بریده‌هایی از کتاب نسخه ای برای عشق ورزیدن

وقتی همسرتان پیشنهادی می‌دهد اما شما نمی‌توانید مشارکت کنید: بگویید: "من واقعاً دوست دارم در مورد این موضوع بشنوم، اما باید ................. (این ایمیل را بفرستم، بچه‌ها را به رختخواب ببرم و غیره)؛ ولی لطفاً یادت باشد که بعداً برایم بگویی!" با این کار به او می‌فهمانید که می‌خواهید پیشنهاد او را بپذیرید، اما شرایط مهیا نیست. اگر خسته هستید و فعلاً نمی‌خواهید مشارکت کنید، همین که درخواست او را نادیده نگیرید و ارائهٔ توضیح مختصری دربارهٔ این‌که چرا فعلاً نمی‌توانید در کنارش باشید، بسیار مؤثر است

شما از «جهان» منحصربه‌فردِ خودتان می‌آیید؛ جهانی مملو از تاریخ و درد و شادی، جزئیات و تفاوت‌های بی‌نهایت، و شریک زندگی‌تان از جهان منحصربه‌فردِ خود.

اول: همیشه خودتان را توصیف کنید، نه شریک زندگی‌تان را. حرف خود را با بیان این‌که همسرتان چه کاری را انجام نمی‌دهد و یا اشتباه انجام می‌دهد، شروع نکنید و حتی دربارهٔ او حرف هم نزنید؛ از خودتان بگویید. این نیاز و خواستهٔ شماست، نه او. دوم: دقیقاً همان موقعیتی را که از آن ناراحت هستید، توصیف کنید، نه شخصیت کلی همسرتان را. در مورد رویدادها یا شرایطی که شما را آزار می‌دهد یا می‌خواهید تغییر کند، صحبت کنید. این کار باعث می‌شود، شریک زندگی‌تان به جای گرفتن حالت تدافعی، در برطرف‌نمودن مشکل با شما همسو شود.

اگر بتوانی به مدت بیست و چهار ساعت به هر حیوانی تبدیل شوی، کدام حیوان را انتخاب می‌کنی و چرا؟ اگر بتوانی خانه‌ای عالی برای خودمان طراحی کنی، این خانه به چه شکل می‌شود؟ اگر بتوانی فردا با سه مهارت جدید بیدار شوی، چه چیزی را انتخاب می‌کنی؟

سوم: خواسته و نیاز دقیق خود را بیان کنید. شریک زندگی شما چه کاری می‌تواند برای شما انجام دهد تا احساس بهتری داشته باشید؟ کاملاً مشخص، شفاف و به‌صورت مثبت آن را بیان کنید. به کارهایی که همسرتان انجام نمی‌دهد و یا به‌اشتباه انجام می‌دهد، کاری نداشته باشید. اگرچه، خیلی راحت می‌توانید زبان به انتقاد و سرزنش بگشایید؛ اما به‌جای آن سعی کنید آن را به فرصتی تبدیل کنید تا همسرتان کاری برای شما انجام دهد و شما از آن قدردانی کنید. بگذارید همسرتان برای شما بدرخشد.

اگر بتوانی به مدت بیست و چهار ساعت به هر حیوانی تبدیل شوی، کدام حیوان را انتخاب می‌کنی و چرا؟ اگر بتوانی خانه‌ای عالی برای خودمان طراحی کنی، این خانه به چه شکل می‌شود؟ اگر بتوانی فردا با سه مهارت جدید بیدار شوی، چه چیزی را انتخاب می‌کنی؟ می‌توانید با یکی از این پرسش‌ها شروع کنید، فقط آن را با پایانِ باز بسازید و فکرکردن و بحث‌کردن دربارهٔ آن را سرگرم‌کننده کنید. نیازی نیست امروز به سخت‌ترین موضوعات یا نقاط درگیری خود بپردازید. از این‌که برخی از این پرسش‌ها شما را به کجا خواهند برد، شگفت‌زده خواهید شد.

