کتاب باران، دایره، گور

«باران، دایره، گور» کتابی نوشته هادی حوری( -۱۳۴۵)، نمایشنامه‌نویس ایرانی است. این کتاب سه نمایشنامه را در خود جای داده است و در نخستین جشنواره هنری عدالت و امید در سال ۱۳۸۷ منتشر شد. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «(دیگران می‌روند و جوان چونان چولی قزک در میانه صحنه می‌ایستد، دختر بچه‌ای با چتری در دست نیز ایستاده و آسمان را نگاه می‌کند، سپس چترش را روی شانه‌ی جوان می‌گذارد و می‌رود. مورخ و فیلسوف در حالی که صندوق بزرگ چرخ‌داری را حمل می‌کنند ـ که علی‌الظاهر سنگین است ـ وارد می‌شوند.) مورخ: دردآور است. فیلسوف: بگو مرگ آور. جای بحث ندارد. مورخ: این صندوق را می‌گویم که روز به روز سنگین‌تر می‌شود. فیلسوف: و من ترا می‌گویم که روز به روز پیرتر و غرغروتر می‌شوی. برای همین هم فکر می‌کنم اینجا، در کنار همین مترسک و آغاز این بیابان بی‌سروته که پیش رویمان است بهترین جا برای خلاصی از شر توست. مورخه: اما جدا شدن از تو... اینجا... این شکلی... فیلسوف: شکلش مهم نیست. من همه جور مترسکی دیده‌ام... باید این صندوق را بین خودمان نصف کنیم. مورخ: اما این صندوق‌ همه‌ی دارایی و ثروت ماست. فیلسوف: مهم نیست. مورخ: دلم راضی نمی‌شود. سهم من هم مال تو. فیلسوف: صدقه نمی‌خواهم. مورخ: کدام فیلسوفی است که ریزه‌خور مورخین نباشد؟ سهم مرا هم بردار. فیلسوف: نصف‌اش می‌کنیم، جای بحث هم ندارد. مورخ: باشد، نصف‌اش می‌کنیم. فیلسوف: نصف‌اش می‌کنیم؟ مورخ: نصف. فیلسوف: نصف؟! مورخ: بگذار وجب کنم... تاریخ امروز را باید نوشت... اینجا... این جا درست وسط صندوق است. فیلسوف: نصفش می‌کنی؟ مورخ: نصفش می‌کنم. فیلسوف: اگر می‌گفتم پاهایت را نصف کن چه؟ مورخ: فقط بگو از کجا؟ فیلسوف: ترسوی منفعل، تو در هیچ حالتی نمی‌خواهی با من بجنگی؟ در این پنجاه سال از من چه آموختی؟»