کتاب حکایت حجاب

کتاب «حکایت حجاب» نوشتۀ محمدحسن وکیلی است و مؤسسه خدمات مشاوره‌ای و پژوهش‌های اجتماعی آستان قدس رضوی آن را منتشر کرده است. کتاب حکایت حجاب دربارۀ چیستی و چرایی حجاب وهمچنین پاسخ به شبهات است.

درباره کتاب حکایت حجاب

حجاب از دستورات الزامی دین اسلام است که علاوه بر تأمین آرامش خانواده و نقش مهمّی که در امنیّت و کرامت بانوان در جامعه دارد، امروزه به نمادی برای هویّت جامعه اسلامی و سدّی محکم در برابر جریان‌های اسلام‌ستیز و ایران ستیز تبدیل شده، به‌طوری‌که مبارزه با حجاب رمزی برای مبارزه با اسلام و ایران گشته است. باتوجه‌به اهمیت موضوع حجاب و فراوانی سؤالات و شبهات جوانان دربارهٔ آن، حاج شیخ محمدحسن وکیلی دوره‌ای آموزشی با عنوان چیستی و فلسفهٔ حجاب و پاسخ به شبهات برگزار کرد. کتاب حکایت حجاب بازنویسی و سپس ویرایش محتوای دوره‌ای است که او تدریس کرد.

کتاب حکایت حجاب به بررسی ابعاد گوناگون مسئلهٔ پوشش و حجاب از منظر عقل و دین می‌پردازد. مسئلهٔ پوشش و حجاب، زیرمجموعه‌ای از نظام تربیت جنسی و جنسیتی است؛ بنابراین باید به شکل صحیح شناخته شود؛ اگر قرار باشد هویت نظام تربیت و سلامت جنسی و جنسیّتی در اسلام شناسایی شود، پاسخ به ۲ سؤال مهم یک ضرورت است نخست اینکه هدف از این نظام چیست؟! و اسلام برای رسیدن به چه هدفی، سیستمی را برای مدیریت ابعاد جنسی و جنسیتی انسان ترسیم کرده است؟ این سؤالات در کتاب حکایت حجاب به تفصیل پاسخ داده شده است.

خواندن کتاب حکایت حجاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران کتاب‌های مذهبی و علاقه‌مندان به پژوهش دربارۀ اهمیت و چرایی حجاب پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب حکایت حجاب

«یکی از مفاهیم بسیار مهمی که برای رسیدن به لقاء خدا و چشیدن لذّت اُنس با خدا لازم است، مفهوم بسیار ارزشمند «آرامش» است. حتّی کسانی که به‌دنبال خدا نمی‌گردند هم آرامش را دوست دارند. برخی از روان‌شناسان معاصر معتقدند که آرامش، گمشدهٔ امروز بشریّت است و به اعتقاد برخی، ارزشمندترین چیزی که انسان می‌تواند در زندگی خود به دست بیاورد، آرامش است. آرامش، مهم‌ترین دغدغهٔ انسان‌ها در شرایط امروز است و تلاش‌های مختلف از قبیل روابط عاطفی، جمع‌آوری پول و حتّی به‌دست‌آوردن مدرک و اعتبار و قدرت، همگی در نهایت برای این است که انسان را به آرامش برساند.

بنا بر آیهٔ شریفه أَلا بِذِکرِ اللهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوب راه رسیدن به آرامش، ذکر و توجّه به خدای نامتناهی است. رسیدن به لقاء خدا، حقیقت آرامش است و هدف اصلی و متعالی انبیا نیز همواره همین بوده است. البتّه حتّی اگر ما لقاء الهی را مدّنظر قرار ندهیم و فقط بُعد زندگی مادی و همین دنیا را در نظر بگیریم؛ تحصیل آرامش، مسئله‌ای بسیار مهم و اساسی است؛ زیرا درهرحال انسان به آرامش نیاز دارد. امّا مسئلهٔ مهم آن است که لذّت‌های حسّی، بدون تجربه معنویّت هیچ‌گاه آرامش واقعی را به ارمغان نمی‌آورد و رنج‌های انسان را درمان نمی‌کند و فقط مانند قرص مسکّن، موقتاً قلب را آرام می‌نماید و در حقیقت مثل نوشیدن آب‌شور دریا، در ظاهر انسان را سیراب کرده و در باطن تشنه‌تر می‌کند.»