دانلود و خرید کتاب ایجاد یک زندگی پرشور و هیجان انگیز آلن دوباتن ترجمه گوهر غلام پور
با کد تخفیف OFF30 اولین کتاب الکترونیکی یا صوتی‌ات را با ۳۰٪ تخفیف از طاقچه دریافت کن.
تصویر جلد کتاب ایجاد یک زندگی پرشور و هیجان انگیز

کتاب ایجاد یک زندگی پرشور و هیجان انگیز

معرفی کتاب ایجاد یک زندگی پرشور و هیجان انگیز

کتاب ایجاد یک زندگی پرشور و هیجان انگیز نوشتهٔ آلن دوباتن و ترجمهٔ گوهر غلام پور است. انتشارات کتاب سرای نیک این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر یکی از کتاب‌های مجموعهٔ «مدرسه زندگی» است. نویسندهٔ این کتاب باور دارد که زندگی لذت‌بخش و دلچسب فاصله‌ای با ما ندارد.

درباره کتاب ایجاد یک زندگی پرشور و هیجان انگیز

کتاب ایجاد یک زندگی پرشور و هیجان انگیز در ۶ بخش نوشته شده است. این کتاب، راهنمای بازیابی بخشی از روحیهٔ ما و تبدیل ما به افرادی است که از پیش به شورمندی، زیبایی، رمزوراز زندگی و به فرصت‌های غنی خود متصل شده‌اند. این کتاب درمورد آزادی است. ما این کلمه را در بافت سیاسی‌اش می‌شناسیم، اما در حیطهٔ روانی است که این واژه طنین و عظمت کامل خود را به‌دست می‌آورد.

آلن دوباتن معتقد است که یک زندگی هیجان‌انگیزِ همراه با آزادی با یک زندگی صرفاً خوب یا عاقلانه و آرام متفاوت است؛ این همان زندگی‌ای است که می‌تواند ویژگی‌هایی مثل تازگی، تنش، غرایز نفسانی جاه‌طلبی و قدردانی را داشته باشد. آزادی شامل ظرفیت خطرکردن، اعتمادکردن و دانستن چگونگی انتقال دیدگاه خود به دیگران است؛ به این معنی که یک فرد به خودش اجازه می‌دهد تا کمی رُک‌تر، شادتر، بی‌پرده‌تر و نترس‌تر باشد. این کتاب مخصوص افرادی است که اگرچه زنده‌اند و زندگی می‌کنند، حس رهایی لازم برای احساس سرزندگی تنها در فواصل مختلف و پراکنده به آن‌ها دست می‌دهد، اما اکنون آمادهٔ ایجاد تغییرات مهمی هستند.

خواندن کتاب ایجاد یک زندگی پرشور و هیجان انگیز را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران روان‌شناسی عمومی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره آلن دوباتن

آلن دو باتن، نویسنده، فیلسوف و مجری تلویزیونِ ساکن بریتانیا که دغدغه‌اش نوشتن درباره زندگی روزمره به شیوه‌ای فلسفی است. او در تمام نوشته‌هایش می‌کوشد فلسفه را وارد زندگی عادی انسان کند.

آلن دوباتن نویسنده‌ٔ فلسفی در سال ۱۹۶۹ در شهر زوریخ سوئیس به دنیا آمده است. او اکنون در لندن زندگی می‌کند و مشغول مدیریت در مؤسسه خود یعنی مدرسه‌ٔ زندگی است. این نویسنده اکنون به‌عنوان نویسنده‌ٔ فلسفه‌ٔ روزانه شناخته می‌شود. او درباره‌ٔ موضوعاتی می‌نویسد که هرروزه همه‌ٔ انسان‌ها با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند. موضوعاتی مانند عشق، سفر، هنر، معماری و ادبیات. کتاب‌های آلن دوباتن تاکنون به بیشتر از سی زبان دنیا ازجمله فارسی ترجمه‌ شده‌اند.

دوباتن دورهٔ دکتری فلسفه را در دانشگاه هاروارد آغاز کرد؛ ولی برای نوشتن کتب فلسفی به زبان ساده، آن را نیمه‌کاره رها کرد. مهم‌ترین کتاب‌های آلن دوباتن، تسلی‌بخشی‌های فلسفه و هنر سیروسفر نام دارند.

