کتاب دیوان عشق، رباعیات خیام

کتاب الکترونیکی دیوان عشق، رباعیات خیام نوشتۀ عمربن ابراهیم خیام نیشابوری و جمع‌آوری شده توسط بهرام عفراوی است و انتشارات دایره چهار رنگ آن را منتشر کرده است. کتاب دیوان عشق، رباعیات خیام، برگزیده‌ای از اشعار این شاعر نامدار فارسی‌زبان است.

دیوان عشق، رباعیات خیام

رباعیات خیام حاوی سروده‌های حکیم عمر خیام نیشابوری در قالب رباعی است. حکیم ابوالفتح عمربن ابراهیم الخیامی مشهور به "خیام" فیلسوف و ریاضی‌دان و منجم و شاعر ایرانی در سال ۴۳۹ هجری قمری در نیشابور زاده شد. وی در ترتیب رصد ملکشاهی و اصلاح تقویم جلالی همکاری داشت. وی اشعاری به زبان پارسی و تازی و کتاب‌هایی نیز به هر دو زبان دارد. از آثار او در ریاضی و جبر و مقابله رساله فی شرح ما اشکل من مصادرات کتاب اقلیدس، رساله فی الاحتیال لمعرفه مقداری الذهب و الفضه فی جسم مرکب منهما و لوازم الامکنه را می‌توان نام برد. وی به سال ۵۲۶ هجری قمری درگذشت. رباعیات او شهرت جهانی دارد.

کتاب دیوان عشق، رباعیات خیام، شـامل آثـار و اشـعار این شاعر ایرانـی می‌شود، این مجموعه بـا تأکید بـر کلمـه عشـق، محبـت و دوسـتی جمع‌آوری شده است. خواننـدگان می‌توانند به‌راحتی ایـن کلمـات را در متـن یافتـه و در مـوارد مختلـف موردنیاز خـود از آن شـعر یـا متـن اسـتفاده نماینـد. البتـه در برخـی مـوارد کلمـه عشــق در متــن کمتــر دیــده می‌شود در ایـن مجموعـه سـعی شـده نکاتـی را کـه بـرای خواننـدگان در هنـگام اسـتفاده از گوشـی تلفـن همـراه اهمیـت دارد، رعایـت شـود. استفاده از فونت وزیر با خوانایی مناسب در گوشی همراه و یک ستونی بودن متن که سادگی دنبال‌کردن متن را به همراه دارد در این کتاب در نظر گرفته شده است.

خواندن دیوان عشق، رباعیات خیام را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای دوستداران شعر فارسی مناسب است.

بخشی از کتاب دیوان عشق، رباعیات خیام

«رباعی شمارۀ ۶

ماییم و می و مطرب و این کنج خراب

جان و دل و جام و جامه پر درد شراب

فارغ ز امید رحمت و بیم عذاب

آزاد ز خاک و باد و از آتش و آب

رباعی شمارۀ ۷

آن قصر که جمشید در او جام گرفت

آهو بچه کرد و روبه آرام گرفت

بهرام که گور میگرفتی همه عمر

دیدی که چگونه گور بهرام گرفت

رباعی شمارۀ ۸

ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست

بی بادۀ گلرنگ نمیباید زیست

این سبزه که امروز تماشاگه ماست

تا سبزۀ خاک ما تماشاگه کیست

رباعی شمارۀ ۹

اکنون که گل سعادتت پربار است

دست تو ز جام می چرا بیکار است

می خور که زمانه دشمنی غدار است

دریافتن روز چنین دشوار است...»