با کد تخفیف OFF30 اولین کتاب الکترونیکی یا صوتی‌ات را با ۳۰٪ تخفیف از طاقچه دریافت کن.

کتاب حبیب خدا: خاطرات شهید حبیب‌الله جوانمردی شهید شانزده ساله‌‌ی انقلاب اسلامی

نویسنده:محسن عمادی ، گروه نویسندگان

انتشارات:انتشارات شهید ابراهیم هادی

دسته‌بندی:

امتیاز:

۴.۳از ۹ رأیخواندن نظرات

۴٫۳

(۹)

خواندن نظرات

معرفی کتاب حبیب خدا: خاطرات شهید حبیب‌الله جوانمردی شهید شانزده ساله‌‌ی انقلاب اسلامی

«حبیب ِخدا» خاطرات شهید حبیب‌الله جوانمردی شهید ۱۶ سالهی انقلاب اسلامی است که توسط محسن عمادی(-۱۳۵۴) و همکاری گروه فرهنگی انتشارات شهید هادی گردآوری شده است. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: زمان شاه، نود درصد جوان‌ها تیپِ شبیه به هم داشتند. نوعاً موها بلند بود. سبیل‌ها بزرگ. ریش‌ها هفت تیغه. پازلفی‌ها بلند و پُرمو. آستین‌ها کوتاهِ کوتاه. یقّه‌ها باز و... تو همین فیلم‌هایی که مالِ آن موقع است و هر سال ایام انقلاب از تلویزیون پخش می‌شود هم قشنگ این‌جور تیپ‌ها مشخص است. نمی‌خواهم خدای نکرده انگی بزنم یا بگویم جوانانِ آن زمان به خاطر تیپشان آدم‌های موردداری بوده‌اند. اما می‌خواهم بگویم تیپ و قیافه‌ی حبیب‌الله و نحوه‌ی لباس پوشیدنش نوعاً بر عکسِ این چیزها بود؛ جوری که در همان نگاهِ اول، فرق داشتنش با همه معلوم بود. بودند بعضی‌هایی که در مراسمِ جشن یا چیزی، کراوات به گردن می‌آویختند تا همه به دیدِ یک آدمِ با کلاس به آن‌ها نگاه کنند. اما حبیب‌الله به غیر از ایام بچگی که مجبور بود به خاطر عکسِ مدرسه‌اش کراوات بزند، همیشه می‌گفت: کراوات مالِ غیر مسلمون‌هاست. هر کسی اون رو بپوشه، فرهنگ غربی‌ها رو ترویج می‌کنه. ما آن موقع اصلاً از این حرف‌ها سر در نمی‌آوردیم و متوجه نمی‌شدیم حبیب‌الله چه می‌گوید. حبیب‌الله حتی به لباسی که انگلیسی روی آن نوشته شده حساس بود. اصلاً علاقه نداشت به پوشیدن این‌جور چیزها. آدم متعصب و خشکه مقدسی نبود؛ اما اهل این هم نبود که بی‌دلیل و فقط به خاطر مُد، کاری را انجام دهد.

نظرات کاربران

مشاهده همه (۳)

کاربر ۲۲۲۶۶۷۷

۱۳۹۹/۰۶/۱۶

حس خوبی داشت خوندن این کتاب کل کتاب رو تو چند ساعت خواندم چون واقعا برام جذابیت داشت

نازبانو

۱۳۹۸/۰۵/۱۹

عاااااالی، کللللللی درس میشه یاد گرفت و پیاده کرد، یک شخصیت ب یاد ماندنی و پر از صلابت و شجاعت داشتن.... خیلی جدید بود.... خیلی روان نوشته شده... کاش سریال شهید رو بسازن.. کاش سریال ها و فیلم هایی از

- بیشتر

کاربر 2349485

۱۴۰۱/۱۰/۱۰

چقدر دوست داشتم این شهید رو🌹

بریده‌هایی از کتاب

مشاهده همه (۱۲)

اگر در بین همه‌ی چیزهایی که مردم سراغش می‌رن، قرآن رو یاد بگیریم، سرمایه‌دارترین آدم‌های روی زمین هستیم.