‫اگر می‌خواهید چیزی را دور از دسترس دیگران قرار دهید، اگر می‌خواهید کسی یا کسانی را از دست‌یافتن به چیزی محروم کنید، اگر می‌خواهید چیزی منفور شود و مردم تمایلی به آن نداشته باشند، نیازی نیست آن را در مخوف‌ترین، تاریک‌ترین و دورترین مخفیگاه‌های جهان پنهان کنید، نیازی نیست آن را در گاوصندوق‌هایی با رمزها و قفل‌های پیچیده بگذارید. فقط کافیست آن را چیزی باشکوه، عظیم، مقدس و مبهم جلوه دهید. آن را میان جملات و سخنان دور از فهم و ثقیل غرق کنید و در میان جامه‌های زربفت و پررنگ‌ولعاب بپیچید. کاری کنید که همگان آن را چیزی تصور کنند که در فهم آن عاجزند؛ چیزی که فهمش فقط از عهدهٔ زبردست‌ترین دانشمندان، فیلسوفان و مفسران برمی‌آید...

از قدیم‌ترین آثار ادبیات و هنر یونان تا به امروز همواره زهره بزرگ‌ترین منبع الهام نویسندگان و شعرا و هنرمندان بوده است.

زوج‌هایی که با خوشحالی در کنار هم می‌مانند، کسانی هستند که به‌سهولت و راحتی می‌توانند ویژگی‌های خاصی را که در شریک زندگی خود دوست داشته و نسبت به آن احترام قائل هستند، نام ببرند. آن‌ها خاطرات روشنی از گذشتهٔ مشترک‌شان دارند. وقتی تاریخ مشترک‌شان را توصیف می‌کنند، روایت‌شان بسیار مثبت است و بر زمان‌های خوب و مثبت تأکید دارند.

«انتقاد»، «رفتار تدافعی»، «کارشکنی»، و شاید مخرب‌تر از همه، «تحقیر».

به ازای هر واکنش، رفتار و یا سخن منفی که در زمان نزاع به کار می‌گیرید، به پنج مورد مثبت نیاز است تا آن را جبران کند.

هر چه در یک رابطه، روی‌آوری بیشتری وجود داشته باشد، زوج‌ها در مدیریت تعارضات خود بهتر عمل می‌کنند.

قبل از آن‌که بچه‌ها بیدار شوند و هرکدام یک مدل صبحانه بخواهند. آن‌ها به میز آشپزخانه تکیه می‌دادند، و درحالی‌که توده‌ای از تکالیف روزانه زیر دست‌شان بود، چای می‌نوشیدند و از هم می‌پرسیدند: امروز چه خیالی داری؟ می‌خواهی چه کار کنی؟ نگران چه چیزی هستی؟

باشند، تیز کنید: تماس چشمی یک لبخند یک آه... یک درخواست مستقیم برای کمک یا توجه شما گفتن صبح بخیر یا شب بخیر درخواستی برای انجام یک لطف خواندن چیزی با صدای بلند برای شما: "عه! اینو گوش کن!" اشاره به چیزی: "اینو ببین!" صدازدن نام شما از اتاقی دیگر غمگین یا ناراحت به‌نظررسیدن تلاش برای جابه‌جاکردن یک چیز سنگین ناامید به‌نظررسیدن. هر بار که به همسرتان جواب مثبت می‌دهید، مقداری اعتبار به حساب بانک عاطفی شما اضافه می‌شو

می‌کنند. همیشه حواس‌تان باشد، میزان واریزی شما از بانک عاطفی، بیشتر از میزان برداشت از آن باشد. (مبادا که ورشکست شوید!)

