کتاب احترام

کتاب الکترونیکی احترام نوشتۀ ریچارد سنت و ترجمۀ بهنام ذوقی رودسری است و انتشارات شیرازه کتاب ما آن را منتشر کرده است. آن پرسشی که کتاب احترام برای پاسخ آن نوشته شده، آن است که چگونه می‌توان به بهترین نحو، با حفظ احترامِ مددجویان، آنها را تحت پوشش خدمان رفاهی قرار داد؟

دربارۀ کتاب احترام            

کتاب احترام دربارۀ نظام‌های تأمین اجتماعی و به معنایی کلی‌تر دربارۀ خودِ مفهوم رفاه اجتماعی و تمامیِ سازوکارها، اندیشه‌های راهبردی و دیدگاه‌هایی است که از بیش از یک قرن پیش بر این مفهوم سوار شده‌اند. اما پرسش محوری‌ای که این کتاب پیش می‌کشد در زمرۀ پرسش‌های معمول این حوزه نیستند. به عبارت دقیق‌تر، در این کتاب، پرسش آن نیست که چه افرادی باید تحت پوشش برنامه‌های رفاه اجتماعی قرار بگیرند؛ به چه میزان و در چه بازۀ زمانی‌ای باید به آنها مدد رساند؛ و نهایتاً چگونه باید استحقاقِ افراد را برای دریافت این کمک‌ها سنجید. پرسش این کتاب در مورد چگونگیِ ارائۀ خدمات رفاهی است و واژۀ کلیدی در طرح این پرسش، واژۀ احترام است.

درباره ریچارد سنت       

ریچارد سنت (زادهٔ ۱ ژانویهٔ ۱۹۴۳) یک دانشمند اهل ایالات متحدۀ آمریکا است. او استاد جامعه‌شناسی در دانشکده اقتصاد لندن و استاد سابق علوم انسانی دانشگاه نیویورک است. وی در حال حاضر عضو ارشد مرکز سرمایه داری و جامعه در دانشگاه کلمبیا است. سنت روابط اجتماعی در شهرها و تأثیرات زندگی شهری بر افراد در دنیای مدرن را بررسی می کند.

خواندن کتاب احترام را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای علاقه‌مندان به مسائل اجتماعی و فرهنگی مناسب است.

بخشی از کتاب احترام

«در اوایل قرن گذشته، سیاه‌پوستان فقیر آمریکایی با نقل مکان به شهرهای شمالی، فرار از برده‌داری در جنوب این کشور را آغاز کردند. این موج مهاجرت با آغاز جنگ جهانی دوم، شدت یافت. هم مردان و هم زنان سیاه‌پوست در کارخانه‌های نظامی، مشاغلی صنعتی پیدا کردند. این مشاغل برای زنان، جایگزینی برای خدمات خانگی فراهم ساختند. در زادگاه من شیکاگو، رفتار سفیدپوستان نسبت به سیاه‌پوستان از جنوبی‌ها بهتر نبود. ظاهر این کارگران صنعتی جدید باعث می‌شد تا مهاجران لهستانی، ایتالیایی و یونانی از آنها دوری کنند، حتی اگر هم، همۀ آنها مجبور بودند با هم کار کنند. اما برنامه‌ریزان شهری به دنبال کم کردن مهاجرت سفیدپوستان از محله‌هایی بودند که سیاه‌پوستان در آنها ساکن شده بودند. آنها اینکار را با ساخت مسکن‌های جدیدی در مرکز شیکاگو و اختصاص دادن تعداد مشخصی از آنها به سفیدپوستان فقیر انجام دادند...»