کتاب آخرین مستعمره

کتاب آخرین مستعمره نوشتهٔ جان اسکالزی و ترجمهٔ حسین شهرابی است. انتشارات کتابسرای تندیس این رمان علمی - تخیلی را منتشر کرده است. این اثر جلد سوم از مجموعهٔ «جنگ و پیرمرد» است و یکی از کتاب‌های مجموعهٔ «شاهکارهای ادبیات علمی - تخیلی» محسوب می‌شود. نسخهٔ الکترونیکی این کتاب را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب آخرین مستعمره

کتاب آخرین مستعمره اثر جان اسکالزی که در سال ۲۰۰۷ منتشر شد، داستانی جذاب از زندگی «جان پِری» پس از پایان جنگ را روایت می‌کند. جان اکنون در سیاره‌ای دوردست، مسئولیت یکی از مستعمرات انسانی را بر عهده دارد. او در کنار همسرش، «جِین»، به کشاورزی مشغول است، به مشکلات ساکنین رسیدگی می‌کند و از تماشای رشد دخترخوانده‌اش لذت می‌برد. زندگی آرام و بی‌دغدغه‌ی جان و جِین، با بازگشت سایه‌ٔ گذشته، دستخوش تغییر می‌شود. آن‌ها بار دیگر به دنیای جنگ بازمی‌گردند و رهبری مستعمره‌ٔ جدیدی را بر عهده می‌گیرند که قرار است میزبان ساکنینی از تمام مستعمرات انسانی باشد. این مأموریت خطیر، جان و جِین را به دل سیاست‌های پیچیده، خیانت‌ها و جنگ‌های میان‌ستاره‌ای می‌کشاند. این رمان در ۱۶ فصل نگاشته شده است.

خواندن کتاب آخرین مستعمره را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ادبیات داستانی آمریکا و علاقه‌مندان به رمان‌های علمی - تخیلی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب آخرین مستعمره

«بوچر سر تکان داد و به دو نفر اشاره کرد که پشتِ میزی نشسته بودند و من هم دمِ همان میز بودم. «این بازپرسی به این دلیل انجام می‌شه که از شما دربارهٔ مکالمه‌تون با فضابد تارسم گائو از شورا تحقیق کنیم. این تحقیق رسمیه که یعنی از شما تقاضا داریم به تمامِ سؤال‌های ما صادقانه و مستقیم و حتی‌الامکان کامل پاسخ بدید. بااین‌همه، این بازپرسی محاکمه نیست. هیچ جُرمی به شما منتسب نشده. اگر در آینده شما به جُرمی متهم بشید در دادگاهِ امورِ مستعمراتیِ وزارتِ مستعمره‌سازی محاکمه می‌شید. متوجه هستید؟»

گفتم: «بله.» دادگاهِ امورِ مستعمراتیِ وزارت دادگاه‌هایی بدون هیأت منصفه بودند و ساختارشان به این صورت بود که سرانِ مستعمره و قاضیانِ گماشته‌شده تصمیماتِ فوری بگیرند و خللی در کارِ مستعمره‌سازیِ مردم پیش نیاید. رأیِ دادگاهِ امورِ مستعمراتی پشتوانهٔ اجرایی هم داشت، هرچند صرفاً به آن پرونده محدود می‌ماند. قاضیِ دادگاهِ امورِ مستعمراتی یا مقامِ مستعمره‌نشینی که صاحبِ چنین جایگاهی تلقی می‌شد نمی‌توانست قوانین و مقررات و آیین‌نامه‌های وزارتِ مستعمره‌سازی را نادیده بگیرد، اما چون وزارت می‌دانست که موقعیت‌ها و وقایعِ مستعمرات گوناگون هستند و نیازهای قضایی‌شان یکسان نیست، مقررات و آیین‌نامه‌ها بسیار اندک‌شمار بودند. دادگاه‌های امورِ مستعمراتی ساختار و نظامِ اصطلاحاً تخت هم داشتند؛ یعنی هیچ دادگاهِ استیناف و درخواستِ تجدید نظر در رأیِ دادگاه در کار نبود. قاضیِ دادگاه می‌توانست هر غلطی که دلش می‌خواست بکند. موقعیتِ قضاییِ مطلوبی برای متهمان تلقی نمی‌شد.

بوچر گفت: «بسیار خوب...» نگاهی به تبلتش انداخت. «شروع کنیم. وقتی با فضابد گائو صحبت می‌کردید، ابتدا به‌ش پیشنهاد دادید که تسلیم بشه و بعد پیشنهاد دادید که به‌ش اجازه می‌دید حریمِ فضاییِ روآنوک رو ترک کنه بدون این‌که خودش یا ناوگانش آسیبی ببینند.» از پشتِ تبلت به من نگاه کرد. «درسته، آقای مباشر؟» »