کتاب خال هندو

کتاب خال هندو نوشتۀ النا رودیکا ایله آ (کاظمی) است و انتشارات سوره مهر آن را روانۀ بازار کرده است. کتاب شامل مجموعه‌ای از ابیات است که به سبک هندی سروده شده‌اند. پژوهشگر غیرفارسی زبان این کتاب، بیش از دوازده هزار از تذکره‌ها و گزیده اشعار شاعران را جمع‌آوری کرده است.

درباره کتاب خال هندو

شعر کهن فارسی، گنجینه‌ای بزرگ و غنی، با آثاری از حدود بیست هزار شاعر مشهور است که نامشان در تذکره‌ها آمده و دیوان بسیاری از آنان نیز چه به صورت چاپی و چه به صورت خطی موجود است. این شعرها از آن نظر ارزشمند هستند که هم می‌توان از بدایع صوری و معنوی آن‌ها به صورت سرمشق بهره برد و هم می‌توان در موقعیت‌های سخت و دشوار زندگی، به خواندن آن‌ها پناه برد. سبک هندی نمونه‌ای از سرایش شعر در ادبیات فارسی است که پیدایش آن به قرن نهم هجری برمی‌گردد. به علت استقبال دربار ادب‌پرور هند از شاعران فارسی زبان و همچنین به علت عدم توجه پادشاهان صفوی به شاعران، برخی از آنان به هندوستان رفتند و در آنجا به کار شعر و شاعری پرداختند. شعر مکتب هندی بیشتر شعری «بیت‌محور» است، مگر در برخی موارد. در این مکتب هم تک‌بیت‌های فاخر بسیار سروده شده است و هم غزل‌هایی متنوع. 

کتاب خال هندی مجموعه‌ای از بیت‌های برگزیده‌ای است که به سبک هندی سروده شده است. این کتاب از بسیاری جهات نسبت به دیگر کتاب‌های گزیده اشعار برتری دارد؛ اول آن‌که تعدد شاعرانی که در این گزیده آثارشان را می‌خوانیم قابل توجه است. دوم آن‌که تمامی بیت‌ها بر اساس حروف الفبا، آن هم برحسب حروف قافیه و ردیف شعرها دسته‌بندی شده‌ است. زندگی‌نامه‌های کوتاه شاعران نیز از دیگر ارزش‌های این کتاب است. النا رودیکا ایله‌ آ، زبان مادری‌اش فارسی نبوده است ولی بیش از بسیاری از ما با این زبان انس دارد. او با شعر و ادبیات ایران آشنایی کامل دارد و به مکتب هندی عشق می‌ورزد. این نکته از آن نظر اهمیت دارد که نشان می‌دهد نویسنده برای نگارش این کتاب انگیزۀ زیادی داشته است.

خواندن کتاب خال هندو را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به افرادی که شعر و ادبیات فارسی علاقه دارند، پیشنهاد می‌کنیم. 

بخشی از کتاب خال هندو

«برخلاف شاعران سبک خراسانی، این توجه منحصر به توصیف سادۀ طبیعت و زندگی نیست، بلکه شاعران شیوۀ هندی بیشتر از طریق توصیف طبیعت، احساسات و عواطف دیدگاه‌های خود را نسبت به زندگی بیان می‌کنند و سعی دارند با کشف ارتباط‌های دور از ذهن در میان اجزای طبیعت و زندگی، شنوندۀ شعر خود را به شگفتی وادارند. یکی از شیوه‌های بیان معمول در این سبک، ارائۀ مفهومی عام و کلی است که معمولا برای تایید یا توجیه آن، شاعر مثالی از امور محسوس و مورد قبول ارائه می‌دهد. این شیوه که گاه حسن تعلیل به آن می‌گویند و گاه تمثیل نام یافته، کاربرد فراوانی دارد. در بسیاری از موارد به صورتی درمی‌آید که امروزه به آن اسلوب معادله گفته‌اند. گریزی که شاعران سبک هندی از بیان ساده و مستقیم داشتند باعث استفادۀ بیش از حد آن‌ها از صنایع بدیع شد.»