کتاب لایم لایت

کتاب لایم لایت نوشتهٔ روژه گرونیه و ترجمهٔ رضا سیدحسینی است. انتشارات علمی و فرهنگی این رمان معاصر فرانسوی را منتشر کرده است؛ رمانی اقتباس‌شده از فیلم‌نامهٔ چارلی چاپلین.

درباره کتاب لایم لایت

کتاب لایم لایت (Limelight) که خلاصه‌ای از ترجمهٔ کتاب «Limelight (Les feux de la rampe) Roman d'après le scénario original de Charles Chaplin» است، رمانی فرانسوی و سه‌بخشی را در بر گرفته است. این اثر را برگرفته از فیلم‌نامهٔ «لایم لایت» به قلم چارلی چاپلین دانسته‌اند. رمان «لایم لایت» داستان زوال و انزوای کمدینی مشهور است که با زندگی دست‌وپنجه نرم می‌کند. کمدینی با نام «کالو ه رو» که افکار و مشاهدات روزانه‌اش و همچنین کابوس‌های شبانه‌اش او را به یاد روزهای شهرت و محبوبیتش می‌اندازد؛ آن زمان که در مشهورترین تالارهای شهر، انبوهی از تماشاگران به احترام او می‌ایستادند و او را با تشویق‌های پیاپی و طولانی بدرقه می کردند. شما در طول مطالعهٔ این داستان با اشخاص دیگری که هر کدام در زندگی خود به‌نوعی دچار این زوال و سقوط شده‌اند، مواجه می‌شوید؛ از دوست و همکار شخصیت اصلی در دوران جوانی بگیرید تا صاحب‌خانه‌اش و دختری که پس از اقدام به خودکشی، توسط «کالو ه رو» نجات پیدا می‌کند. ریسمان داستان، همین آشنایی با دختر و به‌قول «کالو ه رو» عشق افلاطونی است که بین او و دختر ایجاد می‌شود.

چارلی چاپلین که او را مشهورترین هنرمند معاصر دانسته‌اند، در سال ۱۸۸۹ میلادی به دنیا آمد. از ۱۴سالگی در لندن به بازی در نمایش‌های بازاری پرداخت. در سال ۱۹۱۰ که صنعت سینما رونق گرفت، رهسپار آمریکا شد و به کار تهیهٔ فیلم‌های کوتاه کمیک پرداخت. به زودی سبیل پرپشت و عصا و کلاه خربزه‌ای او در سراسر دنیا مشهور شد. از سال ۱۹۱۴ تا ۱۹۲۰ میلادی هشت فیلم ساخت؛ «زن پاریسی»، «جویندهٔ طلا»، «سیرک»، «روشنایی شهر»، «عصر جدید» و «پسربچه». آثار چارلی چاپلین در معنا و هنر چنان دلنشین و آمیخته به خرده‌گیری‌ها بوده که او را در ردیف روشن‌بینان اجتماعی قرار داده است. در جنگ جهانی دوم با فیلم «دیکتاتور بزرگ» بر آدولف هیتلر تاخت. با تهیهٔ فیلم «مسیو وردو» بود که دشمنان چاپلین او را آزادی‌خواهی اصولی دانسته و بر او خشم گرفتند. او ناگزیر به ترک آمریکا شد و در سوئیس اقامت گزید. «لایم‌لایت» (Limelight) آخرین فیلمی است که چارلی چاپلین به یادگار گذاشته است. روژه گرونیه، نویسندهٔ فرانسوی از روی سناریوی چارلی چاپلین رمانی نوشته است به همین نام. باتوجه‌به اینکه این فیلم‌نامه آخرین اثر چارلی چاپلین است، رمان حاضر می‌تواند کلیدی باشد برای درک بهتر از شخصیت آخرین سال‌های این کمدین بزرگ.

خواندن کتاب لایم لایت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ادبیات داستانی قرن ۲۰ فرانسه و قالب رمان اقتباسی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب لایم لایت

«امپایر افتخار میدان لایسستر بود. این سالن موسیقی مشهور مجلل‌تر از کاخ بود. طلاها، مرمرها، سنگ‌های قیمتی، آیینه‌های عظیم و پرده‌های مخملی در کنار هم، این بنا را به صورت پرستشگاه جلال و جبروت درآورده بود. الحمرا رقیب و همسایهٔ امپایر می‌کوشید که با روش تند خارجی و سبک آفریقایی خود بر آن غلبه کند. اما امپایر ترجیح می‌داد که همان امپایر باشد، یعنی گستاخ‌ترین و خارق‌العاده‌ترین جلال و جبروت که پایان قرن می‌توانست، آن را تصور بکند.

پیش از سالن که محراب عظیم این پرستشگاه مجلل شمرده می‌شد، سرسراها، راهروها و سالن‌ها در، بزرگی و جلال باهم رقابت می‌کردند. پلکان مرمری دوطرفه، انحناهای معظم خود را زیر سقف‌های مزین و طلاکاری‌شده می‌گسترد. در سایهٔ راهروها، فواره‌های مرمری به آرامی زمزمه می‌کردند. سالن وسیع پر بود از پیکره‌ها، از ارغوانی و مطلا و از ستون‌های مجسمه‌ای. سالن تنفس آن مشهور بود، کمیته‌های زنان کدبانو زمانی آنجا را <مرکز فحشای لندن> نامیده و انجمن شهر لندن در این امر دخالت کرده بود. سالن عظیم، منظرهٔ دوگانه‌ای را تشکیل می‌داد: صحنهٔ آن با ابعاد وسیعش، کنسرواتوار سالن موسیقی شمرده می‌شد. گروه بالت آن شهرت داشت. روزی شاه ایران [گویا منظور ناصرالدین شاه باشد.] به امپایر آمده و رقاصه‌ها چنان نظر او را جلب کرده بودند که خواسته بود گروه بالت را یک‌جا بخرد. با مشکل زیاد توانستند برای او تشریح کنند که گروه بالت فروشی نیست. اما وقتی‌که انسان پشت به صحنه می‌کرد و سالن تنفسی را که با نردهٔ سفید مرمری از سالن جدا شده بود، تماشا می‌کرد، نمایش جالب دیگری را در آنجا کشف می‌کرد. در آنجا همه چیز فروشی بود. دختران بسیار شیک‌پوش، زیباترین فواحش لندن. در کمین شکاری در آنجا لمیده بودند. به طور نامحسوس از جای خود تکان می‌خورند تا خود را درمعرض تماشای شکاری که یافته بودند، قرار دهند و با لبخندی هرزه یا چشمکی هوس‌آلود او را دعوت می‌کردند. اگر دعوتشان پذیرفته نمی‌شد، فوراً متوجه مرد دیگری می‌شدند. بااینکه جنگ بود، بازهم افسرانی خوشگذران در آنجا بودند که از سنگرهای اروپا برمی‌گشتند، تشنهٔ خوشی و شهوت و عشق بودند و این عشق را در اینجا با پول می‌خریدند.»