کتاب با تردید و تغییر زیبا زندگی کنید

کتاب با تردید و تغییر زیبا زندگی کنید نوشته پما چودرون است که با ترجمه مهین خالصی منتشر شده است. این کتاب سعی دارد با نگاه بودا به زندگی ما کمک کند بتوانیم در زندگی ثبات داشته باشیم.

درباره کتاب با تردید و تغییر زیبا زندگی کنید

ما انسان‌ها هر وقت تشخیص می‌دهیم که همه چیز در اطرافمان در بی‌ثباتی به سر می‌برد، برای یافتن یقین تلاش می‌کنیم. انگار در ایام گرفتاری تنش حاصل از تلاش برای یافتن زمین سفت ــ چیزی قابل پیش‌بینی و امن تا رویش بایستیم ــ تشدید می‌شود. ولی در حقیقت ماهیت واقعی وجود ما برای همیشه در حال تغییر است. همه چیز همچنان تغییر می‌کند، خواه ما از آن آگاه باشیم خواه نباشیم.

بودا بی‌ثباتی را یکی از سه علامت برجسته وجودمان، و حقیقت بی‌چون وچرای زندگیمان، نامید. ولی این چیزی است که به نظر می‌رسد ما به‌شدت در برابرش مقاومت می‌کنیم. ما گمان می‌کنیم که اگر فقط این کار را می‌کردیم یا آن کار را نمی‌کردیم، می‌توانستیم به طریقی به یک زندگی امن، مطمئن و مهارشدنی دست یابیم. وقتی که اوضاع درست آن‌طور که برنامه‌ریزی کرده‌ایم از آب درنیاید بسیار ناامید می‌شویم. 

این کتاب به ما کمک می‌کند بتوانیم در زندگی ثبات داشته باشیم، نویسنده با استفاده از روش بودا برای مدیریت زندگی ما را به سمت آرامش هدایت می‌کند.

خواندن کتاب با تردید و تغییر زیبا زندگی کنید را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به یک زندگی آرام پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب با تردید و تغییر زیبا زندگی کنید

ما تحت تأثیر این تصور غلط که داشتن امنیت دائمی و رفاهْ حالت مطلوب است، در تلاش برای رسیدن به آن دست به هر کاری می‌زنیم: می‌خوریم، می‌نوشیم، دارو مصرف می‌کنیم، سخت کار می‌کنیم، ساعت‌ها وقت صرف اینترنت یا تماشای تلویزیون می‌کنیم. ولی هیچ وقت به طور کامل به آن حالت رضایت تزلزل‌ناپذیری که دنبالش می‌گردیم دست نمی‌یابیم. گاه‌گاهی احساس خوبی داریم: از لحاظ جسمی هیچ چیز عیبی ندارد و از نظر روانی همه چیز خوب است. آن‌گاه این حالت عوض می‌شود، و دچار درد جسمانی یا اضطراب روانی می‌شویم. من تصور می‌کنم حتی می‌شود روی نقشه نشان داد که چگونه در زندگیمان لذت و درد جا عوض می‌کنند، ساعت به ساعت، روز به روز، سالی دوازده ماه، اول یکی و آن‌گاه آن دیگری غالب می‌شود.

بودا می‌گفت، این ناپایداری به‌تنهایی، یا حتی دانستن این‌که قرار است بمیریم، دلیل درد و رنج ما نیست، بلکه علتش مقاومت ما در برابر ناپایداری بنیادی موقعیتمان است. ناراحتی ما از تمامی تلاش‌هایمان برای قرار دادن زمین در زیر پاهایمان، برای تحقق بخشیدن به رؤیای سلامتی دائمیمان، سرچشمه می‌گیرد. وقتی در برابر تغییر مقاومت می‌کنیم، این حالت عذاب نامیده می‌شود. ولی وقتی که بتوانیم به طور کلی رهایش کنیم و با آن مبارزه نکنیم، وقتی بتوانیم بی‌اساس بودن موقعیتمان را بپذیریم و در کیفیت پویای آن بیارمیم، این حالت روشن‌بینی، یا بیداری نسبت به ماهیت راستینمان، و نسبت به نیکی بنیادیمان نامیده می‌شود.

بار اول که به صومعه گامپو رفتم، خودم را شخصی دوست‌داشتنی، انعطاف‌پذیر، روراست و روشنفکر می‌دانستم. بخشی از آن درست بود، ولی بخش دیگرش نه. یک دلیلش این بود که من مدیری ترسناک بودم. دیگر ساکنان صومعه در کنار من احساس عدم قدرت و اختیار می‌کردند. آن‌ها نقاط ضعفم را گوشزد می‌کردند، ولی من چیزهایی را که آن‌ها می‌گفتند نمی‌شنیدم چون هویت ثابتم بسیار قوی بود. هر وقت افراد جدید می‌آمدند تا در صومعه زندگی کنند، همان نوع بازخورد منفی را می‌گرفتم، ولی باز هم آن را نمی‌شنیدم. این وضعیت چند سالی ادامه یافت. سپس یک روز، انگار آن‌ها همه دور هم جمع شده بودند و تصمیم گرفته بودند مداخله کنند. من سرانجام آنچه را همه درباره تأثیر رفتارم بر آن‌ها می‌گفتند، شنیدم. عاقبت، پیام را گرفتم.