کتاب انجیل های گنوسی

کتاب انجیل های گنوسی نوشتهٔ الین پیگلز و ترجمهٔ ماشاءالله کوچکی میبدی است. انتشارات علمی و فرهنگی این کتاب در باب مسیحیت را منتشر کرده است.

درباره کتاب انجیل های گنوسی

الین پیگلز کتاب انجیل های گنوسی را در سال ۱۹۷۹ تألیف کرد. این کتاب فروش بسیار خوبی داشت و جوایز بسیاری کسب کرد و تبدیل به یکی از ۱۰۰ کتاب برتر قرن بیستم در جهان شد. یک مؤسسهٔ مسیحی این کتاب را یکی از ۵- کتاب برتر قرن بیستم در جهان به شمار آورد. «هارولد بلوم» در مجلهٔ «دنیای کتاب واشینگتن پُست» در توصیف این کتاب بیان کرده است که «انجیل های گنوسی» همیشه خواندنی و دارای اطلاعات عمیق و بسیار وسوسه‌انگیز است. پیگلز در سال ۱۹۷۵ پس از مطالعهٔ رساله‌های پولس و مقایسهٔ آن‌ها با آیین گنوسی و کلیسای اولیه، کتاب «پولس گنوسی» را نوشت. او در این کتاب به تبیین این نظریه می‌پردازد که پولُس رسول در واقع یکی از منابع گنوسی بوده است. مطالعاتی که او دربارهٔ دست‌نوشته‌های نجع حمادی انجام داد، مبنایی برای تألیف کتاب « انجیل‌های گنوسی» در سال ۱۹۷۹ شد. این کتاب برای ارائهٔ تصویری روشن از کتابخانهٔ نجع حمادی بسیار مفید است.

خواندن کتاب انجیل های گنوسی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعه در باب مسیحیت پیشنهاد می‌کنیم.

درباره الین پیگلز

الین پیگلز در ۱۳ فوریهٔ سال ۱۹۴۳ در پالو آلتو در کالیفرنیا به دنیا آمد و در سال ۱۹۶۴ درجهٔ کارشناسی و در سال ۱۹۶۵ کارشناسی‌ارشد را از دانشگاه استنفورد دریافت کرد. او در سال ۱۹۷۰ دکتری خود را در رشتهٔ دین‌شناسی در دانشگاه هاروارد به پایان رساند. زمانی که در این دانشگاه بود، به عضویت گروهی درآمد که بر روی دست‌نوشته‌های یافت‌شده در «نَجع حَمّادی» کار می‌کرد. پس از اتمام دکتری، تا زمان انتقالش به دانشگاه پرینستون در سال ۱۹۸۲ عضو هیئت علمی کالج برنارد در دانشگاه کلمبیا شد و از سال ۱۹۷۵ ریاست دپارتمان دین در کالج مذکور را برعهده داشت.

دو رویداد غمناکِ مرگ فرزند در آوریل سال ۱۹۸۷ پس از تحمل پنج سال بیماری و مرگ همسر در ژوئن ۱۹۸۸ در صعود به ارتفاعات، آگاهی معنوی الین پیگلز را ژرف‌تر کرد و همین امر سبب نوشتن کتاب «منشأ شیطان» در سال ۱۹۹۵ شد. پیگلز در سال ۱۹۸۲ برای تدریس درس تاریخ مسیحیت اولیه در دانشگاه پرینستون مشغول به کار شد. به کمک دستیارش «مک‌آرتور» کتاب «آدم، حوا و مار» را در سال ۱۹۸۸ نوشت. این کتاب به گزارش مربوط به آفرینش و نقش آن در تحول نگرش‌های جنسیتی در غرب مسیحی می‌پردازد. پیگلز در هر دو کتاب مذکور به صورت ویژه‌ای نگرش‌های گوناگون تاریخ مسیحیت در باب زن را مطرح می‌کند.

بخشی از کتاب انجیل های گنوسی

«پیروان عیسی این داستان را تأیید می‌کنند. انجیل مَرقُس، که احتمالاً کهن‌ترین روایت عهد جدید است (حدود ۷۰ ـ ۸۰ م)، می‌گوید یهودای اِسخَریوطی شبانه در باغ جِتسیمانی۳۰۰ آن سوی بیت‌المقدس به عیسی خیانت کرد و وقتی حواریون گریختند، مردان مسلح وی را دستگیر کردند. او در مقابل پیلاتوس متهم به فتنه‌انگیزی و محکوم به مرگ شد. مَرقُس می‌گوید عیسی بر صلیب چند ساعت زنده ماند، سپس «آوازی بلند برآورد» و جان داد. انجیل‌های لوقا و یوحنا، که شاید یک نسل بعد نگارش یافته باشند (حدود ۹۰ ـ ۱۱۰)، مرگ او را حماسی‌تر توصیف می‌کنند: عیسی شکنجه‌گرانش را می‌بخشاید و با دعا جان می‌سپارد. به هر حال هر چهار انجیل عهد جدید رنج، مرگ و دفن شتاب‌زدهٔ او را شرح می‌دهند. البته انجیل‌ها شرایطی را که به مرگش منجر شد، طوری تعریف می‌کنند که او را بی‌گناه جلوه دهند. مَرقُس می‌گوید کاهنان و رهبران بزرگ بیت‌المقدس نقشه کشیدند عیسی را به‌سبب تعلیماتی که علیه آنان می‌داد دستگیر و اعدام کنند. یوحنا گزارش کامل‌تری ارائه می‌دهد که از نظر تاریخی پذیرفتنی است. او می‌گوید چون محبوبیت عیسی افزایش یافت و هر روز عدهٔ بیشتری را جذب جنبش خود می‌کرد، رؤسای کاهنان در سَنْهِدْرین۳۰۱ گِردِ هم آمدند تا خطرات شورش را به بحث گذارند. عده‌ای از عوام بی‌سواد با شادی عیسی را مسیح اعلام کردند ـ «پادشاه تدهین‌شده» ای که انتظار داشتند اسرائیل را از بردگی بیگانگان آزاد گرداند و دولت یهود را احیا کند. خصوصاً در عید پسح، وقتی هزاران یهودی به بیت‌المقدس ریختند تا این روز را جشن بگیرند، این انگیزه می‌توانست آتش زیر خاکستر احساسات ملی یهودیان را در آن شهر شعله‌ور سازد و آنان را به عصیان وادارد. شورا مسئولیت حفظ آرامش بین جمعیت یهود و لشکر اشغالگر رومی را به عهده داشت ـ صلحی چنان شکننده که چند سال بعد وقتی سربازی رومی سرِ پُست نگهبانی‌اش در بیت‌المقدس در عید پسح با عریان شدن در صحن معبد به آن بی‌حرمتی کرد، شورشی برانگیخت که می‌گویند سی هزار نفر طی آن جان باختند. یوزفوس که این داستان را بیان می‌کند می‌افزاید «به این ترتیب عید تمام قوم عزا شد و هر خانواده‌ای داغدار گشت».»