کتاب خاطراتی از الهیار صالح

کتاب خاطراتی از الهیار صالح نوشته مرتضی مشیر است. این کتاب را انتشارات مهراندیش برای علاقه‌مندان به زندگی این یار وفادار دکتر محمد مصدق منتشر کرده است.

درباره کتاب خاطراتی از الهیار صالح

 اللهیار صالح در سال ۱۳۱۵ هجری قمری دیده به دنیا گشود. تحصیلات مقدماتی و زبان فرانسه و عربی را در مدرسهٔ علمیهٔ کاشان به پایان رسانیده و سپس به تهران آمد.  در سال ۱۹۱۴ میلادی (۱۲۹۳ شمسی) وارد کالج آمریکایی‌ها (دبیرستان بعدی البرز) شد و کلاس‌های ۷ ـ ۸ و ۹ را یک‌ساله به اتمام رساند و با احراز شاگرد اولی دورهٔ دوم متوسطه را در طول سه سال با حفظ نمرهٔ اولی در سال ۱۹۱۸ (۱۲۹۷ شمسی) به پایان رساند. او مرحله به مرحله با هوش خود پیشرفت کرد و در دوره‌ای سفیر ایران در آمریکا بود.

نویسنده در این کتاب توانسته است تمام نطق‌های اللهیار صالح را در مجالس دورهٔ ۱۶ و ۲۰ جمع‌آوری کند. کتاب حاضر شامل سه بخش است:

بخش اول. یادداشت‌های نویسنده را تشکیل می‌دهد.

بخش دوم. شامل نطق‌های صالح در مجلس شورای ملی است.

بخش سوم. یادداشت‌ها و خاطرات دوستان و آشنایان ایشان است که نویسنده در مصاحبه‌هایش جمع‌آوری کرده است.

خواندن کتاب خاطراتی از الهیار صالح را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به زندگینامه پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب خاطراتی از الهیار صالح

تا کسی شادروان اللهیار صالح را نمی‌شناخت نمی‌توانست پی به فضایل و مکارم اخلاقی چنین بزرگواری ببرد. بی‌پیرایگی و درستگاری صالح همین بس در آن زمان که اغلب دولتمردان از راه حرام و نامشروع در کاخ‌های مجلل خود با ناز و نعمت بسر می‌بردند، ایشان با آن‌همه مقامات عالی از سال ۱۳۱۸ تا زمان مرگ در خانه‌ای که هم‌اکنون کهنه و قدیم و فاقد وسایل آسایش است با قناعت و آرامش وجدان زندگی می‌کردند و آن‌را از محل فروش قطعه زمینی که در خیابان کاخ سابق داشتند به مبلغ بیست و چهار هزار تومان خریداری و مازاد دو هزار تومان باقیماندهٔ بهای زمین را به مصرف خرید یک قطعه قالی رسانیده بودند که سالن پذیرایی را مفروش ساخته بود.

تداعی این خاطره که آقای صالح چندی قبل از مرگ اظهار داشتند کراراً قالی‌فروش‌ها مراجعه کرده و خواستند که این فرش کهنه را خریداری و یا تبدیل کنند ولی من امتناع ورزیده و گفته‌ام تا زنده هستم مایلم این فرش به همین صورت باقی بماند مبین عظمت روح رجل شرافتمندی است که در عمر طولانی خویش با آن سوابق وزارت و سفارت و نمایندگی مجلس چگونه با درستی و مناعت طبع زندگی نموده است، قالی موصوف تا این تاریخ (اسفند ماه ۱۳۶۳) کماکان در سالن خانهٔ مرحوم صالح باقی است.

شایان توجه است که درِ خانهٔ صالح در تمام ایام سال به‌روی همهٔ دوستان و آشنایان و حاجتمندان گشوده بود و ایشان در عین کسالت تا یک روز قبل از مرگ با آغوش باز از مراجعین پذیرایی می‌کردند.

خدایش رحمت کند که انسانی کم‌نظیر بود و فقدانش برای دوستان بس گران و سنگین.

از خصوصیات آقای صالح این بود که هر کس برای اولین بار خدمت ایشان می‌رسید نام و مشخصات و تلفن منزل او را یادداشت و بعداً در دفتری ثبت و نگهداری می‌کردند تا ارادتمندان را فراموش نسازند. چه خوب بود منزل شادروان صالح که طی سالیان دراز مرکز جلسات پرشور وطن‌پرستانه و شاهد خاطرات فراموش‌ناشدنی از اوضاع و تحولات کشور ما بوده است از طرف دوستان صالح از ورثهٔ محترم خریداری و با همهٔ یادگارها و عکس‌های گرانقیمت به نام موزهٔ صالح نام‌گذاری می‌کردند تا به‌عنوان حق‌شناسی برای همیشه خاطرات این رادمرد را زنده نگاه می‌داشتیم.