کتاب بانوی من، قمری من

کتاب بانوی من، قمری من نوشتهٔ رولد دال و ترجمهٔ شهلا طهماسبی است و نشر مرکز آن را منتشر کرده است. این کتاب شامل داستان بانوی من، قمری من و داستان‌های دیگر است.

درباره کتاب بانوی من، قمری من

رولد دال نویسنده‌ٔ نروژی‌تبار متولد انگلستان، در داستان‌های کوتاهی که برای خوانندگان بزرگسال می‌نوشت همان اندازه موفق بود که در آثاری که برای کودکان و نوجوانان نوشت. داستان‌های او، اغلب پایان‌های باورنکردنی و نامنتظر و لحن تهاجمی و گاه تلخ و گزنده، اما جذاب و پرکشش دارند، در عین اینکه بی‌رحمانه و حتی شاید بدبینانه کاستی‌ها و کجی‌های نهفته در سرشت انسان‌ها و روابط اجتماعی را بی‌پرده بیان می‌کنند، دیدگاه انسانی و اخلاقی و اما نه احساساتی خودِ او را نیز آشکار می‌سازند.

خواندن کتاب بانوی من، قمری من را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به همهٔ کودکان و نوجوانان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره رولد دال

رولد دال نروژی‌تبار بود، اما در ۱۹۱۶ در انگلستان به دنیا آمد و همانجا تحصیل کرد. در جنگ جهانی دوم به خدمت نیروی هوایی انگلستان درآمد. پس از پیوستن به هنگ جنگنده در لیبی به شدت زخمی شد، اما سپس به عنوان خلبان جنگنده در یونان و سوریه خدمت کرد. در ۱۹۴۲ به واشنگتن رفت و در آنجا نوشتن را آغاز کرد. دوازده داستان کوتاه او که براساس تجربیات دوران جنگ نوشته بود در کتابی با نام Over to You منتشر شدند (ترجمهٔ فارسی آن با نام دیروز زیبا بود منتشر شده است). داستان‌های تحسین‌انگیز او در سراسر جهان ترجمه شده‌اند و از پرفروش‌ترین کتاب‌ها بوده‌اند. تلویزیون انگلستان بعضی داستان‌های او را با نام داستان‌های غیرمنتظره به صورت فیلم درآورده است. از دیگر آثار او می‌توان شرح حال دو جلدی او به قلم خودش با نام‌های پسر و سفر تک‌نفره، و رمان عمویم اُسوالد را نام برد. او در آخرین سال زندگی خود، کتابی شامل لطیفه‌ها و طرز تهیهٔ غذاها را با همکاری همسرش تکمیل کرد که با عنوان کتاب آشپزی رولد دال منتشر شد. او یکی از موفق‌ترین نویسندگان کتاب‌های کودک و نوجوان است که کودکان سرتاسر جهان کتاب‌هایش را خوانده‌اند. از جمله آن‌ها، هلوی غول‌پیکر، چارلی و کارخانه شکلات‌سازی، انگشت جادویی، چارلی و آسانسور بزرگ شیشه‌ای، آقای روباه شگفت‌انگیز، خانواده آقای ابله، جادوگرها، دنی قهرمان جهان، داروی معجزه‌گر، غ ب م (غول بزرگ مهربان) و ماتیلدا هستند که اغلب برندهٔ جایزه‌های مشهور و مهم ادبیات کودکان و نوجوانان شده‌اند.

رولد دال در نوامبر ۱۹۹۰ درگذشت. نشریه تایمز در خبر درگذشت او نوشت: «کودکان داستان‌های او را دوست داشتند و او نویسنده محبوبشان بود... داستان‌های او در آینده از جمله آثار کلاسیک خواهند شد.»

بخشی از کتاب بانوی من، قمری من

«آن شب در خانه مایک شُفیلد در لندن شش نفر سر میز شام حضور داشتیم. مایک و همسر و دخترش، من و همسرم و مردی به اسم ریچارد پِرَت.

ریچارد پرت شراب‌شناس و غذاشناسی معروف بود. رئیس یک جمعیت کوچک به اسم اپیکور بود که هر ماه اعضای آن را به طور خصوصی دور هم جمع می‌کرد و جزوه‌ای در مورد غذا و شراب بین‌شان پخش می‌کرد. مهمانی‌های شام با غذاهای مجلل و شراب‌های کمیاب برگزار می‌کرد. به خاطر لطمه نزدن به حس چشایی‌اش سیگار نمی‌کشید، و رفتارش موقع صحبت از شراب، به قدری عجیب و مضحک بود که گویی از یک موجود زنده حرف می‌زد؛ «یک شراب محتاط، تا حدودی متزلزل و طفره‌آمیز، اما کاملا محتاط» یا «یک شراب خوش مشرب، خیرخواه و پرشور ــ بفهمی نفهمی مستهجن، اما بی‌بروبرگرد خوش مشرب.» من پیش از آن دو بار دیگر همراه پرت در خانه مایک شام مهمان بودم و هر دو بار مایک و همسرش برخلاف معمول، غذایی استثنایی برای شراب‌شناس معروف تدارک دیده بودند. آن شب به محض ورود به اتاق ناهارخوری و دیدن میز شام، متوجه شدم که به یک ضیافت دعوت شده‌ام. شمع‌های بلند، گل‌های رز زرد، چندین و چند ظرف نقره که می‌درخشیدند، سه گیلاس شراب برای هر نفر، و بالاتر از همه، بوی خفیف کباب که از آشپزخانه به مشام می‌رسید و دهان مرا آب انداخت.

همگی داشتیم می‌نشستیم که به یاد آوردم در هر دو مهمانی قبل، مایک بر سر شراب قرمزی که خوردیم با پرت شرط بست و تحریکش کرد که اسم تاکستان و محل تولید آن را بگوید. و پرت هم هردو بار جواب داد که اگر شراب در یکی از سال‌های بزرگ تولید شده باشد، گفتن اسمش کار دشواری نیست. بعد مایک سر یک صندوق شراب با پرت شرط بست که او نمی‌تواند از عهده این کار برآید و پرت هم قبول کرد و هر دوبار شرط را برد. آن شب هم اطمینان هم داشتم که این بازی دوباره تکرار می‌شود، چون مایک به وضوح مایل بود که شرط را ببازد تا ثابت کند که شرابش آن قدر خوب بوده که نوع‌اش تشخیص داده شود، و پرت هم به نوبه خود، گرچه به رو نمی‌آورد، از ابراز اطلاعات خود جداً لذت می‌برد.»