کتاب اسلام و شیطان پرستی در عصر حاضر

کتاب اسلام و شیطان پرستی در عصر حاضر نوشتهٔ امیر قربانی را انتشارات شاملو منتشر کرده است. این کتاب به تشریح مفهوم شیطان‌پرستی و راه‌های مقابله با گسترش و نفود آن می‌پردازد.

درباره کتاب اسلام و شیطان پرستی

در سال‌های اخیر، به‌دلیل ضعف در انتقال مفاهیم مذهبی و بی‌توجهی به تربیت دینی و تقویت مبانی فرهنگی و نیز برنامهٔ نفوذی که از طرف دشمنان برای رخنه در باورها و شبهه‌افکنی در میان جوانان رخ داده است، برخی فرقه‌ها و عرفان‌های کاذب و دروغین سر برآورده‌اند که جوانان را ترغیب به انواع رفتارهای خارج از شأن و عرف اخلاقی و اسلامی می‌کنند و مستقیماً بنیان‌های فکری اسلامی را هدف گرفته‌اند. کتاب حاضر به یکی از این گرایش‌های منحط یعنی شیطان‌پرستی پرداخته و تلاش کرده راه‌های مقابله با رشد و گسترش آن را توضیح دهد.

خواندن کتاب اسلام و شیطان پرستی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان به کتب مذهبی و نیز معلمان پرورشی و طلاب حوزه‌های علمیه از خواندن این کتاب سود خواهند برد.

بخشی از کتاب اسلام و شیطان پرستی

«معنی و مفهوم شیطان

کلمهٔ شیطان وصف است نه اسم خاص، برای موجودی فوق‌طبیعی به کار می‌رود که مرکز تجسم بدی و پلیدی است. شیطان در زبان‌های گوناگون به نام‌هایی مثل ابلیس اهریمن، دیو، لوسیفر، دویل ستین خوانده می‌شود. منظور موجودی مادی که از آتش آفریده شده و غذا می‌خورد اما چون لطیف هستند خوراک محدود ویژه‌ای دارند. کار شیطان ایجاد انحراف و گمراهی انسان‌هاست یعنی انسان‌ها را از راه راست و راه حق و مستقیم به سمت خداوند متعال منحرف کرده و به انحطاط و گمراهی بکشاند. شیطان پس از تخلف از امر الهی مبنی بر سجدهٔ آدم از درگاه الهی رانده شده ولی به خاطر سال‌ها عبادتش از خداوند متعال مهلت خواست تا فرزندان آدم را فریب دهد و انسان برای رسیدن به کمال مطلوب الهی باید از گرایشات بد دوری گزیده و تمایل به خوبی‌ها داشته باشد. یعنی دوری از نفس اماره که انسان را وادار به پذیرش وسوسه‌های شیطانی می‌کند و پیروی از نفس مطمئنه که انسان را از طریق عقل و فطرت به سوی حق و مسیر الهی راهنمایی می‌کند صاحب این نفس کسی است که خداوند هرگز به او غضب نمی‌کند و با مرگ خوشی‌ها و باغ‌های پرنعمت بهشت از آن اوست. این مرحله تنها از راه تهذیب و خودسازی و تلاش مستمر در راه خدا به دست می‌آید بعد از نفس اماره و نفس مطمئنه به نفس لوامه می‌رسیم که همان محکمهٔ وجدان یا نفس ملامتگر است. این همان وجدان اخلاقی است که در بعضی انسان‌ها قوی و بیدار است و در بعضی انسان‌ها ضعیف و ناتوان.»