اولین کتاب آلن دوباتن به نام جستارهایی در باب عشق، در سال ۱۹۹۳ زمانی که او ۲۴ سال داشت، منتشر شد. کتابی که خیلی زود در لیست کتاب‌های پرفروش قرار گرفت و بیش از دو میلیون نسخه از آن به فروش رفت.

آلن دوباتن مؤسس مدرسه‌ای به نام مدرسه‌ٔ زندگی است. او با این باور که فرزندان ما در مدرسه راه و روش زندگی‌کردن را نمی‌آموزند مدرسهٔ زندگی را تأسیس کرد. دوباتن معتقد است این فقدان دانش باعث می‌شود کودکان در زندگی بالغانه‌شان با مشکلات زیادی مواجه شوند.

موضوعاتی که در مدرسه زندگی تدریس می‌شوند متنوع‌اند. اما همه‌ٔ این آموزش‌ها در راستای افزایش خودشناسی هستند. زیرا گردانندگان این مدرسه معتقدند تنها با خودشناسی است که می‌توانیم زندگی برتر و رضایت‌بخش‌تری داشته باشیم. مجموعه‌ٔ آموزش‌های این مدرسه در شش دسته‌ٔ کلی تقسیم‌بندی می‌شود. خودشناسی، ارتباطات (Relationships)، کار، آرامش، رفتار‌های اجتماعی و فرهنگ و فراغت.

نویسندگان و فیلسوفان باتجربه‌ای هم در این مؤسسه کار می‌کنند. نکته‌ٔ جالب این است که باتوجه‌به تفاوتِ روش‌های یادگیری، مدرسه‌ٔ زندگی آلن دوباتن، آموزه‌ها یا محصولاتش را به روش‌های مختلفی، مانند کتاب، کارگاه، ویدئو، جلسه‌ روانکاوی و... ارائه می‌کند.

آلن دوباتن تاکنون کتاب‌های بسیاری منتشر کرده است. از میان این آثار، کتاب‌های جستارهایی در باب عشق، معماری خوشبختی، شغل مورد علاقه، خودشناسی، تسلی‌بخشی‌های فلسفه، هنر سیروسفر، اضطراب منزلت، دین برای خداناباوران، سیر عشق، آرامش، هنر همچون درمان و تعدادی از کتاب‌های مدرسهٔ زندگی به فارسی ترجمه‌ شده‌اند و همه‌ٔ آن‌ها در فهرست پرفروش‌ترین کتاب‌های بازار قرار گرفته‌اند.

بخش‌هایی از کتاب ایجاد یک زندگی پرشور و هیجان انگیز

«روش معمولی که ما برای افزایش عمر خود در پیش می‌گیریم به این صورت است که فقط تلاش می‌کنیم تا سال‌های بیشتری به عمر خود اضافه کنیم؛ مثلاً شاید بیشتر کینوآ و کلم بروکلی بخوریم، شب‌ها زود بخوابیم و زیر باران بدویم. اما این رویکرد ممکن است آرمان‌گرایانه باشد؛ چرا که نه تنها مرگ را نمی‌توان به طور قابل اعتمادی با سوپ کلم برگ از خود دور کرد، بلکه در سطحی عمیق‌تر، می‌توان گفت که بهترین راه برای طولانی‌تر کردن یک زندگی نیز این نیست که سعی کنیم تا سال‌های بیشتری را به آن اضافه کنیم. یکی از اساسی‌ترین حقایق موجود در مورد زمان این است که حتی اگر ما اصرار بورزیم تا آن را به گونه‌ای اندازه‌گیری کنیم طوری که انگار یک واحد عینی محسوب می‌شود، اما باز هم به نظر نمی‌رسد که در همهٔ شرایط با سرعت یکسان به حرکت خود ادامه دهد. به عنوان مثال، پنج دقیقه می‌تواند به اندازهٔ یک ساعت برایمان طول بکشد، یا ده ساعت به اندازه پنج دقیقه. یک دهه ممکن است برایمان به اندازهٔ دو سال طول بکشد، و دو سال به اندازهٔ نیم قرن.

به عبارت دیگر، تجربهٔ ذهنی ما از زمان با روشی که دوست داریم آن را روی ساعت اندازه‌گیری کنیم ارتباط زیادی ندارد. زمان با توجه به تخیلات ذهن انسان کم و بیش آهسته یا سریع حرکت می‌کند؛ به طوری که ممکن است مثل برق و باد بگذرد یا مثل لاک‌پشت. ممکن است دود شود برود توی هوا یا شاید یک عمر طول بکشد.

