کتاب قصه‌ های صمد بهرنگی

کتاب «قصه‌ های صمد بهرنگی» نوشتۀ صمد بهرنگی است و انتشارات فرمهر آن را منتشر کرده است. این کتاب قصه‌های فراموش‌نشدنی نویسنده‌ای را در برمی‌گیرد که چند نسل مختلف از آثارش بهره برده‌اند.

درباره کتاب قصه‌ های صمد بهرنگی

کتاب قصه‌های صمد بهرنگی شامل ۲۱ داستان از این نویسندۀ بزرگ ایرانی می‌شود.تمام داستان‌های صمد بهرنگی ساده و شیوا هستند و درعین‌حال ۳ کارکرد را هم‌زمان با هم به‌پیش می‌برند. اولین کارکرد قصه‌های او این است که ماجرایی را بیان می‌کند و آن را متناسب با فضای داستان به مخاطب انتقال می‌دهد. کارکرد دوم آثار او این است که مخاطب را وادار می‌کند خود تبدیل به یک قصه‌گو شود، فرقی نمی‌کند داستانی ساده باشد و یا برآمده از پختگی، مهم این است که هرکسی حق دارد زندگی‌اش را روایت کند. کارکرد سوم ویژگی قصه‌های صمد بهرنگی است که مخاطب را به فکر فرومی‌برد و او داستان را هرگز تمام‌شده نمی‌بیند، گویی جایی در وجود خواننده لانه می‌کند و همان جا می‌ماند تا روزی در مسیر زندگی به خاطرش بیاید.

خواندن کتاب قصه‌ های صمد بهرنگی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران صمد بهرنگی و علاقه‌مندان به داستان‌های کوتاه پیشنهاد می‌کنیم.

درباره صمد بهرنگی

صمد بهرنگی در ۲ تیر ۱۳۱۸ به دنیا آمد. او آموزگار، منتقد اجتماعی، داستان‌نویس، مترجم و محقق فولکلور آذربایجانی بود. پس از تحصیلات دبستان و دبیرستان در مهر ۱۳۳۴ به دانشسرای مقدماتی پسران (در تبریز) رفت و در خرداد ۱۳۳۶ از آنجا فارغ‌التحصیل شد. از مهر همان سال و درحالی‌که تنها ۱۸ سال داشت، آموزگار شد و تا پایان عمر در آذرشهر، ممقان، قاضی‌جهان، گوگان، آخی‌جهان و فیروزسالار در استان آذربایجان شرقی تدریس کرد. در مهر ۱۳۳۷ برای ادامهٔ تحصیل در رشتهٔ زبان و ادبیات انگلیسی به دورهٔ شبانهٔ دانشکدهٔ ادبیات فارسی و زبان‌های خارجی دانشگاه تبریز رفت و هم‌زمان با آموزگاری، تحصیلات خود را تا خرداد ۱۳۴۱ و دریافت گواهی‌نامهٔ پایان تحصیلات ادامه داد؛ ازاین‌رو آموزش همواره یکی از دغدغه‌های صمد بهرنگی بود که به‌خاطر آن کتابی تحت عنوان «کندوکاو در مسائل تربیتی ایران» را نیز در سال ۱۳۴۴ منتشر کرد. از صمد بهرنگی که فعالیت سیاسی نیز با زندگی او گره‌خورده بود، کتاب‌های گوناگونی باقی‌مانده است. از داستان‌های او می‌توان به «اولدوز و کلاغ‌ها»، «اولدوز و عروسک سخنگو»، «کچل کفترباز»، «پسرک لبوفروش»، «افسانهٔ محبت» و داستان مشهور «ماهی سیاه کوچولو» اشاره کرد. از کتاب‌ها و نوشتارهای او می‌توان به «پاره‌پاره» (مجموعه شعر از چند شاعر)، «کندوکاو در مسائل تربیتی ایران»، «افسانه‌های آذربایجان»، «انشا و نامه‌نگاری برای کلاس‌های ۲ و ۳ دبستان»، «آذربایجان در جنبش مشروطه»، «الفبا ویژهٔ کودکان آذربایجان» و «اهمیت ادبیات کودک» اشاره کرد. صمد بهرنگی کتاب‌هایی را نیز ترجمه کرده است؛ همچون داستان‌هایی از «عزیز نسین». نویسندگان ایرانی کتاب‌های گوناگونی دربارهٔ صمد بهرنگی و آثار او نوشته‌اند. کتاب «صمد جاودانه شد» نوشتهٔ «علی‌اشرف درویشیان» در سال ۱۳۵۲ یکی از این کتاب‌ها است. «کودکانه‌های سیاسی صمد بهرنگی» (مقاله) نوشتهٔ «جواد طباطبایی» و «نگین نوریان دهکردی» که در سال ۱۳۹۳ در پژوهش‌نامهٔ علوم سیاسی منتشر شد نیز نمونه‌ای دیگر است. داستان کوتاه «ماهی سیاه کوچولو» در مرداد ۱۳۴۷ با تصویرسازی «فرشید مثقالی» منتشر شد. تصویرهای این کتاب جایزهٔ براتیسلاوا را از آن خود کرد. این داستان را مدت‌ها نقش بیانهٔ غیررسمی سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران را بازی می‌کرد. این باور نظرات مخالفی هم داشته است. صمد بهرنگی در ۹ شهریور ۱۳۴۷ درگذشت.

بخشی از کتاب قصه‌ های صمد بهرنگی

«اولدوز نشسته بود تو اتاق. تک‌وتنها. بیرون را نگاه می‌کرد. زن‌باباش رفته بود به حمام. در را قفل کرده بود. به اولدوز گفته بود که از جاش جنب نخورد. اگر نه می‌آید پدرش را درمی‌آورد. اولدوز نشسته بود تو اتاق. نگاه می‌کرد. فکر می‌کرد. مثل آدم‌های بزرگ تو فکر بود. جنب نمی‌خورد. از زن‌باباش خیلی می‌ترسید. تو فکر عروسک گنده‌اش هم بود. عروسکش را تازگی‌ها گم‌کرده بود. دلش آن‌قدر گرفته بود که نگو.»