کاربر ۱۱۲۳۸۲۲

می‌خواهم در ابتدای مقدّمه، کمی از خودم و شما انتقاد کنم. چرا؟ به خاطر تبعیض‌هایی که بعضی وقت‌ها می‌گذاریم. بین کی‌ها؟ بین کسانی که برترین افرادِ امّتِ رسول‌الله (ص) بوده‌اند. شهدا را می‌گویم. هر گاه پیش من و شما نامی از شهید و شهادت برده می‌شود ناخودآگاه یاد شهدای دفاع مقدّس می‌افتیم و از دیگر شهدا غافل می‌مانیم. گویی اینکه یادمان می‌رود شهدایی هم بودند که در دوران خفقان و حاکمیت فرعون‌وارِ پهلوی به شهادت رسیدند و در حقیقت آن‌ها بودند که راه و رسم مبارزه و شهادت‌طلبی را به شهدای دفاع مقدّس آموختند.

نازبانو

حبیب‌اللهِ قصّه‌ی ما، زمانی که خیلی‌ها نمی‌دانستند شهادت چیست و شهید کیست، آرزوی شهادت می‌کرد و بارها می‌گفت من محاسنم را بزرگ نگه می‌دارم تا روزی آن را به خونم رنگین کنم! آن روزها شاید خیلی‌ها حرف حبیب‌الله را جدّی نمی‌گرفتند و نمی‌دانستند چه می‌گوید. حق هم داشتند البته. نوجوانی در جامعه‌ای پر از فساد و گناه زندگی کند و آن‌گاه آرزوی شهادت داشته باشد! اما او خود به زیبایی برات شهادتش را از سالار شهیدان گرفته بود.

نازبانو

یک بار که توی خانه‌مان داشتم لحاف می‌دوختم و او هم کمکم می‌کرد، یک‌دفعه سوزن فرو رفت توی دستش و کمی از دستش خون آمد. من هول شدم. پا شدم تا کاری کنم. اما دیدم حبیب‌الله پشتِ سرِ هم این جملات را می‌گوید: وای به حال ما از آن دنیا. وای به حال ما از آتش جهنم. وای به حال ما از پل صراط. وای به حال ما از گناهانمان؛ مایی که از یک سوزن، آه و واویلایمان بلند می‌شود در برابر آتش دوزخ می‌خواهیم چه بکنیم؟! همین فرو رفتنِ یک سوزن باعث شد که او این‌طور به یاد روز قیامت بیفتد.

نازبانو

نمازهایش دقیق بود و معنوی و سرِ وقت. ندیدم که گاهی نمازهایش قضا شود. فقط یکی دو بار. یک بار که داشتیم تا دیروقتِ شب در خانه‌ی فقیری فی سبیل الله کار می‌کردیم و وقتی به خانه رسیدیم، از فرط خستگی حتی کفش‌هایمان را از پا در نیاوردیم و همان‌طور خوابیدیم! یک بار هم که توی خانه‌مان تا پاسی از شب مشغول لحاف‌دوزی بودم و حبیب‌الله هم پهلویم نشسته بود تا خوابم نرود و بتوانم به خاطر تأمین معاش زندگی‌ام کار کنم. فردای آن دو روز، دیدم حبیب‌الله در ازای قضا شدن هر نماز صبحش، دارد چهار رکعت نماز مستحبی می‌خواند. می‌خواست خودش را تنبیه کند. ‌

نازبانو

گفت: حبیب‌الله مدرسه قراره دوباره بچه‌های پیشاهنگی رو ببره اردو. تو نیومدی و نمی‌دونی چه خبره. دخترا هستن. پسرا هستن. همه می‌کوبیم و می‌رقصیم. همه تو هم هستیم. اصلاً نمی‌دونی چه خبره و چه حالی می‌ده. برا یه بار هم که شده به حرف من گوش بده و بیا. اگه بد بود دفعه‌های دیگه نیا. هر چی هم دلت خواست بهم بگو. آن‌طرف این چند جمله را تنها نگفت. نزدیک به ربع ساعت فقط حرف زد و توصیف کرد و وسوسه‌گری در آورد. صحبت‌هایش که تمام شد حبیب‌الله رو کرد به او و یک جمله بهش گفت. گفت: تو که از دیدن رقص دخترا خوشت میاد، حاضر هستی دست خواهرت رو بگیری و بیاریش وسطِ اون همه پسر تا براشون برقصه و همه هم به اون نگاه بندازن و کیف بکنن؟ تا حبیب‌الله این جمله را گفت، طرف یک‌دفعه وا رفت. انگار کسی با چکش محکم زد توی سرش. اصلاً زیر و رو شد. چیزی نگفت.

