کتاب پپ گواردیولا

کتاب پپ گواردیولا؛ پیروزی به عبارت دیگر نوشتهٔ گیلم بالاگه و ترجمهٔ حسین گازر است و کتاب کوله پشتی آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب پپ گواردیولا

«اگر به تیم رئال مادرید نگاه کنید، تیمی که پنج جام اروپایی را در اواخر دههٔ پنجاه و اوایل دههٔ شصت به‌دست آورده است، متوجه می‌شوید که دلیلی ندارد گواردیولا نتواند با بارسلونا چنین کاری را انجام دهد. اگر من این تیم را داشتم، چنین امری انگیزه شخصی‌ام می‌شد. اگر من پپ بودم ترک کردن بارسا سخت‌ترین تصمیم‌گیری‌ام بود.»- آلکس فرگوسن

پپ گواردیولا (-۱۹۷۱)، مربی اسپانیایی و بازیکن اسبق باشگاه بارسلوناست. او مربی‌گری خود را با تیم ب و سپس الف بارسلونا آغاز کرد، اما با وجود همهٔ موفقیت‌هایی که در پروندهٔ مربی‌گری‌اش کسب کرده بود، بارسلونا را ترک کرد و بایرن مونیخ و سپس منچسترسیتی را برای مربی‌گری برگزید. این کتاب شرحی است بر فراز و فرودهایی که پپ گواردیولا به عنوان یک بازیکن و مربی تجربه کرده و تصمیماتی که در این مسیر اتخاذ کرده است.

خواندن کتاب پپ گواردیولا را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به طرفداران پپ گواردیولا و بارسلونا پیشنهاد می‌کنیم. این کتاب برای کسانی که می‌خواهند مربی فوتبال شوند هم بسیار مناسب و خواندنی است.

بخشی از کتاب پپ گواردیولا

«پپ، بارسلونا و همه‌چیزهایی که ساخته بود را ترک کرد، او مانند اکثر مربیان نبود، پپ رفت چون او مانند یک فوتبالیست عادی نیست.

گواردیولا برای آن فینال مجموعه‌ای از تفکراتش را ارائه کرد و فلسفه تیمی‌اش را برای هر چیزی که به بازی مربوط می‌شد، از آماده‌سازی گرفته تا تاکتیک‌ها، از آخرین صحبت‌های فنی تا زمانی که جشن پیروزی برپا کردند به کار گرفت. پپ تمام دنیا را دعوت کرد که به همراه او و تیمش از فینال بزرگ لیگ قهرمانان لذت ببرند.

او مطمئن بود که تیمش را برای شکست دادن فرگوسن آماده کرده است. حتی اگر این امر ممکن نمی‌شد، طرفداران سربلند به خانه‌هایشان می‌رفتند چون بارسلونا تمام سعی خود را کرده بود. آن‌ها در این فرآیند توانسته بودند دوران تاریک خود را پشت سر بگذارند.

پپ نشان داد که با یک بازی خوب می‌توان حتی با وجود موانع بسیار، به بالاترین اهداف دست یافت. او به دنبال ارزش‌های ورزشی والا و مطلق و احترام بود.

***

نوامبر سال ۲۰۱۱، درست قبل از آخرین جلسه تمرینِ سفر به میلان برای بازی مرحله گروهی لیگ قهرمانان اروپا، پپ که چهارمین سال حضورش در تیم اصلی را سپری می‌کرد، از بازیکنان خواست تا دایره‌ای تشکیل دهند و شروع به افشای رازی کرد که خودش، تیتو ویلانووا و پزشکان، از تیم مخفی کرده بودند، اما نمی‌توانست چیزی که می‌خواست را به زبان بیاورد. سنگینی لحظات مانع گفتن کلمات شده بود. پپ عصبی و ناراحت بود. صدایش می‌لرزید و گاهی به سختی شنیده می‌شد. پزشکان تیم صحبت را ادامه دادند و دشواری وضعیت را برای بازیکنان توضیح دادند، درحالی‌که نگاه پپ به زمین بود و بطری آب همیشگی‌اش را می‌نوشید تا از گرفتن صدایش جلوگیری کند که البته در این موقعیت کارساز نبود.

پزشکان تیم توضیح دادند که کمک مربی، تیتو ویلانووا، دست راست و دوست صمیمی پپ باید برای برداشتن تومور از غده بناگوشی‌اش که بزرگ‌ترین غده بزاقی است، تحت عمل جراحی قرار بگیرد، بنابراین قادر نبود تیم را در سفر به ایتالیا همراهی کند.

دو ساعت بعد، بازیکنانِ شوکه شدهٔ بارسلونا شهر را ترک کردند. پپ سرد، منزوی، سرگردان و به تنهایی در فکر فرو رفته بود. بارسلونا، میلان را با نتیجه سه بر دو در سن‌سیرو در یک بازی پرهیجان شکست داد که در آن هیچ‌یک از دو طرف بر دفاع تمرکز نکرده بودند و هواداران، بازی‌ای را تماشا کردند که در آن هر دو تیم سراسر حمله بودند و موقعیت‌های فراوانی خلق کردند. اما علی‌رغم نتیجه، پپ به وضوح، افسرده بود.

در گذر زندگی بعضی اوقات احساس شکست‌ناپذیری می‌کنید که همین باعث ناامیدی و سقوط‌تان می‌شود، درست همان زمانی که فراموش می‌کنید سقوط هم جزیی از زندگی است. گواردیولا وقتی فهمید رفیقش مریض است، رسیدگی و بررسی به هرچیزی را سرعت داد. موقعیت مشابهی را هنگامی تجربه کرد که فصل گذشته گفت اریک آبیدال دچار سرطان کبد شده است. دفاع چپ فرانسوی به اندازه‌ای بهبود یافته بود که برای دقایقی در نیمه دوم بازی نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان در مقابل رئال مادرید که پپ از آن به عنوان «احساسی‌ترین شب» یاد می‌کند، در نیوکمپ به میدان برود. آبیدال در دقیقه نود وارد بازی شد که نتیجه یک بر یک مساوی بود و بارسلونا در آستانه حضور در یک فینال لیگ قهرمانان دیگر قرار داشت، چون مادرید را در بازی دور رفت شکست داده بود. کل استادیوم ایستاده او را تشویق کردند چون اتفاق بسیار نادری بود. کاتالان‌ها خیلی شبیه به انگلیسی‌ها هستند: آن‌ها در نشان دادن احساسات خود روشی منحصربفرد دارند و موج جمعی احساسات عموم موجب می‌شود که بیشتر درونیات خود را که فروخورده‌اند، آزاد کنند.»