کتاب ایجاد یک زندگی پرشور و هیجان انگیز

کتاب ایجاد یک زندگی پرشور و هیجان انگیز نوشتهٔ آلن دوباتن و ترجمهٔ گوهر غلام پور است. انتشارات کتاب سرای نیک این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر یکی از کتاب‌های مجموعهٔ «مدرسه زندگی» است. نویسندهٔ این کتاب باور دارد که زندگی لذت‌بخش و دلچسب فاصله‌ای با ما ندارد.

درباره کتاب ایجاد یک زندگی پرشور و هیجان انگیز

کتاب ایجاد یک زندگی پرشور و هیجان انگیز در ۶ بخش نوشته شده است. این کتاب، راهنمای بازیابی بخشی از روحیهٔ ما و تبدیل ما به افرادی است که از پیش به شورمندی، زیبایی، رمزوراز زندگی و به فرصت‌های غنی خود متصل شده‌اند. این کتاب درمورد آزادی است. ما این کلمه را در بافت سیاسی‌اش می‌شناسیم، اما در حیطهٔ روانی است که این واژه طنین و عظمت کامل خود را به‌دست می‌آورد.

آلن دوباتن معتقد است که یک زندگی هیجان‌انگیزِ همراه با آزادی با یک زندگی صرفاً خوب یا عاقلانه و آرام متفاوت است؛ این همان زندگی‌ای است که می‌تواند ویژگی‌هایی مثل تازگی، تنش، غرایز نفسانی جاه‌طلبی و قدردانی را داشته باشد. آزادی شامل ظرفیت خطرکردن، اعتمادکردن و دانستن چگونگی انتقال دیدگاه خود به دیگران است؛ به این معنی که یک فرد به خودش اجازه می‌دهد تا کمی رُک‌تر، شادتر، بی‌پرده‌تر و نترس‌تر باشد. این کتاب مخصوص افرادی است که اگرچه زنده‌اند و زندگی می‌کنند، حس رهایی لازم برای احساس سرزندگی تنها در فواصل مختلف و پراکنده به آن‌ها دست می‌دهد، اما اکنون آمادهٔ ایجاد تغییرات مهمی هستند.

خواندن کتاب ایجاد یک زندگی پرشور و هیجان انگیز را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران روان‌شناسی عمومی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره آلن دوباتن

آلن دو باتن، نویسنده، فیلسوف و مجری تلویزیونِ ساکن بریتانیا که دغدغه‌اش نوشتن درباره زندگی روزمره به شیوه‌ای فلسفی است. او در تمام نوشته‌هایش می‌کوشد فلسفه را وارد زندگی عادی انسان کند.

آلن دوباتن نویسنده‌ٔ فلسفی در سال ۱۹۶۹ در شهر زوریخ سوئیس به دنیا آمده است. او اکنون در لندن زندگی می‌کند و مشغول مدیریت در مؤسسه خود یعنی مدرسه‌ٔ زندگی است. این نویسنده اکنون به‌عنوان نویسنده‌ٔ فلسفه‌ٔ روزانه شناخته می‌شود. او درباره‌ٔ موضوعاتی می‌نویسد که هرروزه همه‌ٔ انسان‌ها با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند. موضوعاتی مانند عشق، سفر، هنر، معماری و ادبیات. کتاب‌های آلن دوباتن تاکنون به بیشتر از سی زبان دنیا ازجمله فارسی ترجمه‌ شده‌اند.

دوباتن دورهٔ دکتری فلسفه را در دانشگاه هاروارد آغاز کرد؛ ولی برای نوشتن کتب فلسفی به زبان ساده، آن را نیمه‌کاره رها کرد. مهم‌ترین کتاب‌های آلن دوباتن، تسلی‌بخشی‌های فلسفه و هنر سیروسفر نام دارند.

اولین کتاب آلن دوباتن به نام جستارهایی در باب عشق، در سال ۱۹۹۳ زمانی که او ۲۴ سال داشت، منتشر شد. کتابی که خیلی زود در لیست کتاب‌های پرفروش قرار گرفت و بیش از دو میلیون نسخه از آن به فروش رفت.

آلن دوباتن مؤسس مدرسه‌ای به نام مدرسه‌ٔ زندگی است. او با این باور که فرزندان ما در مدرسه راه و روش زندگی‌کردن را نمی‌آموزند مدرسهٔ زندگی را تأسیس کرد. دوباتن معتقد است این فقدان دانش باعث می‌شود کودکان در زندگی بالغانه‌شان با مشکلات زیادی مواجه شوند.