نازبانو

آن موقع‌ها کتاب‌های صادق هدایت برو بیایی داشت برای خودش. خیلی از جوان‌ها می‌رفتند سمتش و دست و پا می‌شکاندند برایش. یک بار به سرم زد بروم و یکی از کتاب‌هایش را بخوانم. حبیب‌الله نگذاشت. مانعم شد. خودش برای اینکه بداند نوشته‌های این فرد چیست و چه جور آدمی است، قبلاً یکی از کتاب‌هایش را خوانده بود. به من گفت: رحمان کتابای این فرد همش گمراه‌کنندس. همون‌جور که خودش آدم گمراهی بود و سر آخر هم خودکشی کرد. بعد گفت: نیگاه نکن به رمان‌هاش و اینکه آدم معروفیه؛ نیگاه کن به تفکرش. کسی که از خدا فاصله گرفت، قلمش در خدمت شیطان می‌شه.

نازبانو

یک بار یکی از همسایه‌ها می‌خواست خانه‌شان را لوله‌کشی کند. لوله‌کش آمد و یک لیست خریدی بهشان داد تا تهیه کنند. آن‌ها هم خواستند بروند و وسایلِ مورد نیازشان را از مغازه‌ی آن بهایی بخرند. حبیب‌الله فهمید. رفت و نگذاشت. گفت: از هر کسی که می‌خواهید، خرید کنید. فقط از این بهایی نخرید. اینا مسلمون نیستند. خائن‌اند. نجس‌اند. نباید پولتون رو بریزید تو جیب اینا که می‌خوان چیزی از دینتون باقی نمونه. آن صاحبخانه هم که حبیب‌الله انگار داشت برایش خارجی صحبت می‌کرد گفت: ولمون کن بابا. بهائی مهائی چیه دیگه؟! کی حال داره بره مغازه‌ی لوله‌فروشی پیدا کنه؟! حبیب‌الله گفت: خودم. خودم می‌رم. طرف تعجب کرد. حبیب‌الله پول را از او گرفت و خودش رفت لوله‌ها را از مغازه‌ای دیگر که با ما خیلی فاصله داشت خرید. اما نگذاشت پول یک مسلمان درجیب یک اجنبی ریخته شود.

نازبانو

اسراف ( یکی از همسایه های شهید) برای کاری رفته بودیم خانه‌ی همسایه‌مان که یک پیرزن بود. وسط خانه‌اش حوضی قرار داشت که بالایش هم شیر آبی بود. وارد خانه که شدیم دیدیم پیرزن شیرِ آب را بالای حوض باز کرده و آب دارد همین‌طور شُرشُر می‌رود. نمی‌دانم؛ ولی شاید از نیم ساعت قبل از آمدنِ ما، شیرِ آب باز بود. حبیب‌الله گفت: مادر جان. چرا شیرِ آب رو همین‌جور باز کردی؟ پیرزن گفت: آبِ حوض کثیفه مادر. شیر رو باز کردم تا آب‌های کثیف برن و آب حوض تمیز بشه. حبیب‌الله گفت: این‌طوری تا فردا هم آب، تمیز نمی‌شه مادر. فقط اسرافه و گناه. اصلِ کاری کفِ حوضه که باید شسته بشه. بعد خودش آستین‌ها و پاچه‌های شلوار را داد بالا.

نازبانو

حجت‌الاسلام بخردیان کسی بود که تعداد کثیری از شهدای بهبهان در مکتب او پرورش یافتند و سرِ سفره‌ی معنوی او نشستند. به جرأت می‌توان گفت او در بهبهان پررنگ‌ترین نقش را در مبارزات انقلاب و ترویج اسلام ناب محمدی و مکتب امام خمینی داشت و در این راه خون دل‌های بسیاری را خورد. سرانجام این روحانی مبارز و خستگی‌ناپذیر در سال ۱۳۶۰ در کوچه‌ای تنگ و خلوت، به دست عوامل سازمان منافقین ترور و به شهادت رسید. خاطراتی که از این روحانی شهید نقل شده بسیار شگفت و تکان‌دهنده است.

نازبانو

پرواز در سحرگاه؛ زندگی‌نامه و خاطرات شهید محمد غفاری