کتاب رویکرد بالینی به دل درد در کودکان

کتاب «رویکرد بالینی به دل درد در کودکان» نوشتۀ صدیقه امینی رنجبر است و  انتشارات مهرتا آن را منتشر کرده است. 

درباره کتاب رویکرد بالینی به دل درد در کودکان

دل‌درد یکی از شایع ترن بیماری‌های در کودکان است که علت‌های زیادی دارد. این بیماری در بیشتر موارد چیز مهمی نیست، ولی در برخی از موارد جز اورژانس‌های طب اطفال محسوب می‌شود و اهمیت ویژه‌ای دارد. بیشترین علت دل‌درد چه در کودکان و چه در بزرگسالان دل‌دردهای عملکردی است و دلیل مشخصی ندارد؛ اما پزشکان همواره در تلاش برای فهمیدن علت هستند و آن را از علت‌های جدی و خطرناک تشخیص و افتراق دهند. دکتر صدیقه امینی رنجبر در کتاب رویکرد بالینی به دل‌درد در کودکان به این موضوع پرداخته و تلاش کرده است ضمن استفاده از منابع قدیم و جدید، راهکارهایی برای برخورد بالینی بهتر از سن نوزادی به بعد ارائه دهد تا از این طریق به پزشکان هم کمک کند که در مواجهه با دل‌درد بیماران خطا و اشتباهی صورت نگیرد.

کتاب همان‌طور که از نامش پیداست رویکردی بالینی دارد و به طور اختصاصی برای پزشکان نوشته شده و ۴ بخش دارد. بخش اول کتاب به آناتومی حفرۀ شکم،‌نوروفیزیولوژی درد شکم و انواع دل‌درد اختصاص دارد. بخش دوم به تشخیص افتراقی دل‌درد در کودکان، علت‌های شایع و غیر شایع دل‌درد، ادارۀ کودک مبتلا به دل‌درد حاد می‌پردازد. بخش سوم دربارۀ برخورد کلی با شکم حاد مشکوک به جراحی، رادیوگرافی‌های سادۀ شکم مبتلا به انسداد دستگاه گوارش، علل شکم حاد و علل انسدادی شکم حاد نوزادان و بخش چهارم مربوط به دسته‌بندی اختلالات عملکردی کودکان بر اساس معیارهای رم و روش‌های درمانی در دل‌درد عملکردی است.

خواندن کتاب رویکرد بالینی به دل درد در کودکان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به پزشکان و علاقه‌مندان به کتاب‌های پزشکی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب رویکرد بالینی به دل درد در کودکان

«حفرۀ شکمی بین دیافراگم و ارتفاع عانه قرار دارد، توسط جدارهای شکم محصور شده و حاوی احشای شکمی جامد (کبد، طحال، پانکراس، کلیه‌ها، آدرنال و...) و توخالی (معده، رودۀ بزرگ کوچک، کیسۀ صفرا و مجاری صفراوی و...) است. شکم به ۹ منطقۀ آناتومی تقسیم می‌شود. این مناطق در عمل، جهت تعیین وضعیت یا محل یک توده و یا توصیف درد توسط بیمار به کار گرفته می شوند. این مناطق عبارتند از: ناحیۀ سردل (اپی گاستر)،ناحیۀ زیردنده‌ای راست و چپ، ناحیۀ مرکزی یا نافی، ناحیۀ کمری راست و چپ، ناحیۀ زیرنافی یا فوق عانه ای، نواحی خاصره ای راست و چپ. معده در انحنای زیردنده‌ای چپ و ناحیۀ سر دل قرار دارد، گرچه در مواردی نیز می‌تواند به ناحیۀ مرکزی یا زیرنافی گسترش یابد.»