کتاب تاریخ حوزه علمیه حلب

کتاب الکترونیکی تاریخ حوزه علمیه حلب نوشتۀ مرتضی بقایی است و انتشارات میراث ماندگار آن را منتشر کرده است. کتاب تاریخ حوزه علمیه حلب، به بررسی تاریخ حوزه علمیه در شهر حلب پرداخته است.

درباره کتاب تاریخ حوزه علمیه حلب

حلب طی دوران اسلامی از فرهنگ و تمدن درخشانی برخوردار بوده است. از دوره حاکمیت حمدانیان و سپس آل مرداس در این منطقه، حضور فرهنگی و اجتماعی شیعیان در پرتو سیاست‌های حمایتی این حاکمیت‌ها و نیز مهاجرت عالمان و شاعران شیعی از دیگر سرزمین‌های اسلامی به حلب، پررنگ‌تر شد و مراکز علمی مهمی چون جامع حلب، کاخ‌ها، مدارس و کتابخانه‌های مشهور در اختیار آنان قرار گرفت، چنان که بازتاب نام و شرح‌حال عالمان شیعی بسیاری از حلب این دوران در کتب رجالی و تواریخ محلی نشان از این امر دارد. طی این دوران، همچون مهاجرت عالمان شیعی دیگر نقاط به حلب، عالمان شیعی حلب نیز به شهرهای مهم دیگری مانند قم، بغداد و بصره سفر می‌نمودند که نشان از ارتباط محافل شیعی حلب با شیعیان آن شهرها دارد.

با مرور بر تاریخ حلب درمی‌یابیم که نخستین دوره حوزه علمیه شیعه حلب به عصر حمدانیان می‌رسد از جمله دانشمندانی که در این دوره در حلب می‌زیستند ابونصر محمد بن محمد بن طرفان مشهور به ابونصر فارابی(حدود ۲۵۹ – ۳۳۹ ق.) است وی مدت زیادی در بغداد ماند و علوم بسیاری را در آنجا تحصیل کرد سپس در سال ۳۳۰ هجری به حلب رفت و در پناه امیر سیف‌الدوله حمدانی زندگی کرد.حمدانیان توجه خاصی به فرهنگ اسلامی و تفکر شیعی داشتند؛ ازاین‌رو در تأسیس کتابخانه‌ها و بزرگداشت مقام دانشمندان دینی می‌کوشیدند. کتاب تاریخ حوزه علمیه حلب به بررسی تاریخ حوزۀ علمیه در حلب طی دوره‌های مختلف پرداخته است.

خواندن کتاب تاریخ حوزه علمیه حلب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای علاقه‌مندان به مباحث تاریخی و دینی مناسب است.

بخشی از کتاب تاریخ حوزه علمیه حلب

«طلاب پس از گذراندن دوره آموزشی سطح به درس خارج وارد می‌شوند دوره درازمدت درس خارج مطالعات و مباحثات خارج از کتب درسی معمول حـوزوی است در این مقطع منابع دست‌اول علوم دینی به‌منظور استنباط احکام شـرعی مطـابق بـا نیازهـای روز توسط روحانیون شرکت‌کننده در درس خـارج مــورد کنکاش، بررسی و تحلیل قرار می گیـرد ودر نهایـت روحـانیون بـه درجـه اجتهـاد نائل آمده و اصطلاحا مجتهد می شوند. علمیه در لغت، علمیه مؤنث (علمی) صفت است، و برای نسبت یک شیی بـه وجه ایـن نسـبت براسـاس منسـوب الیـه متفـاوت اسـت. مـثلا وجـه کار می رود، نسبت در یک کتاب می تواند محتوای علمی آن و یا در یک پژوهش، روش علمـی آن باشد. اما علمیه در اصطلاح، بنابر آنچه گفته شد، می توان گفـت کـه عبـارت حـوزه علمیه می تواند لغتا و به طور عام، برای هرمحل اجتماع عالمان و دانشمندان بـه کار رو دو یا به هر مرکزی که دانش پژوهان و طالبان علم در آن بـه تحصـیل علـم و دانش اشتغال دارند، اطلاق شود. اما این عبارت اصطلاحا و بـه طـور خـاص بـه محـل اجتمـاع عالمـان دینـی و فراگیران دینی ای گفته می شود که آن اجتماع برای ترویج و تبلیـغ دیـن تشـکیل شده باشد که در این تعریف نکاتی وجود دارد...»