کتاب وحشت

کتاب الکترونیکی «وحشت» نوشتهٔ باب وودوارد با ترجمهٔ علی سلامی و ویراستاری مهدی سجودی مقدم در انتشارات مهراندیش چاپ شده است. با روی کار آمدن دونالد ترامپ، ثروتمندترین و مسن‌ترین رئیس‌جمهور ایالات‌متحدهٔ آمریکا، در ۱۸ نوامبر ۲۰۱۶، بسیاری از پیش‌بینی‌ها و تجزیه‌وتحلیل‌های سیاسی تغییر کرد و برای نخستین بار در زمانی کوتاه سه کتاب پرفروش سیاسی با مجموع شمارگانِ اولیهٔ تقریباً ۴ میلیون نسخه دربارهٔ رئیس‌جمهورِ منتخب به چاپ رسید، و موجی از حیرت و ناباوری در دنیای نشر به راه انداخت. 

درباره کتاب وحشت

نویسندهٔ کتاب، باب وودوارد، خبرنگار و نویسندهٔ حرفه‌ای آمریکایی‌ است. وودوارد به همراه کارل بِرنْستین، در روزنامهٔ واشنگتن پست، بیشترین نقش را در افشای رسوایی واترگیت و استعفای رئیس‌جمهور ایالات‌متحدهٔ آمریکا داشته است. وودوارد دو مرتبه موفق به دریافت جایزه پولیتزر شده است و ۱۲ کتاب از ۱۸ کتاب او جزو پرفروش‌ترین کتاب‌های سیاسی بوده‌اند. و فراتر از همه این‌ها وودوارد در فضای رسانه‌ای و در میان مردم آمریکا به راست‌گویی و دوری از تعصب و غرض‌ورزی شهره است.

نویسندهٔ کتاب مدعی‌ است که برای تمام آنچه در طول کتاب گفته است،‌ دلایل و اسناد معتبر و قابل‌ارائه در اختیار دارد.

بسیاری از اتفاقات، گفت‌وگوها و اخباری که در کتاب ذکر می‌شود، برای نخستین بار رسانه‌ای شده‌اند.

در این کتاب می‌توان از زاویه‌ای تازه و نزدیک با فرضیه‌ها، دیدگاه‌ها، برنامه‌ها و شیوه‌های حکومتی دونالد ترامپ آشنا شد.

تأمل کارشناسانه و بررسی دقیقِ مطالب کتاب می‌تواند سرفصل‌های ارزشمندی را در اختیار مردم و علاقه‌مندان به مباحثِ سیاسی و تاریخی و همچنین متصدیان و مسئولین کشور، در رده‌های مختلف، قرار دهد.

کتاب وحشت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌مندان به علوم سیاسی پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب وحشت

کلاپِر، مدیر اطلاعات ملی، که فاقد گزینهٔ نظامی قابل‌قبول بود، فکر می‌کرد آمریکا باید واقع‌بینانه‌تر باشد. در نوامبر ۲۰۱۴ به کره شمالی رفته بود تا دو شهروند آمریکایی را که به اسارت گرفته شده بودند، برگرداند. از بحث‌هایش با مقامات کره شمالی مطمئن شد که کره شمالی حاضر نیست سلاح‌های اتمی خود را کنار بگذارد. چرا باید این کار را می‌کردند؟ در قبال چه چیزی؟ کره شمالی به‌طور مؤثر یک عامل بازدارنده به دست آورده بود. علی‌رغم ابهامش' واقعی و قدرتمند بود. سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا از توان اتمی کره شمالی یقین نداشتند. کلاپِر با اوباما و شورای امنیت ملی استدلال کرده بود اینکه آمریکا بگوید انهدام تأسیسات هسته‌ای شرطی برای مذاکرات است، کارایی ندارد و نخواهد داشت.

کلاپِر، همچنین، گفت متوجه شده کره شمالی تمایل به یک پیمان صلح برای خاتمه دادن به جنگ دو کره دارد، جنگی که رسماً با یک آتش‌بس در سال ۱۹۵۳ حل‌وفصل شده بود، این آتش‌بسی بود بین فرماندهان نظامی، و نه دو ملتِ در حال جنگ.

ایالات‌متحده باید می‌فهمید که کره شمالی چگونه به این مسئله می‌نگرد: آمریکا و کره جنوبی دائماً در حالت آماده‌باش بودند، برخی اوقات خیلی با سروصدا، تا حمله کنند و رژیم کره شمالی را از بین ببرند.

کلاپِر گفت طی سفر سال ۲۰۱۴ هیچ استدلالی نبود که او آورده باشد، و مقامات کره شمالی آن را رد نکرده باشند. استدلال می‌کرد که آمریکا هیچ دشمن دائمی ندارد و گفت: «ببینید، ما با آلمان و ژاپن جنگیدیم، اما حالا با هر دو کشور دوست هستیم. با ویتنام جنگیدیم، اما حالا دوستیم.» کلاپِر قبلاً به ویتنام سفر کرده بود. حتی پس از جنگی تمام‌عیار' همزیستی مسالمت‌آمیز امکان‌پذیر است.

کلاپِر می‌خواست آمریکا یک بخش حافظ منافع در پیونگ‌یانگ داشته باشد. این می‌توانست مجرایی غیررسمی باشد که یک دولت دیگر با یک سفارت در پایتخت کره شمالی به‌عنوان واسطه عمل کند. این کمتر از روابط کاملِ سیاسی بود، ولی پایگاهی در اختیار آمریکا قرار می‌داد، محلی در پایتخت که در آنجا می‌توانستند اطلاعات به دست آورند و اطلاعات را وارد کره شمالی کنند.

کلاپِر صدایی در برهوت بود. هیچ‌کس موافق نبود. اوباما سرسختانه می‌گفت: کره شمالی باید موافقت کند و تأسیسات هسته‌ای‌اش را برچیند. اوباما که از کاهش سلاح‌های اتمی در سراسر دنیا سرسختانه حمایت می‌کرد، می‌خواست زمان را به عقب برگرداند. در یک بیانیهٔ بلند عمومی، اوباما، آزمایش هسته‌ای ۹ نوامبر کره شمالی را محکوم کرد و سیاست آمریکا را تکرار کرد: «واضح بگویم، ایالات‌متحده کره شمالی را به‌عنوان یک کشور هسته‌ای نمی‌شناسد و نخواهد شناخت.»

کلاپِر استدلال می‌کرد که واقعیتِ غالب این بود که هیچ‌کس واقعاً نمی‌فهمید کیم جونگ‌اون چه انگیزه‌ای برای این کار دارد. گفت: «هیچ‌کس انگیزهٔ او ر ا درک نمی‌کند.» این نوعی ارزیابی بود که آن‌ها نیاز داشتند و از آن محروم بودند. در عوض تحلیل‌گران بحث می‌کردند که آیا کیم جونگ‌اون یک نابغهٔ باهوش و استراتژیست است که کشورهای دیگر را مثل آمریکا تحریک می‌کند یا یک احمقِ خام و بی‌خرد.