کتاب ننه دلاور و فرزندان او

کتاب ننه دلاور و فرزندان او نوشتهٔ برتولت برشت و ترجمهٔ مصطفی رحیمی است. انتشارات نیلوفر این نمایشنامهٔ مشهور آلمانی را که گفته شده است گزارش جنگ‌های ۳۰ساله است، روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب ننه دلاور و فرزندان او

کتاب ننه دلاور و فرزندان او نمایشنامه‌ای است مشهور به قلم برتولت برشت. این نمایشنامه اثری در ژانر سیاسی است که در سال ۱۹۳۹ میلادی منتشر شد. نوشتن این نمایشنامه تقریباً یک ماه زمان برد. چند سال پس از مرگ برتولت برشت از این اثر فیلمی اقتباس شد که همسر بیوه‌ٔ او که بازیگر توانایی بود، نقش اصلی این فیلم را ایفا کرد. این اثر یکی از مهم‌ترین نمایشنامه‌های قرن بیستم و عمیق‌ترین و مهم‌ترین اثر ادبی ضدجنگ جهان است. این نمایشنامه یکی از ۹ نمایشنامه‌ای است که برشت در زمان اوج‌گرفتن نازی‌ها و پخش افکار مکتب فاشیست میان مردم، نوشت. به‌طور خاص، برشت این نمایشنامه را در واکنش به اشغال لهستان توسط ارتش هیتلر نگاشت.

قصهٔ نمایشنامهٔ «ننه‌دلاور و فرزندان او» در قرن هفدهم و در زمان جنگ ۳۰ساله روایت می‌شود. این نمایشنامه داستان زنی قوی به نام «آنا فیرلینگ» را در ۱۲ پرده روایت می‌کند؛ تاجری دوره‌گرد که با فرزندانش در ارابه‌ای کهنه در حال سفر است. آنا فیرلینگ با نام «ننه‌دلاور» شناخته می‌شود و یکی از منحصربه‌فردترین و بهترین شخصیت‌های زن ادبیات به شمار می‌رود.

مصطفی رحیمی، مترجم این کتاب، در پایانْ درمورد این اثر نمایشی و تحت‌عنوان «انسان بودن یا نبودن؛ گفتاری دربارهٔ نمایشنامهٔ ننه دلاور» سخن گفته است.

خواندن کتاب ننه دلاور و فرزندان او را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران ادبیات نمایشی معاصر آلمان و قالب نمایشنامه پیشنهاد می‌کنیم.

درباره برتولت برشت

اویگن برتولد فریدریش برشت در ۱۰ فوریهٔ ۱۸۹۸ در آگسبورگ آلمان به دنیا آمد. او نویسنده، کارگردان و نظریه‌پردازی نامدار و معاصر آلمانی است. برشت در کودکی با کتاب مقدس آشنا شد. این آشنایی تأثیری همیشگی بر قلم او گذاشت. ۱۶ساله بود که آتش جنگ جهانی اول شعله‌ور شد. او کمی بعد مقاله‌ای ضد جنگ نوشت و تا مرز اخراج از مدرسه پیش رفت. از سال ۱۹۱۶ مقالات برشت با نام جدید «برت برشت» منتشر شد. او در سال ۱۹۱۷ پیش از آن که به‌عنوان سرباز به خدمت ارتش درآید، به توصیهٔ پدرش دورهٔ پزشکی دانشگاه مونیخ را آغاز کرد تا به‌این‌وسیله از جنگ دور بماند. در همین زمان بود که درام را نزد «آرتور کوتشر» آموخت. برشت پس از بازگشت به آگسبورگ در پاییز ۱۹۱۸ به ارتش فراخوانده شد؛ او در قامت یک نیروی درمانگر پا به میدان جنگ گذاشت، جنگی که یک ماه پس از حضور برشت به پایان رسید. برشت در سال ۱۹۱۷ رابطه‌ای عاطفی را با معشوقه‌اش «پائولا» آغاز کرد؛ فرزندش فرانک از این رابطه متولد شد. فرانک در جنگ جهانی دوم در جبههٔ شرقی و درحالی‌که برای نازی‌ها می‌جنگید، کشته شد.

