بریده‌هایی از کتاب حکایت حجاب

دختری که نیاز به محبّت دارد، علاقه‌مند به خوداظهاری است و دوست دارد زیبایی‌های خودش را نشان بدهد؛ اگر همسر نداشته باشد به‌تدریج زیبایی‌های خود را در محیط دانشگاه و کوچه و خیابان نشان می‌دهد. هم‌چنین پسری که نیاز به همسر دارد، طبیعةً اگر در محیط خانواده شرایط ازدواج او فراهم نشود، در خارج از چارچوب‌های قانونی به‌دنبال رفع نیازش حرکت خواهد کرد. در چنین شرایطی هر قدر هم که از ابزارهای قانونی استفاده کنیم، راه به جایی نخواهیم برد.

دختری که نیاز به محبّت دارد، علاقه‌مند به خوداظهاری است و دوست دارد زیبایی‌های خودش را نشان بدهد؛ اگر همسر نداشته باشد به‌تدریج زیبایی‌های خود را در محیط دانشگاه و کوچه و خیابان نشان می‌دهد. هم‌چنین پسری که نیاز به همسر دارد، طبیعةً اگر در محیط خانواده شرایط ازدواج او فراهم نشود، در خارج از چارچوب‌های قانونی به‌دنبال رفع نیازش حرکت خواهد کرد. در چنین شرایطی هر قدر هم که از ابزارهای قانونی استفاده کنیم، راه به جایی نخواهیم برد.

اگر خانمی در بعضی عرصه‌های اجتماعی به‌ظاهر پیشرفت کند و به مناصبی از قبیل شهرداری و وزارت و... برسد؛ ولی از کمالات حقیقی بازبماند، در حقیقت پیشرفت نکرده است. خانمی که مسئولیت اداره‌ای را به عهده گرفته است، یا منصب خیلی مهمی را در شهر یا کشور به دست آورده است؛ امّا به فرزندانش رسیدگی نمی‌کند و کانون خانواده‌اش آرامش ندارد و در شُرُف فروپاشی است؛ چنین خانمی در حقیقت پیشرفت نکرده است؛ چرا که مردان بسیاری هستند که می‌توانند این شغل‌ها و منصب‌ها را مدیریّت کنند؛ امّا در یک خانواده، هیچ جایگزینی برای جایگاه همسر و مادر وجود ندارد.

اگر در این موضوع عمیق‌تر شویم، می‌فهمیم خانمی که به منصب و مقام بسیار عالی رسیده است امّا در اثر به‌عهده‌گرفتن مسئولیت‌های اجتماعی، ارتباط او با خداوند و محبّتش به پروردگار ضعیف شده و حال عبودیت و تواضعش پایین آمده است؛ چنین خانمی در حقیقت پیشرفت نکرده است. این مسئله اختصاص به زنان ندارد و در مردان نیز صادق است. اگر مردی به‌خاطر مشغولیّت در شغل‌های متداول اجتماعی از جهت معنوی متوقّف شود یا سقوط کند، چنین مردی نیز پیشرفت حقیقی نکرده است و در حقیقت، در حال شکست‌خوردن است. پس ابتدا باید پیشرفت حقیقی را به‌دقت معنا کنیم و معنی حقیقی آن را در نظر آوریم.