کتاب نسخه ای برای عشق ورزیدن

کتاب نسخه ای برای عشق ورزیدن نوشتهٔ جان گاتمن و جولی گاتمن و ترجمهٔ فرزاد مرتضایی و حاصل ویراستاری نوید پدرام است. انتشارات خانه رود این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر درمورد راهکارهایی ۷روزه برای صمیمیت، همدلی و شادی بیشتر سخن گفته است.

درباره کتاب نسخه ای برای عشق ورزیدن

با کتاب نسخه ای برای عشق ورزیدن می‌آموزیم که چگونه هر روز با گفتارها و کردارهای به‌ظاهر کوچک، بازار عشقمان را پررونق کنیم و گام در مسیر سعادت و خوشبختی بگذاریم. این کتاب در ۷ بخش نوشته شده و در پایان نتیجه‌گیری کرده است. گفته شده است که برای رسیدن به صمیمت، همدلی و درک متقابل در روابط عاطفی یا بازیابی آن‌ها، تنها به ۷ روز نیاز داریم. نسخه‌ای که نویسندگان کتاب حاضر در اختیارمان قرار داده‌اند، راه‌حل‌هایی را معرفی کرده است که در ۷ روز زندگی ما و شریک عاطفیمان را دگرگون خواهند کرد. در این راه، از چکیدهٔ تجربیات چندین‌سالهٔ جان گاتمن و جولی گاتمن در حوزهٔ مشاورهٔ ازدواج و زوج‌درمانی استفاده می‌کنیم. پرسش از یکدیگر، قدردانی کلامی، قرارهای عاشقانه، تداوم در برقراری ارتباط فیزیکی و... نمونه‌هایی از راهکارهای سادهٔ این کتاب هستند.

خواندن کتاب نسخه ای برای عشق ورزیدن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران روان‌شناسی عمومی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب نسخه ای برای عشق ورزیدن

««اَندرو» و «گریس» نگران روابط جنسی خود بودند. تقریباً به کمترین حد ممکن رسیده بود. آن‌ها هیچ مشکلی نداشتند، باهم دعوا نمی‌کردند و ناراحتی نداشتند و خیلی خوب با هم کنار می‌آمدند، اما نمی‌توانستند دلیل این بی‌میلی را بفهمند. البته سر هردوی‌شان حسابی شلوغ بود، اما خب این‌که دلیل نمی‌شود، این روزها همه همین‌طور هستند. اَندرو در پایگاه نظامی نزدیک خانۀشان، در حوزهٔ فناوری کار می‌کرد. یک خورهٔ واقعی کامپیوتر بود. دوست داشت وقتی دیگران از او دربارهٔ کارش می‌پرسند، پاسخی را بدهد که چشمان همه گِرد شود: "همه‌چیز مرتب است!"

گریس در خانه می‌ماند تا سه فرزند خردسال خود را بزرگ کند... و البته یک گله مرغ، اردک و احتمالاً به زودی، بز را! خانهٔ آن‌ها یک مهدکودک رنگارنگِ واقعی بود. گریس، که هنر و موسیقی خوانده بود و قبلاً در مدرسهٔ ابتدایی تدریس می‌کرد، بچه‌هایش را از طریق پروژه‌های نقاشی، آموزش گیتار و آموزش‌های آشپزی راهنمایی می‌کرد. اَندرو که به خانه می‌آمد، کراواتش را روی شانه‌اش می‌انداخت و درحالی‌که گریس مشغول ریختن لباس‌های کثیف در ماشین لباسشویی بود و یا ظرف‌ها را مرتب می‌کرد، او نیز مشغول آماده‌کردن شام می‌شد. در همین حین بچه‌ها هم دنبال هم می‌گذاشتند، دعوا می‌کردند و داد و فریادشان خانه را پر می‌کرد. همه‌چیز حسابی شلوغ، پرسروصدا و طاقت‌فرسا بود، اما آن‌ها خوشحال بودند! نبودند؟ اما کشش و جذابیت جنسی‌ای که روزی آن‌ها را مانند آهنربا به سوی یکدیگر می‌کشید، اکنون کمرنگ و بی‌جان شده بود. آن‌ها بیشتر از آن‌که شبیه دو عاشق باشند، شبیه دو شریک تجاری بودند که امور را به‌خوبی مدیریت می‌کردند.

پس از تولد هریک از بچه‌های‌شان، آن‌ها یک دورهٔ نخوت و بی‌حالی را تجربه کرده بودند، اما خیلی زود دوباره اوضاع روبه‌راه شده بود. حالا کوچک‌ترین بچهٔ آن‌ها سه سالش بود. شب‌ها همه می‌خوابیدند؛ دیگر نه نوزادی نیمه‌شب از خواب بیدار می‌شد و نق‌نق می‌کرد و نه شیرخواره‌ای بین دست‌وپای آن‌ها وول می‌خورد. با این وجود، باز هم خبری از آن ارتباط جنسی لذت‌بخش و سرگرم‌کننده که به‌صورت خودبه‌خودی در رختخواب شروع می‌شد، نبود. همه‌چیز برای بازگشت فصل بهار آن ارتباط جنسی لذت‌بخش آماده بود، اما انگار الگوهای هواشناسی به‌هم خورده بودند.»