برخی مواقع، پیشنهاد همسرتان شکلی منفی به خود می‌گیرد، به‌گونه‌ای که گویا دعوا دارد. (مثال: حتی به ذهنت هم خطور نمی‌کند که امشب تو شام درست کنی؟ [حتی یک لیوان هم از روی میز بر نمی‌داری]. بخش منفی آن را نادیده بگیرید؛ روی درخواستی که زیر آن نهفته است، تمرکز کنید و سعی کنید به آن پاسخ مثبت بدهید. مثلاً می‌توانید پاسخ دهید: "درک می‌کنم که خسته شده‌ای، امشب من شام درست می‌کنم تا تو استراحت کنی." وای؛ این کار چه اعتبار زیادی به حساب بانک عاطفی شما اضافه می‌کند.

صحبت‌های آن‌ها فقط به پرسش‌هایی از این قبیل محدود می‌شد که: "آیا این پیش‌دبستانی مناسب است؟"، "آیا به لوله‌کش زنگ زدی؟"، "چه کسی جمعه بچه‌ها را می‌برد؟" ولی از هم نمی‌پرسیدند که: "آیا این همان زندگی است که تو می‌خواستی؟"

اولین قدم برای بازسازی ارتباط ازدست‌رفتۀشان این نبود که از هم بپرسند: "حالت چطور است؟" بلکه این بود که بپرسند: "تو چه کسی هستی؟"

آن‌ها در ادامه در مورد زندگی‌هایی که در دوران نوجوانی برای خود تصور می‌کردند حرف زدند، و این‌که زندگی کنونی آن‌ها دقیقاً همان چیزی است که از جهات مختلف تصور می‌کردند، اما با برخی تغییرات.

برایانا و تایلر حتی در زمان قرنطینه هم پیشرفت کرده‌اند، زیرا آن‌ها هرگز از کنجکاوی در مورد یکدیگر دست برنداشته‌اند.

دیوید و گوئن فقط با انواع پرسش‌هایی که از یکدیگر می‌پرسیدند، پیشرفت زیادی کردند. ما با ده دقیقه در روز شروع کردیم، که حداکثر زمانی بود که می‌توانستند برای این کار بگذارند، اما همین هم برای آن‌که آن‌ها دوباره یکدیگر را بشناسند، کافی بود. آ

انسان‌ها، موجوداتی اجتماعی هستند و بدون یکدیگر نمی‌توانند به زندگی ادامه دهند. و اولین گام برای برقراری ارتباط با فرد دیگر این است که بدانید او کیست و چه شناختی از شما دارد. اولین و بهترین راه برای آن‌که بدانیم یک نفر، کیست (و مخصوصاً برای شناخت درونیات او) این است که سؤال بپرسیم. ما این کار را، هنگامی که اولین قرار ملاقات را با یکدیگر می‌گذاریم، به‌طور طبیعی و بدون زحمت انجام می‌دهیم. بعد از آن، سرِ ما شلوغ می‌شود، و درگیر انجام امور روزمره، به صورت تیمی، می‌شویم. کارکردن تیمی بسیار عالی است. اما باید به‌خاطر داشته باشیم که ما هنوز دو نفر هستیم که در طول زمان، رشد، تغییر و تکامل می‌یابیم.

چه چیزهای محقق‌نشده‌ای در زندگی تو وجود دارد که دوست داری به آن‌ها دست بیابی؟ می‌خواهی فرزندان ما چه میراثی از خانوادهٔ تو بگیرند؟ در سال گذشته چه تغییری کرده‌ای؟ رویاهای فعلی تو در زندگی چه چیزهایی هستند؟ یک پرسش بزرگ همچنین می‌تواند سرگرم‌کننده، سبک و یا حتی احمقانه باشد:

شریک زندگی خود را تشویق کنید تا بیشتر حرف بزند. ابراز علاقه و کنجکاوی کنید. شما مجبور نیستید به همه‌چیز پاسخ دهید و مجبور نیستید مشکلات را حل کنید. در واقع سعی کنید در برابر حل مسئله مقاومت کنید. این نوع دیگری از گفت‌وشنود است و هدف امروز نیست. ساختن نقشه‌های عشق به معنای گوش‌دادن، یادگیری چیزهای جدید در مورد شخصی که دوستش دارید و غافلگیرشدن است.