کتاب دنیای سعدی

کتاب دنیای سعدی نوشته‌ی امیر قزلجی، شما را با زوایای زندگی این نویسنده و شاعر بی‌همتا و پرآوازه آشنا می‌کند.

درباره کتاب دنیای سعدی

هنوز در پیشگاه اهل ادب، کلامی ارزشمند است که رنگ و بوی گفتار سعدی را دارد. پس از آیات و احادیث انبیاء و اولیای روحانی گنجینه‌ای بهتر از آثار مکتوب سعدی نوشته شده است. یکی از این نوادر روزگار که مورد بحث ماست شیخ سعدی شیرازی است که ما با همه‌ی علاقه و ارادتی که به او داریم حتی نام او را نمی‌دانیم و با تمام کوششی که چه در داخل و خارج انجام داده‌اند وحدت نظری در این باره به وقوع نپیوسته، برای نام واقعی شیخ چنین اسامی در آثار آنان زیاد دیده می‌شود.

خواندن کتاب دنیای سعدی را به چه کسی پیشنهاد می کنیم؟

علاقه مندان به آثار و زندگی نامه سعدی میتوانند از خواندن این کتاب لذت ببرند.

درباره امیر قزلجی بوکانی

امیر قزلجی بوکانی متولد ۱۳۱۰ شهرستان بوکان، در کودکی قرآن و گلستان سعدی را در مکتب خانه آموخت بعدها پس از اتمام کلاس ششم ابتدائی به تدریس در مدارس مشغول شد، در حین اشتغال به تحصیل ادامه داد بالاخره در سال ۱۳۴۰ به اخذ مدرک دیپلم ادبی در شهرستان مهاباد ودر نهایت در سال ۱۳۴۹ به کسب دانشنامه لیسانس در رشته حقوق قضائی از دانشگاه تهران نایل گردید.

در سال ۱۳۵۱ پس از ۲۰ سال تدریس در رشته های ادبیات فارسی و زبان انگلیسی از آموزش وپرورش استعفا داده با سمت قاضی دادگستری پذیرفته گردید. درسال ۱۳۸۹ زمانی که ریاست شعبه ۶ دادگاه تجدیدنظر کردستان را بر عهده داشت بعنوان قاضی نمونه برگزیده شد و سرانجام پس از حدود ۴۰ سال استغال به امر خطیر قضاوت در استان های خراسان و مازندران و کردستان در سال ۱۳۹۰ بافتخار بازنشستگی نایل آمد.

امیر قزلجی بوکانی در تمام مراحل زندگی پر فراز و نشیب خود علاوه بر انجام خدمات بسیار فرهنگی و قضائی، ورزش کوهنوردی را نیز بصورت حرفه ای ادامه داده و لذا در سن ۹۰ سالگی از سلامتی جسمی نسبتا مطلوبی بر خوردار بوده است. وی به ادبیات فارسی و عربی تسلط کامل دارد و در سرودن اشعار نغز خصوصا اشعار طنز، ید طولائی دارد و آثارش سالها در برخی از مطبوعات با نام های مستعار منتشر شده است. استاد قزلجی در تمام عمر، زندگی ساده و درویشانه ای داشته و در بین مردم از محبوبیت زیادی برخوردار می باشد.

بخش‌هایی از کتاب دنیای سعدی

کلمه سعدی که مردم آن را علم خاص می‌دانند اسم شیخ سعدی نیست بلکه نام مستعار و عنوان شاعری اوست. می‌دانیم که بزرگان یا خان‌های مغول فرزندان خود را به امرای مورد اعتماد خود برای تعلیم و تربیت می‌سپردند و این معلمان امتحان شده را اتابیک به معنی پدربزرگ خطاب می‌کردند و منطقه‌ای به عنوان تیول و مخارج به وی داده شده بود. به طوری که خواجه رشیدالدّین فضلُ‌اله نویسندهٔ کتاب تاریخ «جامع‌التواریخ رشیدی» قید کرده است، ریشهٔ این سلسله به شخصی به نام سلور زنگی می‌رسد که در ساحل جیحون (آمو دریا) زندگی می‌کرده و این شخص در بارگاه سلجوقیان به مقام رسید و فرزندان وی به عنوان اوّلیه اتابیک به حکومت فارس رسیدند و سلغر مؤسس حکومت سلغری شد بعد از سلغر پسر وی مودود به قدرت رسید و حاکم خوشنام دیگر این سلسله به نام زنگی ابن مودود احترام خاصی برای شیخ قائل بود. زنگی پسری به نام سعد داشته و سعد پسری به نام ابوبکر و این ابوبکر هم پسری به نام سعد داشته که همه به مقام اتابیکی رسیدند و زنگی و ابوبکر و سعد اول و سعد دوّم شیخ سعدی را گرامی می‌داشتند؛ این سلسله در ۵۴۳ ق به حکومت رسیدند و در سال ۶۸۶ ق منقرض شدند، جمعاً با یازده فرمانروا یکصدوبیست سال حکومت کردند و آخرین حاکم آنان به نام ابش خاتون بود. شیخ سعدی اعمال نیک عده‌ای از این حکام را ستوده و در مقابل احترامی که ابوبکر سلغری نسبت به شیخ روا داشته، سعدی هر دو کتاب مشهور خود یعنی گلستان و بوستان را به این امیر خوشنام تقدیم کرده است. منظور از ذکر این مختصر از تاریخ سلغریان آگاهی بر کلمهٔ سعدی است که نسبت شیخ را به سعد اوّل و دوم از خاندان ترکان سلغری می‌رساند لذا سعدی نام شیخ بزرگوار ما نیست و تاکنون هم کسی نتوانسته با دلایل کافی نام شیخ سعدی را کشف و معرّفی نماید. سعدی تخلص شعری اوست. با توجه به این شرح مختصر باید توجه کنیم که چرا شیخ سعدی در مقدمه گلستان وصف خاصّی از سعد زنگی و مظفرالدّین ابوبکر ابن سعد زنگی نموده و آنان را با بهترین عبارات ستوده و حمایت و عنایت آنان را جواب گفته است و نام نیک حامیان خود را جاودانی کرده است.