اگر هدفْ داشتن عمری طولانی‌تر است، هر اندازه هم که متخصصین رژیم غذایی اصرار کنند، به نظر می‌رسد اولویت نباید فقط اضافه کردن زمان به زندگی‌مان باشد، بلکه باید اطمینان حاصل شود که سال‌های باقیمانده به اندازهٔ کافی قابل‌توجه و مهم تلقی شوند. هدف باید کیفیت آن زمانی باشد که سپری می‌کنیم نه تلاش برای بیرون کشیدن یک یا دو سال دیگر از چنگال مرگ.

پس چرا زمان چنین سرعت‌های متفاوتی دارد؟ چرا در نقاطی به طرز گیج‌کننده‌ای سریع سپری می‌شود و در برخی دیگر با اعتدالی پیچیده؟ سرنخ را باید در دوران کودکی یافت. ده سال اول زندگی تقریباً به طور مطلق طولانی‌تر از تمام دهه‌های عمرمان می‌گذرد. نوجوانی کمی سریعتر سپری می‌شود اما همچنان به حد اعلی نرسیده است. با این حال، در دههٔ چهل زندگی ما زمان به آرامی شروع به حرکت خواهد کرد، به دههٔ شصت که می‌رسیم زمان به طرز گیج‌کننده‌ای خواهد تاخت.»

معرفی نویسنده
عکس آلن دوباتن
آلن دوباتن

آلن دو باتن فیلسوف، نویسنده و مجری تلویزیونی در ۲۰ دسامبر ۱۹۶۹ میلادی در زوریخ به دنیا آمد. او نویسنده‌ی کتاب های مشهوری مانند آرامش و خودشناسی است. او فرزند ژاکلین و ژیلبر دو باتن بود. ژیلبر در اسکندریه در مصر زاده شده بود و پس از این‌که به خاطر به قدرت رسیدن جمال عبد‌الناصر مجبور به خروج از مصر شد، برای کار و زندگی به سوئیس مهاجرت کرد و هم‌بنیان‌گذار موسسه‌ی مالی-اعتباری جی‌ای‌ام شد (ثروت خانواده‌ی او در سال ۱۹۹۹ م. حدود ۲۳۴ میلیون یورو تخمین زده شد). مادر آلن متولد سوئیس و از اهالی اشکنازی و پدرش از خانواده‌ی یهودیان سفاردی‌ از شهر باتن در کاستیا و لئون بود.

Amir G
۱۴۰۳/۰۲/۱۳

به احتمال زیاد بین مواردی که تو کتاب بهش اشاره شده حداقل یک مورد (احتمالا بیشتر) رو پیدا میکنید که به درد سبک زندگی خودتون بخوره و بتونید اونو وارد زندگیتون کنید نه تنها این کتاب، همه کتاب های آلن دوباتن

- بیشتر
Zahra
۱۴۰۳/۰۵/۲۵

فکر می‌کنم همه ما با تصورات اشتباهی محاصره شدیم که زندگی‌رو سختتر میکنه و مارو فرسوده‌تر؛ خیلی‌هامون احتیاج داریم که هرازگاهی بشنویم که ترسیدن، ناامید بودن، خسته بودن، عصبانی بودن اشکالی نداره. اینکه چه کاری میشه در رابطه با تمام

