کتاب اعتیاد به تلفن های همراه

کتاب اعتیاد به تلفن های همراه نوشتهٔ هیلدا بورک و ترجمهٔ سمیه موقر است. انتشارات کتابستان معرفت این کتاب را منتشر کرده است؛ کتابی در باب تشخیص وابستگی به تلفن‌های هوشمند، توقف رفتارهای وسواس‌گونه و ارتقای ارتباط سلامت‌محور با تلفن‌های هوشمند.

درباره کتاب اعتیاد به تلفن های همراه

هیلدا بورک در کتاب اعتیاد به تلفن های همراه از تشخیص وابستگی به تلفن‌های هوشمند، توقف رفتارهای وسواس‌گونه و ارتقای ارتباط سلامت‌محور با تلفن‌های هوشمن سخن گفته است. به عقیدهٔ نویسنده اولین قدم برای آنکه با مسئله‌ای روبه‌رو شویم، اعتراف به آن است و زمانی که این اثر را می‌خوانید یعنی مسئولیت‌پذیر هستید و دریافته‌ای که برای ایجاد تغییرات به کمک نیاز دارید. نویسنده در کتاب حاضر بیان کرده است که قرارگرفتن مصرف وسواس‌گونه تلفن‌های هوشمند در طبقه‌بندی اعتیاد، همچنان بحث‌برانگیز است و به اثبات نرسیده است. استفاده از گوشی را نمی‌توان به‌راحتی در زمرهٔ اختلالات انگیزشی قرار داد؛ زیرا رفتاری نسبتاً جدید است. تعریف روان‌شناسی امروزی از اعتیاد این‌گونه است: «غرق‌شدن در استفاده از یک ماده یا رفتاری خاص که تأثیرات رضایت‌بخش آن، انگیزه‌ای در فرد ایجاد می‌کند تا با وجود پیامدهای زیان‌بخش، بازهم به‌دنبال استفادهٔ مجدد از آن است.» البته ابهام‌هایی نیز وجود دارد. ممکن است آنچه برای فردی «زیان‌بخش» تصور می‌شود، برای دیگری نباشد؛ به‌عبارتِ‌دیگر هرکسی سم مخصوص به خود را دارد. در بیشتر مقالاتی که روی مخاطرات ناشی از استفادهٔ طولانی از گوشی‌های هوشمند تمرکز کرده‌اند، به‌ناچار از واژهٔ «اعتیاد» استفاده می‌شود و هر روشی را که با آن مقابله کند یا بتواند آن را مدیریت کند، «بازتوانی» می‌نامند که نشان‌دهنده دوقطبی‌بودن ذهنیت جامعه راجع به اعتیاد است. اصلاً مهم نیست که چقدر در خصوص تأثیرات اعتیاد به گوشی‌های هوشمند روی مغز، بدن، روابط، کار، بازی، جوامع، بچه‌ها و محیط‌زیست خوانده یا شنیده باشیم؛ فقط زمانی متوجه تأثیرات وابستگی شدید به آن‌ها در زندگی شخصی‌مان می‌شویم که خود آن را احساس کنیم.

خواندن کتاب اعتیاد به تلفن های همراه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به کسانی که احساس می‌کنند به تلفن همراه خود اعتیاد پیدا کرده‌اند، پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب اعتیاد به تلفن های همراه

« «واقعیت این است که خیلی‌ها به‌خاطر بی‌حوصلگی، به مواد و الکل، معتاد می‌شوند چون به‌هرحال کاری انجام می‌دهند.» این جمله را اخیراً در وب‌سایت Raleigh House که مرکز بازتوانی در شهر کلرادو۱۰۱ است، خواندم. معتقدم همین اصل دربارهٔ اعتیاد به گوشی‌های هوشمند نیز صدق می‌کند. وقتی مدام با تلفن همراه کار می‌کنید گویی خود را در قفس بی‌حوصلگی زندانی کرده‌اید.

در فصل دوم این کتاب، انواع اعتیاد به تلفن‌های هوشمند و چگونگی گرفتارشدن ما در دام آن‌ها، به‌طور کلی بیان شد. چندین ویژگی اصلی در تلفن‌های هوشمند وجود دارد که می‌تواند ذهن بی‌حوصله را به‌شدت به‌سمت خود بکشد؛ به‌عنوان مثال پیام‌رسان‌ها را در نظر بگیرید؛ از جمله پیام کوتاه، واتس‌آپ، تلگرام و... که محبوب‌ترین برنامه‌های کاربردی تلفن‌های هوشمند هستند. اکنون با این اپلیکیشن‌ها با سرعت بیشتری نسبت به قبل پاسخ پیام دیگران را می‌دهیم. زمانی که ایمیل معرفی شد، به نامه‌های قدیمی لقب «نامه‌های حلزونی» را دادند. حالا ایمیل هم به همان دسته «نامه‌های حلزونی» پیوسته است. در اپلیکیشن‌هایی مثل واتس‌آپ و... می‌توانیم ببینیم که آیا دریافت‌کنندهٔ پیام، آن را خوانده است و آیا در زمان واقعی به آن پاسخ می‌دهد یا نه؟

ناتاشا دارشول۱۰۲ که در زمینهٔ فرهنگ انسان‌شناسی فعالیت می‌کند و در رابطه با اعتیاد به قمار تحقیق کرده، معتقد است ارسال پیامک در پیام‌رسان‌ها، مانند سوارشدن بر ترن هوایی پُرپیچ‌وخم بزرگی است که شباهت زیادی هم به بازی با دستگاه سکه در قماربازی دارد. در مقاله‌ای که در مجله Financial times پیرامون قرار ملاقات امروزی چاپ شده بود از قول ناتاشا شول آمده است که رهاکردن یک پیام در ماشین پیام‌رسان‌ها شبیه خرید بلیت قرعه‌کشی در قمار است؛ زیرا شما انتشار بازگشت سریع آن را ندارید و بنا بر تجربهٔ «شول» ارسال پیامک به اشکال مختلف در پیام‌رسان‌های گوناگون، انسان را وارد چرخهٔ باطلی می‌کند. او می‌گوید: «وقتی رضایت به‌دست‌آمده از لایک‌ها و پیام‌ها در کنار اطمینان‌نداشتن از دریافت پاداش قرار بگیرد، وارد چرخهٔ باطل بازی می‌شویم و وجودنداشتن مکانیسم بازدارنده در وجود فرد باعث می‌شود بازی ادامه پیدا کند.» این بالا و پایین‌ها و فرازونشیب‌ها، مثل بازی ترن هوایی، برای خستگی و بی‌حوصلگی همانند پادزهر عمل می‌کند.»