرض کرده‌ایم همه‌چیز را درموردشان می‌دانیم. تصور کرده‌ایم شهری که در آن زندگی می‌کنیم، مردمی که با آن‌ها تعامل داریم و کمابیش هدف همهٔ اینها را می‌شناسیم.»