برتولت برشت کار هنری خود را با ایفای نقش در نمایش‌های کوچک آغاز کرد. نخستین نمایش‌نامهٔ او «بَعَل» نام داشت که آن را در ۲۰سالگی و تحت‌تأثیر مکتب ادبی اکسپرسیونیسم نوشت. بعل شاعری جوان و بی‌اهمیت نسبت به قراردادهای کهن اخلاقی و اجتماعی است که در پی ارضای تمایلات درونی خود هیچ مرزی نمی‌شناسد؛ شخصیتی که صبغهٔ فکر برتولت برشت را می‌توان در سیمای او دید. «آوای طبل در شب» دومین نمایش‌نامهٔ برشت است که آن را بین سال‌های ۱۹۱۹ و ۱۹۲۰ نوشت. این نمایش‌نامه نیز از اکسپرسیونیسم «ارنست تولر» و «گئورگ تایزر» تأثیر گرفته است. سومین نمایش‌نامهٔ او نیز «در جنگل شهر» نام داشت. برشت برای این ۳ نمایش‌نامهٔ اولش جایزهٔ معتبر کلایست را دریافت کرد.

«آدم آدم است» نمایشنامهٔ مهم دیگری از برتولت برشت است. او برای اولین بار در این اثر از سبک ابداعی‌اش در تئاتر پرده‌برداری کرد. ویژگی مهم این نوع نمایش «فاصله‌گذاری» است؛ جایی‌که ویژگی‌های ذاتی نمایش نه‌تنها کمرنگ نشده، که تقویت نیز می‌شود. ‌برتولت برشت نوشتن این نمایش‌نامه‌ را در سال ۱۹۲۶ به پایان رساند. او در سال ۱۹۲۶ اپرای «سه پولی» را با اقتباس از اپرای بالهٔ «پول گدایان» از جان گی آفرید. اپرای دوم او «عظمت و انحطاط شهر ماهاگونی» نام داشت که اولین بار در قالب نمایش کمدی موزیکال «ماهاگونی» به صحنه رفت.

نمایشنامه‌های دیگر برشت عبارت هستند از نمایشنامهٔ آموزشی «بادنی»، «ژان مقدس کشتارگاه‌ها»، «آنکه گفت آری و آنکه گفت نه»، «تدبیر»، «مادر»، «استثنا و قاعده»، «مقدسین و مقدسان»، «گالیله»، «کله‌گردها و کله‌تیزها»، «ترس و نکبت رایش سوم»، «تفنگ‌های بانو کارار»، «ننه دلاور و فرزندان او»، «زندگی گالیله»، «انسان خوب سه‌چوان»، «ارباب پونتیلا و نوکرش ماتی»، «صعود محتاطانه آرتورو اوی»، «داستان سیمون ماشار»، «شوایک در جنگ جهانی دوم»، «دایره گچی قفقازی»، «روزهای کمون» و... .

کتاب «جلادان هم می‌میرند» نیز از آثار این نویسنده است که در سال ۱۹۴۳ با کارگردانی فریتس لانگ به‌صورت فیلم سینمایی ساخته شد؛ همچنین او در کتاب «درباره تئاتر» درمورد نظریه‌اش توضیح می‌دهد.

برتولت برشت که در سال‌های واپسین عمرش شعر معروف «مرثیه‌های باکوف» را سرود در ۱۴ اوت ۱۹۵۶ بر اثر عارضهٔ قلبی در برلین درگذشت.

بخشی از کتاب ننه دلاور و فرزندان او

«آشپر: ما می‌توانیم قهوه‌خانه را دوباره روبه‌راه کنیم. آنّا، یک خرده فکر کن! دیشب من عزمم را جزم کردم: به اوترشت برمی‌گردم. چه تو بیایی، چه نیایی، همین امروز می‌روم.

دلاور: من باید موضوع را به کاترین هم بگویم و باهاش صحبت کنم. تو مرا غافلگیر کردی. وقتی هم که سردم باشد یا گرسنه باشم هیچ نمی‌توانم تصمیم بگیرم. کاترین! (کاترین از گاری پایین می‌آید.) یک چیزی می‌خواهم به‌ات بگویم، کاترین.»