کتاب رنگ آسمان به شکل قلب است

کتاب رنگ آسمان به شکل قلب است نوشتۀ چسیل با ترجمۀ منصوره خمکده در انتشارات نگاه آشنا به چاپ رسید است. این کتاب دنیای پرچالش دختری نوجوان و مهاجر را روایت می‌کند که در مدرسه دردسرهای زیادی دارد در حالی که کسی علت رفتارهای عجیب او را نمی‌داند.

درباره کتاب رنگ آسمان به شکل قلب است

رنگ آسمان به شکل قلب است رمانی کره‌ای و دربارۀ دختر نوجوان کره‌ای - ژاپنی به نام جینی پارک است. جینی ۱۷ سال دارد و در ایالت اورگان درس می‌خواند. او شخصیت بسیار عجیب و پیچیده‌ای دارد و اغلب اوقات در دنیای خودش سیر می‌کند. او از حضور در مکان‌های شلوغ و انجام کارهایی که دیگران از او می‌خواهند بیزار است. جینی پیش از آن، در توکیو و هاوایی درس خوانده و هر دو بار هم اخراج شده است. در اورگان باز هم در آستانۀ اخراج شدن قرار دارد. هیچ‌کس نمی‌داند چرا جینی تا این حد عجیب و پیچیده رفتار می‌کند.

جینی در اورگان با خانم استفانی، نویسندۀ مشهور کتاب‌های تصویری زندگی می‌کند در حالی که هرکدام مرزهای خود را دارند. وقتی خانم استفانی متوجه می‌شود که جینی دوباره قرار است اخراج شود، اصلاً ناراحت نمی‌شود. تنها چیزی که او می‌خواهد بداند علت کارهای جینی است؛ اما چون جینی خیلی دوست ندارد دربارۀ گذشته و زادگاهش حرف بزند، رسیدن به علت موضوع، برای خانم استفانی کار سختی است. این موضوع ماجراهایی را پیش می‌آورد که عجیب هستند.

خواندن کتاب رنگ آسمان به شکل قلب است را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

به نوجوانان علاقه‌مند به رمان‌های کره‌ای پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب رنگ آسمان به شکل قلب است

«با تماشای هرروزه‌ی کفش‌ها متوجه شدم که سبک خاصی در کثیف‌ شدن یا پوشیدن آن‌ها وجود دارد. بین کثیفِ شیک و کثیف ساده تفاوت وجود داشت. با بررسی کثیفی کفش‌های کسی و شیوه‌ی راه‌ رفتنش می‌توانستید بفهمید آن شخص کیست؛ مثلاً راه‌ رفتن کسی که کفش‌های کثیف ساده پوشیده‌ بود، ریتم نداشت. او کمی سرگردان راه می‌رفت، قدم‌هایش نامطمئن بود و احتمالاً بیش‌ازحد از محیط اطراف خود آگاه بود. کثیفی روی کفش‌های او با اعمال هدفمندی به‌وجود نیامده‌ بود، بلکه بیشتر به‌خاطر این‌که دارنده‌ی آن کفش سعی داشته سد راه کسی قرار نگیرد یا دردسری درست نکند، به‌وجود آمده‌ بود. از طرف دیگر، شخصی با یک جفت کفش کثیف شیک یک پا را محکم جلوی پای دیگر می‌گذاشت؛ اول پاشنه، ریتم‌دار و بااعتمادبه‌نفس روی زمین قرار می‌گرفت. به‌نظر می‌رسید که عمداً کثیف شده‌ است، نه از روی ورزش یا قدم‌ زدن ساده و به داستان جذابی که در زیر آن پنهان بود اشاره داشت. وقتی یک جفت کفش کثیف می‌دیدید، یا می‌گفتید: «کفشات کمی کثیف شده!» یا می‌پرسیدید: «چه‌طور کثیفشون کردی؟» تفاوت چندانی نداشت.»