- بیشتر
گرچه نشان ندادن ضعف ظاهراً قابل تحسین است اما تحسین برانگیزتر این است که فرد به‌قدری از شجاعت، بینش روانی و نظم و انضباط شخصی برخوردار باشد که بتواند درمورد ضعف‌هایش به گونه‌ای محدود و کنترل‌شده صحبت کند. نشانهٔ یک بزرگسال واقعی بودن این است که فرد بتواند با ترکیبی از اعتمادبه‌نفس، ظرافت و فراست جنبه‌های کودکانهٔ وجودش را آشکار کند
احسان رضاپور
وقتی با شخصی دوست می‌شوید می‌فهمید که اصولاً او آن‌قدر که دوست دارد از مشکلات و نگرانی‌های شما مطلع شود، مشتاق خبرهای خوب زندگی شما نیست؛ به این خاطر که دلش می‌خواهد با دانستن آن‌ها حس کند با درد و رنج‌های خودش تنها نیست. شما تبدیل به دوست بهتری می‌شوید، زیرا می‌بینید که دوستی در واقع به اشتراک گذاشتن آسیب‌پذیری‌های هر فرد محسوب می‌شود.
Mahdieh Doshmanfana
بهترین واکنش این نیست که کاری کنیم تا کسی نتواند به درون ما رسوخ کند، بلکه این است که شهامت به خرج داده و اندکی کمتر حالت دفاعی به خود بگیریم.
Mahdieh Doshmanfana
چرا که پدر و مادر خوب بودن به این معناست که با میل و رضایت خودمان از کنترل کردن فرزندانمان صرف نظر کنیم، خودمان را فراموش کنیم، هرگز خودمان را در تخیلات فرزندمان بیش از حد بزرگ جلوه ندهیم، مانعی بزرگ سر راه رشد یا موفقیت آن‌ها ایجاد نکنیم، برایشان تبدیل به نگرانی یا ترحم نشویم، تبدیل به منبع ترس یا وحشت آن‌ها نشویم، حامی خودبینی نباشیم، درک کنیم که پیشکش حمایت به یک فرد هرگز به این معنا نیست که حق داریم هویت و عملکرد روانی او را کنترل کنیم. بزرگ‌ترین هدیهٔ والدین به ما این است که آن‌قدر مهربان باشند تا به ما این حق را بدهند که گاهی بی‌خیال آن‌ها شویم.
Mahdieh Doshmanfana
خستگی به عنوان چاقوی جراحی عمل می‌کند که با آن می‌توانیم همهٔ چیزهای منسوخ یا مرده و اضافی زندگی خود را قطع کنیم.
Mahdieh Doshmanfana
قهرمانانه و سخت برای زندگی تلاش می‌کند، لزوماً آن کسی نیست که در سالن استراحت بخش تجاری فرودگاه بین‌المللی روی صندلی‌های راحت آن نشسته است؛ بلکه ممکن است شخصی باشد که بدون هیچ حرفی از پنجره به بیرون خیره شده و گهگاهی هم فکرهایی را که به ذهنش می‌رسند روی کاغذ یادداشت می‌کند.
Mahdieh Doshmanfana
بزرگ‌ترین هدیهٔ والدین به ما این است که آن‌قدر مهربان باشند تا به ما این حق را بدهند که گاهی بی‌خیال آن‌ها شویم.
bookworm
زندگی یک وضعیت اضطراری کم و بیش مداوم برای همه است. شک و تردید در مورد ارزشمان، نگرانی‌هایمان برای آینده، اضطراب و ترس در مورد کارهایی که انجام داده‌ایم و احساس گناه و خجالت نسبت به خودمان، همواره ما را آزار می‌دهد. هر روز تهدیدهای جدیدی متوجه پایبندی اخلاقی ما می‌شود و به جز در لحظات بسیار نادری که به ما و جهان احساس محکم بودن دست می‌دهد، تقریباً همیشه پس‌زمینه‌ای از ناخوشی در ذهن ما وجود دارد.
احسان رضاپور
فروپاشی روانی صرفاً یک اثر تصادفی از بیماری جنون یا نقص بدنی نیست، بلکه می‌تواند مزایده‌ای بسیار ملموس، هرچند نامشخص و نامناسب، برای سلامتی فرد باشد. این امر تلاشی است از سوی یک بخش از ذهن ما برای وادار کردن بخش دیگر در جهت ورود به فرآیندی از رشد، خود ادراکی و خودسازی که تا به حال پذیرش و انجام آن بسیار سخت بوده است.
Mahdieh Doshmanfana
برای حفظ آرامش یک ذهن ناپایدار، فرد به جای این‌که تفهیم شود (اگرچه ممکن است این تمایل در واقعیت بیشتر به نظر برسد)، «انتخاب می‌کند» تا افسرده باشد؛ به طوری که، کرخی توقف‌ناپذیر را به عنوان محافظی در برابر بینشی دلهره‌آور انتخاب می‌کند.