موضوعاتی که در مدرسه زندگی تدریس می‌شوند متنوع‌اند. اما همه‌ٔ این آموزش‌ها در راستای افزایش خودشناسی هستند. زیرا گردانندگان این مدرسه معتقدند تنها با خودشناسی است که می‌توانیم زندگی برتر و رضایت‌بخش‌تری داشته باشیم. مجموعه‌ٔ آموزش‌های این مدرسه در شش دسته‌ٔ کلی تقسیم‌بندی می‌شود. خودشناسی، ارتباطات (Relationships)، کار، آرامش، رفتار‌های اجتماعی و فرهنگ و فراغت.

نویسندگان و فیلسوفان باتجربه‌ای هم در این مؤسسه کار می‌کنند. نکته‌ٔ جالب این است که باتوجه‌به تفاوتِ روش‌های یادگیری، مدرسه‌ٔ زندگی آلن دوباتن، آموزه‌ها یا محصولاتش را به روش‌های مختلفی، مانند کتاب، کارگاه، ویدئو، جلسه‌ روانکاوی و... ارائه می‌کند.

آلن دوباتن تاکنون کتاب‌های بسیاری منتشر کرده است. از میان این آثار، کتاب‌های جستارهایی در باب عشق، معماری خوشبختی، شغل مورد علاقه، خودشناسی، تسلی‌بخشی‌های فلسفه، هنر سیروسفر، اضطراب منزلت، دین برای خداناباوران، سیر عشق، آرامش، هنر همچون درمان و تعدادی از کتاب‌های مدرسهٔ زندگی به فارسی ترجمه‌ شده‌اند و همه‌ٔ آن‌ها در فهرست پرفروش‌ترین کتاب‌های بازار قرار گرفته‌اند.

بخش‌هایی از کتاب ایجاد یک زندگی پرشور و هیجان انگیز

«روش معمولی که ما برای افزایش عمر خود در پیش می‌گیریم به این صورت است که فقط تلاش می‌کنیم تا سال‌های بیشتری به عمر خود اضافه کنیم؛ مثلاً شاید بیشتر کینوآ و کلم بروکلی بخوریم، شب‌ها زود بخوابیم و زیر باران بدویم. اما این رویکرد ممکن است آرمان‌گرایانه باشد؛ چرا که نه تنها مرگ را نمی‌توان به طور قابل اعتمادی با سوپ کلم برگ از خود دور کرد، بلکه در سطحی عمیق‌تر، می‌توان گفت که بهترین راه برای طولانی‌تر کردن یک زندگی نیز این نیست که سعی کنیم تا سال‌های بیشتری را به آن اضافه کنیم. یکی از اساسی‌ترین حقایق موجود در مورد زمان این است که حتی اگر ما اصرار بورزیم تا آن را به گونه‌ای اندازه‌گیری کنیم طوری که انگار یک واحد عینی محسوب می‌شود، اما باز هم به نظر نمی‌رسد که در همهٔ شرایط با سرعت یکسان به حرکت خود ادامه دهد. به عنوان مثال، پنج دقیقه می‌تواند به اندازهٔ یک ساعت برایمان طول بکشد، یا ده ساعت به اندازه پنج دقیقه. یک دهه ممکن است برایمان به اندازهٔ دو سال طول بکشد، و دو سال به اندازهٔ نیم قرن.

به عبارت دیگر، تجربهٔ ذهنی ما از زمان با روشی که دوست داریم آن را روی ساعت اندازه‌گیری کنیم ارتباط زیادی ندارد. زمان با توجه به تخیلات ذهن انسان کم و بیش آهسته یا سریع حرکت می‌کند؛ به طوری که ممکن است مثل برق و باد بگذرد یا مثل لاک‌پشت. ممکن است دود شود برود توی هوا یا شاید یک عمر طول بکشد.

اگر هدفْ داشتن عمری طولانی‌تر است، هر اندازه هم که متخصصین رژیم غذایی اصرار کنند، به نظر می‌رسد اولویت نباید فقط اضافه کردن زمان به زندگی‌مان باشد، بلکه باید اطمینان حاصل شود که سال‌های باقیمانده به اندازهٔ کافی قابل‌توجه و مهم تلقی شوند. هدف باید کیفیت آن زمانی باشد که سپری می‌کنیم نه تلاش برای بیرون کشیدن یک یا دو سال دیگر از چنگال مرگ.

پس چرا زمان چنین سرعت‌های متفاوتی دارد؟ چرا در نقاطی به طرز گیج‌کننده‌ای سریع سپری می‌شود و در برخی دیگر با اعتدالی پیچیده؟ سرنخ را باید در دوران کودکی یافت. ده سال اول زندگی تقریباً به طور مطلق طولانی‌تر از تمام دهه‌های عمرمان می‌گذرد. نوجوانی کمی سریعتر سپری می‌شود اما همچنان به حد اعلی نرسیده است. با این حال، در دههٔ چهل زندگی ما زمان به آرامی شروع به حرکت خواهد کرد، به دههٔ شصت که می‌رسیم زمان به طرز گیج‌کننده‌ای خواهد تاخت.»