کتاب زنگار اندیشه

کتاب زنگار اندیشه نوشتۀ فاطمه فهیمی است. انتشارات نظری این کتاب را روانۀ بازار کرده است. کتاب، ناداستانی دربارۀ مشکلات افراد دارای معلولیت است.

درباره کتاب زنگار اندیشه

کتاب زنگار اندیشه با آشنایی نویسندۀ آن با «مجتمع آموزشی توانبخشی رعد کرج» پیوند دارد.

این کتاب دربارۀ مشکلات افرادی است که دارای معلولیت هستند.

کتاب زنگار اندیشه که می‌توان آن را یک ناداستان (Nonfiction) در نظر گرفت، از زبان خودِ نویسنده روایت شده است.

خواندن کتاب زنگار اندیشه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران روایت‌های کمتر شنیده شده پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب زنگار اندیشه

نگاهش روبه آسمان بود و دلش زخمی زمین می‌دانست از چه گریزان است. از روزهایی که به پایش نوشته شده بود و باید این روزها را تا ثانیهٔ آخر زندگی می‌کرد.

سرنوشتی دشوار را گذرانده بود و باید زندگی را ادامه می‌داد تا ...

او خسته بود از نابرابری‌هایی که می‌دید؛ از قول‌های نافرجامی که اجابت نشدند؛ از اجحافی که در موردش صورت می‌گرفت؛ دیگر حتیّ کامش شیرین نمی‌شد از موفقیت‌هایی که بدست می‌آورد.

متنفر بود از عزلت‌نشینی. فقط سعی می‌کرد با وجود محدودیتی که داشت، خودش را به خودش اثبات کند؛ تبلور خدا را بیشتر ببیند. او دوست داشت خدا را بهتر ببیند که مراقبش است و فوران این حرف را در زندگیش شاهد باشد که از تو حرکت از خدا برکت.

و چقدر احساس تنفر می‌کرد از انسان‌های تنگ‌نظر؛ بلآخره تصمیمش را گرفت. احساس تنفر از آدم‌ها هم از تباهی‌های وجود انسان است که باید در اولین گام از خودش دور می‌کرد. ذات انسان چون از نور است باز هم دوست داشتنی است.

با اینکه هنوز زخمی بود ولی نگاهش را ملتمسانه‌تر به آسمان دوخت. دلش قرص شد از این همراهی.

باز مثل همیشه جهش نوری را در آسمان دید.

نیم نگاهی به معلولیت معلولیت ونقص عضو واقعیتی انکارناپدیر است که خواهی نخواهی بسیاری از افراد در دنیا با آن دست به گریبان هستند.

این جمعیت چند صد میلیونی در سنوات گذشته، قشری منزوی و گوشه‌گیر بودند و عملاً در فعالیت‌های جامعه کوچکترین نقشی نداشتند و در کنج خانه‌ها. مأٔوا می‌گرفتند.

در دهه‌های اخیر به ویژه پس از اعلام دهه معلولین «۱۹۹۲-۱۹۸۳» توسط سازمان ملل متحده تغییرات فاحشی در تلقی جامعه از معلول و معلولیت پدید آمده است.

روز دوم دسامبرسال ۱۹۹۲ میلادی مقارن با دوازده آذر سالروز تصویب قانون برنامه جهانی در رابطه با معلولین از سوی مجمع عمومی سازمان ملل متحد اعلام گردید.

این عملکرد سازمان ملل تا حدودی توانست در تفکر آحاد جامعه نسبت به فرد معلول و معلوایت نگرشی مثبت ایجاد کند و این امر در ایجاد اعتماد به نفس و احساس امنیت این قشر از جامعه نقش بسیار مؤثری داشته است.

احساس توانایی، زیستن بدون اتکاء به دیگران در قبال پذیرفتن شغلی مناسب و انجام کاری شرافتمندانه یکی از عوامل اساسی رضایتمندی انسان از زندگی و وجود خویشتن است. هدف از این اقدام، ارتقاء رشد افکار عمومی درباره مسائل مربوط به معلولیت‌های مختلف و افزایش آگاهی‌هایی بوده است که می‌بایست به پیوستن افراد معلول به تمامی فعالیت‌های اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی منجر شود. نیاز به برنامه‌ریزی برای توانبخشی به معلولین جسمی- حرکتی و سپس فراهم آوردن شرایط برای مشارکت فعال آن‌ها علی رغم محدودیت‌هایی که دارند، در تمام عرصه‌های فعالیت‌های اجتماعی در کشور ما تقریباً چند سال پس از هجوم ارتش دیکتاتوری معدوم عراق به ایران احساس شد. دولت و سازمان‌های رسمی ایران از اولین روزهای آغاز جنگ تحمیلی، با انبوه مدافعان مجروحی مواجه شدند که بر اثر جراحات و صدمات ناشی از جنگ دچار نقص عضو شده، در انجام کارهای روزمره با محدودیت روبرو می‌شدند.