کتاب ذهن توسعه یافته

کتاب ذهن توسعه‌یافته نوشتهٔ آنی مورفی پال با ترجمهٔ فاطمه امیدی در نشر نوین چاپ شده است. این کتاب قدرت تفکر خارج از چارچوب مغز را به شما آموزش می‌دهد.

درباره کتاب ذهن توسعه یافته

مغزت را به کار بینداز!

احتمالاً این جمله را شنیده‌اید یا شاید در حین سروکله‌زدن با مسئله‌ای دشوار یا زمانی که سعی داشته‌اید به خودتان توصیه کنید که فردی منطقی باشید، آن را زیر لب زمزمه کرده‌اید. این جمله فرمانی رایج است که در میان گرفتاری‌های زندگی روزمره صادر می‌شود.

فرهنگ ما بر این موضوع اصرار دارد که مغز تنها جایگاه تفکر است. اما آنی مورفی پال در این کتاب بیان می‌کند که ذهن شبیه پرندۀ آشیانه‌سازی است که چوب‌ها و شاخه‌ها را جمع می‌کند و از مصالحِ دردسترس، یک کلِ واحد می‌سازد. این مصالح شامل احساسات و حرکات بدنی ما، فضاهای فیزیکی که در آن یاد می‌گیریم و کار می‌کنیم و ذهن‌ افراد دیگری است که با آن‌ها تعامل داریم.

تا زمانی که به فکر‌کردن در درون مغز بسنده کنیم، محدودیت‌های این اندام دست و پای ما را می‌بندد. اما اگر بخواهیم و مهارت آن را کسب کنیم که به بیرون از این چارچوب برسیم، تفکر ما نیز می‌تواند دگرگون شود. تفکر ما می‌تواند به اندازۀ بدنمان پویا، به اندازۀ فضاهای پیرامونمان دلباز و به اندازۀ روابطمان غنی باشد؛ همچنین می‌تواند به اندازۀ کل جهان هستی وسیع و پرظرفیت باشد.

کتاب ذهن توسعه یافته را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌مندان به کتاب‌های توسعهٔ فردی پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب ذهن توسعه یافته

«در اینجا به معضلی می‌رسیم که همهٔ ما با آن مواجه هستیم: جهان مدرن فوق‌العاده پیچیده و مملو از اطلاعاتی است که حول ایده‌های غیرشهودی ایجاد شده و تمرکز آن بر مفاهیم و نمادهاست. موفقیت و پیشرفت در چنین جهانی مستلزم توجه متمرکز، حافظهٔ فوق‌العاده، ظرفیت زیاد برای تبادل اطلاعات، انگیزهٔ پایدار، دقت منطقی و مهارت در سر و کار داشتن با مفاهیم انتزاعی است. میان آنچه مغز بیولوژیکی ما قادر است انجام دهد و آنچه زندگی مدرن می‌طلبد، شکاف بزرگی وجود دارد که هرروز بزرگ‌تر می‌شود. با هر اکتشاف تجربی، شکاف میان گزارش‌های علمی جهان و درک شهودی «عامیانهٔ» ما آشکارتر می‌شود. با هر ترابایت داده‌ای که به ذخیرهٔ دانش بشریت اضافه می‌شود، توانایی‌های ذاتی ما نیز بیشتر عقب می‌مانند. با پیچیده‌تر شدن مسائل جهان، مغز هم در برابر حل آن مسائل بیش از پیش احساس عجز می‌کند.

پاسخ ما به چالش‌های شناختی ناشی از زندگی معاصر این بوده است که به آنچه اندی کلارک تفکرِ «وابسته به مغز» می‌نامد، بیش از پیش پایبند باشیم -منظور همان ظرفیت‌هایی است که به‌تنهایی اصلاً و ابداً کفایت نمی‌کنند. ما خود و دیگران را به حل کردن مسائل دشوار، تحمل کردن سختی‌ها، انجام دادن کارها و بیشتر فکر کردن ترغیب می‌کنیم. اما اغلب ناامید می‌شویم، زیرا مغز علی‌رغم انعطاف‌پذیری شگفت‌انگیزش، چندان هم نفوذپذیر نیست و با اعمال فشار کارایی چندان متفاوتی از خود نشان نخواهد داد. در مواجهه با محدودیت‌های مغز، ممکن است به این نتیجه برسیم که ما (یا فرزندان یا دانش‌آموزان یا کارمندانمان) به اندازهٔ کافی باهوش یا «سرسخت» نیستیم. در واقع، این همان راهی است که برای مواجهه با کمبودهای ذهنی خود از آن استفاده می‌کنیم -که شایان ذکر است چنین عملکردی مختص گونهٔ ماست- مسئله این است. رویکرد ما (همان طور که ویلیام باتلر ییتس -شاعر- در زمینهٔ دیگری این‌طور آن را بیان می‌کند) شامل نمونه‌ای است از «اراده‌ای که سعی دارد کاری خیال‌پردازانه انجام دهد.» کار هوشمندانه این نیست که بیش از پیش به مغز تکیه کنیم، بلکه بهتر است یاد بگیریم از چارچوب مغز فراتر برویم.»