Mahdieh Doshmanfana
گرچه نشان ندادن ضعف ظاهراً قابل تحسین است اما تحسین برانگیزتر این است که فرد به‌قدری از شجاعت، بینش روانی و نظم و انضباط شخصی برخوردار باشد که بتواند درمورد ضعف‌هایش به گونه‌ای محدود و کنترل‌شده صحبت کند. نشانهٔ یک بزرگسال واقعی بودن این است
اعظم
شما والدین خود را می‌بخشید چرا که متوجه می‌شوید آن‌ها شما را به دنیا نیاورده‌اند تا خوار و خفیفتان کنند. آن‌ها فقط به طرز دردناکی در موقعیتی قرار داشتند که درکش برای آن‌ها سخت بوده و با روح پلید خود دست و پنجه نرم می‌کردند. متوجه می‌شوید که خشم در مواردی تبدیل به ترحم و شفقت می‌شود.
serenay3-3
والدین می‌توانند انتظارات زیادی از ما داشته باشند، اما آن‌ها حقی نسبت به هویت ما ندارند. درعین‌حال، اکنون واضح‌تر از همیشه می‌توانیم ببینیم که هدف عشق واقعی والدین، تولید افراد شبیه‌سازی شده و همسان نیست، بلکه دلگرمی دادن به یک عضو جدید خودمختار از نژاد بشر است؛ یعنی همان چیزی که شاید ما اکنون آرام آرام در راه تبدیل شدن به آن هستیم.
bookworm
زندگی ما ممکن است بسیار متعادل‌تر شود اگر یاد بگیریم از کسانی که هر روز خاطرات خود را به طور تمام و کمال می‌نویسند، دوری جسته و در عوض مجدداً وجهه و اعتبار خود را به آن افرادی اختصاص دهیم که آن‌قدر عاقل هستند تا زمانی را در بعدازظهرهای طولانی به تفکر و تأمل بپردازند. ما باید فکر کنیم آن‌قدر شجاع هستیم که علاوه بر تنهایی دور دنیا گشتن، جرأت این را هم داریم که چند ساعتی با افکارمان خلوت کرده و خطر مقابله با نه تنها افکار ضروری، بلکه افکار اضطراب‌زا یا مالیخولیایی خود را نیز به جان بخریم.
serenay3-3
شاید در دوران کودکی یک فرد داستان به این شکل پیش رفته باشد: والدینمان نیاز داشتند که ما از طریق هوش، ظاهر یا محبوبیت خود، خاص باشیم تا به حس نابسامانی که نسبت به خودشان دارند کمک کنند.
serenay3-3
این رفتار که کودکی حس کند والدینش به قدری او را دوست دارند که می‌تواند گاهی با حالتی توهین‌آمیز به آن‌ها بگوید که از جلوی چشمش گورشان را گم کنند یا وسیله‌ای (ترجیحاً سبک و نرم) را به دیوار بکوبد، به حوزه رفتارهای سالم تعلق دارد. والدینی که واقعاً به بلوغ و کمال رسیده‌اند، قوانینی دارند و به فرزندانشان این اجازه را می‌دهند تا (گاهی اوقات) این قوانین را زیر پا بگذارند.
bookworm
برای اینکه احساس کنیم شخصی منحصر به فرد هستیم، کمرویی روشی مؤثر و در عین حال نهایتاً افراطی و بیجا محسوب می‌شود.
Mahdieh Doshmanfana
ممکن است بخش بزرگی از زندگی‌مان را در پوششی از لباس مخصوص دیوانگان که خودمان سازندهٔ آن نبودیم تلف کرده باشیم.
Mahdieh Doshmanfana
هدف در درمان افسردگی این است که فرد مبتلا از احساس ناامیدی بی‌حد و حصر به سمت سوگواری در فقدان چیزی خاص سوق داده شود.
Mohammad Javad Mohammadi
حرف ما این نیست که وحشی‌گری را احیا کنیم؛ بحث ما این است که ظرفیتی گاه‌وبی‌گاه برای صحبت کردنی با متانت و موقرانه ایجاد کنیم تا به تصحیح این حس منطقی بپردازیم که یک جای کار می‌لنگد. و اطرافیانمان باید دیدگاه مخالفِ ما را نیز در برخی مسائل در نظر بگیرند.
اعظم

حجم

۳۳۷٫۶ کیلوبایت

سال انتشار

۱۴۰۱

تعداد صفحه‌ها

۱۸۴ صفحه

حجم

۳۳۷٫۶ کیلوبایت

سال انتشار

۱۴۰۱

تعداد صفحه‌ها

۱۸۴ صفحه

قیمت:
۵۶,۰۰۰
تومان