کتاب گاو از بزرگان است!

کتاب گاو از بزرگان است! نوشته اسماعیل امینی است این کتاب را انتشارات سروش منتشر کرده است. این کتاب روایت‌های طنز جذابی از زندگی امروز است. 

درباره کتاب گاو از بزرگان است!

در دوران کوتاه پیش از هر انتخابات که مانند دوران کوتاه نامزدی، پر از لبخند و شیرینی و مهمانی و حرف‌های قشنگ است و نامزدها دست در دست هم روی ابرها کاخ‌های رویایی می‌سازند حرف‌ها و اتفاقات جذابی پیش می‌آید که همین موضوع محتوای کتاب گاو از بزرگان است! شده است. 

نویسنده با استفاده از موضوع انتخاب به جامعه پرداخته و دغدغه‌ها و مشکلات جامعه را بیان کرده است. رسالت طنز همواره در تاریخ ادبیات پرداختن به مشکلات جامعه بوده و با استفاده از زبانی که کسی را نرنجاند مسائل را بیان کرده است. 

خواندن کتاب گاو از بزرگان است! را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به ادبیات طنز پیشنهاد می‌کنیم. 

بخشی از کتاب گاو از بزرگان است!

آب، بله همین آب جاری، همین آب زلال و ساده آمده است و اصرار دارد که اولین سخنگوی زبان بسته‌ها باشد.

آب جاری می‌گوید: ازهر نظر که نگاه کنید، اولویت با من است. همه‌چیز از آب، خلق شده است و زندگی بدون آب امکان ندارد، پاکیزگی و سرسبزی و آبادی، بدون آب امکان ندارد.

می‌گویم: جناب آب! حرف‌های شما منطقی است اما چرا اینقدر شبیه مقامات رسمی حرف می‌زنید. بدیهیات را چنان با آب و تاب به خوردمان می‌دهید انگار که داریم کتاب علوم اول ابتدایی را می‌خوانیم.

آب جاری می‌گوید: ببین آقا! حرف مرا قطع نکن! حتی از نظر الفبایی هم که نگاه کنی، اولویت با آب است که حرف بزند، آی با کلاه و بعدش «ب» بزرگ.

می‌گویم: کتاب علوم را گذاشتی کنار و فارسی اول ابتدایی را باز کردی؟ برادر جان، من خودم معلم ادبیاتم؛ تو به من الفبا یاد می‌دهی؟

آب جاری می‌گوید: هزاران سال است که شما آدم‌ها حرف می‌زنید و ما سکوت کرده‌ایم؛ دو سه جمله گفتیم و نتوانستید تحمل کنید. به نظرم رفتار شما بیشتر به مقامات مسئول شبیه است. همان‌ها که عادت دارند حرف بزنند و تحمل شنیدن حرف دیگران را ندارند

می‌گویم: جناب آب! خاطرتان مکدر شد.

آب می‌گوید: بله! آب، زلال و ساده است و همیشه آدم‌ها آن را مکدر و آلوده می‌کنند. هر جا آب تیرهای دیدی، بدان که کار، کار آدمیزاد است.

می‌گویم: حالا بفرمایید! فقط لطفا بدیهیات را تکرار نکنید. . به هرحال ما آدم هستیم و لابد آن‌قدر عقلمان می‌رسد که بدانیم آب، سرچشمۀ حیات است. (ویراستار عزیز! مبادا حیات را برداری، ویرایش کنی و بنویسی حیاط! تو ویراستاری و مقامات رسمی نیستی که حق داشته باشی کلمات را با غلط املایی بنویسی)

آب می‌گوید: بدیهیات؟! یعنی شما آدمیان، می‌دانید که آب چقدر مهم است و آن را آلوده می‌کنید؟ می‌دانید که بدون آب زندگی و طبیعت از بین می‌رود و آب را هدر می‌دهید؟ با آب که مایۀ حیات است، حیاط خانه را جارو می‌کنید. (ویراستار عزیز! این هم کاربرد درست حیات و حیاط، اگر به مقامات دسترسی داری به آنها هم یاد بده!) بفرما آقای معلم ادبیات! دیدی که آب هم املای صحیح و کاربرد درست کلمات آدمیان را بلد است؟

می‌گویم: شاید به همین دلیل است که تابه حال به جایی نرسیده‌ای و مقامات نشده‌ای.

می‌گوید: بله! اما خیلی‌ها را به مقامات رسانده‌ام. هرکس که دنبال رأی جمع کردن بود، سدی روی رودخانه‌ها زد، بی‌آنکه به حرف کارشناسان اعتنایی کند.