کتاب زمستان در راه است

کتاب زمستان در راه است نوشتهٔ گری کاسپارف و ترجمهٔ امیرحسین فاضلی مقدم و ویراستهٔ سبا هاشمی نسب است. نشر کتاب کوله پشتی این کتاب تحلیلی را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب زمستان در راه است

نویسندهٔ کتاب زمستان در راه است (Winter Is Coming)، ۲۰ سال جایگاه نخست رنکینگ شطرنج‌بازهای جهان را از آن خود داشت. او این کتاب را در ۱۰ فصل نوشته است. این کتاب به حکومت روسیه و اقدامات سیاسی سران آن در عرصه‌های بین‌المللی پرداخته است. تحلیل‌های کتاب حاضر از آغاز جنگ سرد و انحلال اتحاد جماهیر شوروی آغاز می‌شود؛ هنگامی که روسیه از دل شوروی سابق سر بر آورد تا ادامه‌دهندهٔ سیاست‌های پیشین خود باشد. جنگ‌های رودرروی گذشته، این‌بار به‌صورت پنهانی پی گرفته شد. در همین زمان، دیکتاتوری روسیه با استفاده از غفلت غرب بالیدن گرفت و نسخه‌ای جدید از شوروی سابق را بنا نهاد. در این دوره، ولادیمیر پوتین بازیگر اصلی سیاست‌های جدید روسیه بود که البته خود نیز طراحی آن‌ها را بر عهده داشت. گری کاسپارف در بخش‌های گسترده‌ای از کتاب خود، به مقاصد شوم و ذات پوتین پرداخته است. از دیدگاه این تحلیلگر، پوتین و برنامه‌های سیاسی او از داعش و جنایت‌های آن هولناک‌تر است. رفته‌رفته پوتین به تهدیدی برای غرب تبدیل شد. تولید سلاح‌های هسته‌ای در سرزمینی که پوتین ریاست‌جمهوری آن را بر عهده داشت، نظم و امنیت بین‌المللی را به هم می‌زد و هر آن بیم حملات هسته‌ای آن کشورهای غربی را تهدید می‌کرد. به اعتقاد نویسنده در کتاب «زمستان در راه است»، هدف پوتین و سمت‌و‌سوی سیاست‌های او در جهت مقابله با کشورهای آزاد است و بعید نیست به‌مرور به داعش یا القاعده‌ای دیگر تبدیل شود. گری کاسپارف برای مخاطبان خود شرح داده است که زوال شوروی و آغاز جنگ سرد، تنها بهاری بود برای بازسازی این حکومت در قالب کشور روسیه.

خواندن کتاب زمستان در راه است را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعه درمورد اقدامات ولادیمیر پوتین در کشور روسیه پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب زمستان در راه است

«۲۳ آوریل ۲۰۰۷ بوریس یلتسین از دنیا رفت. پیش‌تر در فصل پنجم در مدح او و میراثش سخن گفته بودم و حال مایلم روی زاویه‌ای کمتر توجه‌شده از مرگ وی تمرکز کنم. چنان‌که احتمالاً وضعیت سلامتی و پیمان صلحش با پوتین ایجاب می‌کرد، یلتسین بعد از ترک صندلی ریاست‌جمهوری در ۳۱ دسامبر ۱۹۹۹، گوشه‌گیر شد و از انظار عمومی به دور بود. تنها نوبتی که به یاد می‌آورم نامش در اخبار شنیده شد، زمانی بود که او و گورباچف علناً، هرچند به شکلی متعادل، از اصلاحات قدرت‌طلبانهٔ پوتین بعد از فاجعهٔ بسلان انتقاد کردند.

پوتین نیز به نظر بر آنچه توافق کرده بودند، پایبند بود. هیچ‌یک از اعضای خانوادهٔ یلتسین یا حلقهٔ متحدان و نزدیکانش هرگز از سوی دولت پوتین تحت تعقیب قرار نگرفتند. هرچند یلتسین از کانون توجهات به دور بود، تصور می‌کنم حضورش فشاری روی شانه‌های پوتین می‌گذاشت. شاید پوتین به جایگاه پدرخوانده رسیده بود، اما یلتسین بنیان‌گذار استقلال و دموکراسی روسیه بود. از بین بردن کامل میراث یلتسین، آن‌هم در شرایطی که هنوز او در قید حیات بود، ممکن بود حتی برای پوتین هم اقدامی مخاطره‌آمیز باشد. با مرگ یلتسین، یکی دیگر از موانع سستی که پوتین را از خیز به‌سمت توتالیتاریسم باز می‌داشت، کنار زده شد. یلتسین دوران ریاست‌جمهوری خود را نیز به دو دوره محدود کرد و مطمئناً انتظار داشت جانشینش نیز بعد از دو دوره، جایگاهش را ترک کند.

این موضوع از آن جهت اهمیت پیدا می‌کرد که سال ۲۰۰۷ پوتین با بزرگ‌ترین تصمیم زندگی‌اش مواجه بود. دومین دورهٔ ریاست‌جمهوری‌اش در سال بعد به پایان می‌رسید و طبق قانون اساسی روسیه نمی‌توانست بار دیگر نامزد شود. انتخابات ۲ مارس برگزار می‌شد. البته ابتدا انتخابات دوما در ۲ دسامبر ۲۰۰۷ پیش رو بود. پیش‌بینی‌ها حکایت از این داشت که حزب روسیهٔ واحد پوتین قاطعانه پیروز خواهد شد، در عین حال ما تمام تلاشمان را کردیم تا هرگونه تخلفی را پیگیری کنیم؛ ولی چنان‌که می‌بینید هنر تقلب در انتخابات، در بی‌معنا ساختن خود انتخابات نهفته است. اگر کل فرآیند انتخابات را تحت کنترل دارید، دیگر نیاز نیست نگران این باشید که چه کسانی رأی می‌دهند یا چه کسانی آرا را می‌شمارند.

روسیهٔ واحد، با حضور رئیس‌جمهور مستقر در صدر فهرست خود، از هر مزیت قابل‌تصوری، چه قانونی و چه غیرقانونی برخوردار بود. گروه‌های اپوزیسیون، از جمله ائتلاف روسیهٔ دیگر با قوانین ظریف انتخاباتی که دقیقاً به همین منظور طراحی شده بودند، از دسترسی به صندوق رأی محروم ماندند. گزینه‌هایی که روز یکشنبه برای رأی‌دهندگان باقی مانده بود، عمدتاً حامیان پوتین یا احزابی بودند که توافق کرده بودند حتی اگر اجازهٔ ماندن در صندوق آرا یا حضور در پارلمان را یافتند، به مخالفت با پوتین به پا نخیزند.»