کتاب صدایی از خلوت

کتاب الکترونیکی صدایی از خلوت نوشتۀ عمر صفر و ترجمۀ سهیلا یوسفی است و انتشارات خردگان آن را منتشر کرده است. کتاب صدایی از خلوت، داستانی خواندنی و معرف خوبی برای شناختن و شناساندن این نویسنده تاجیک به خوانندگان فارسی زبان در ایران است

درباره کتاب صدایی از خلوت

صدایی از خلوت ما را به دارالسلام دل انسان دعوت می‌کند. به خلوت‌سرای نامکشوفی که رازها و آوازها و اعجازها زندگانی جاویدان دارند. موضوع بینش ادیب روان‌شناس و جهان‌شناس، عمر صفر، همین نکتۀ کوچک‌ترین و بزرگ‌ترین است: جهان و انسان.

صدایی از خلوت صدایی از اعماق دل انسان تنهاست که با این همه ضربه‌های قضا افتاده نیست. زیرا پیشتوانۀ یکتاترین و بالاترین را یافته است که با عنایت او را از ورطۀ شقاوت به فراز سلامت بیرون می‌کشد. این صدای بشارت‌بخش از دل او می‌آید از دل پرسکوت و پرنوای او، از دل آرام و طوفان‌زای او، از دل کوچک و با پهنا، از فرداساز و آینده‌افروزی که پرورشگاه زیباترین عشق و تمناها است. 

قصه صدایی از خلوت سرگذشت انسان هایی است که در پهن دشتی به نام جهان رونده اند. در این روندگی است که مظاهر تازه‌ای از جهانی دیگر، جهانی انسانی، پیش چشمشان باز می‌شود. پیمودن این پهن دشت دشوار است، ولی این شعله فروزان امید است که وادارشان می‌سازد تا رنج‌های سفر را نادیده بگیرند.

پروفسور عمر صفر که به عنوان محقق زبان و ادب تاجیک در حلقه‌های علمی فارسی زبانان از چندین سال پیش شهرت یافته است، در آفرینش آثار بدیعی نیز بسی چیره دست است. زبان ناب و شاداب نثر او بسیار پرمایه و بی‌نمونه است و با اندیشه‌های حکیمانه به وحدتی ناب دست یافته است.

خواندن کتاب صدایی از خلوت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای علاقه‌مندان به ادبیات و فرهنگ تاجیک مناسب است.

بخشی از کتاب صدایی از خلوت

«زمان زیادی از اقامت من در چهار دیوار این سکوت‌زدگان نگذشته است. من نیز زندانی فضای غمگین و سکوت‌بار این بخت برگشتگانم. ولی از روز نخست هیچ حاضر نبوده‌ام، تا تسلیم این مکان نکبت‌زده باشم. خویش را برای یک مسافرت دور و دراز یا یک گریز اجباری از محیط دلگیر و خفه‌کنندۀ این مرز و بوم و حال و هواب مردمش آماده می‌سازم. تنها ظهور اندیشۀ رهایی در دامان ذهنم مرا مست و بیخود می‌گرداند. دیدگانم از شادی مالامال وجود خورشید می‌گردند و تنم به جنبش در می‌آید. کسی ناآشنا در گوشه‌ای از صحنۀ سفید ذهنم این جملۀ پرسش‌زا را نوشته است:

از این سرزمین فرار می‎‌کنی؟ سفرت خوش باد! »