کتاب روان پزشکی سالمندان ۲

کتاب روان پزشکی سالمندان ۲ نوشتۀ سعید سمندری و حاصل ویراستاری سمیرا زمانی و الهام زارعان است. انتشارات سروش این کتاب راهنما را روانۀ بازار کرده است. در این کتاب اصول اساسی ارزیابی، تشخیص و مدیریت اختلالات شناختی نوشته شده است.

درباره کتاب روان پزشکی سالمندان ۲

روان‌پزشکی و نورولوژی به‌یمن پژوهش‌های بزرگ و فناوری شگفت‌آوری که انسان را بیش از پیش در کشف ناشناخته‌های مغز یاری کرده است، در آینده‌ای نه‌چندان دور شاهد دگرگونی‌های اساسی در پیشگیری، ارزیابی تشخیص و درمان بیماری‌های روان‌پزشکی و اعصاب خواهد بود. کتاب روان پزشکی سالمندان ۲ در ۲۰ فصل تنظیم شده است. ملاک گزینش موضوعات، نیازهای بالینی بوده که در کار با بیماران سالمند مبتلا به مشکلات روان‌پزشکی و شناختی، نویسنده احساس کرده است. فصل نخست به بررسی ماهیت اختلالات عصبی شناختی و دسته‌بندی آن‌ها که پیش‌ از این سندرم‌های دمانس نامیده می‌شد، اختصاص دارد. پس از آن به انواع دمانس آلزایمر و تشخیص آن‌ها پرداخته شده است.  بررسی ماهیت علایم و سندرم‌های روان‌پزشکی همچون افسردگی، اضطراب و سایکوز در اختلالات شناختی و مدیریت آن‌ها از موضوعات مهمی است که در فصل‌های دیگری به آن‌ها اشاره شده است. اختلالات عصبی شناختی می‌تواند با علایمی غیرشناختی از جمله روان‌پزشکی و حتی اختلال در شیوۀ راه‌رفتن مشحص شود. این موضوع به‌ویژه اهمیت بسیاری در تشخیص و درمان دارد. آشنایی با ماهیت سایکوز، سایکوزهای دورهٔ سالمندی، دسته‌بندی و درمان آن‌ها اهمیت به‌سزایی دارد که در این کتاب به آن‌ها پرداخته‌ شده است. فوریت‌های روان‌پزشکی سالمندی و اختلالات اضطرابی در سالمندان به‌ویژه تشخیص و درمان آن‌ها سه فصل از کتاب را در بر گرفته است. سالمندآزاری از نگرانی‌های جامعۀ جهانی است که به‌طور گسترده در فصل جداگانه‌ای درموردش بحث شده است. درمان‌های غیردارویی، مشکلات رفتاری بیماران مبتلا به دمانس و اصول پرستاری در مدیریتِ این اختلالات نیز در بخش جداگانه‌ای ارائه شده است.

خواندن کتاب روان پزشکی سالمندان ۲ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به علاقه‌مندان به ارتباط با سالمندان و کسب اطلاعات بیشتر درمورد بیماری‌های آنان پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب روان پزشکی سالمندان ۲

«الگوهای متفاوت بیماری‌های مخرب نورونی

در تجربه بالینی دسته‌بندی اکثر بیماران پیچیده و مشکل است. این واقعیت گواهـی بـر گستردگی مرزهای بین اختلالات گوناگون است مرزهایی که برخلاف باورهای پیشین ممکن است چندان آشکار و قابل‌تمایز نباشند؛ بنابراین این ایده در ذهن بعضی از پژوهشگران تقویت شده است که شاید بهتر باشد بیماری‌های مخرب نورونی با رسوب پروتئین‌های غیرطبیعی را طیفی از علایم و آسیب‌شناسی‌ها و نه اختلالاتی متمایز از یکدیگر در نظر گرفت.

پژوهشگران الگوهای متفاوتی برای این دسته از اختلالات مطرح کرده‌اند. آنها بر این باورند هر چند بیماری‌های متفاوتی ممکن است وجود داشته باشند الگوی مجزا اما این بیماری‌ها می‌توانند علایم همپوشان نیز داشته باشند الگوی همپوشانی چالش‌برانگیزترین ایده مطرح شده الگوی پیوستاری است. براین‌اساس، در حقیقت بیماری‌های مجزای از یکدیگر وجود ندارند؛ بلکه هر بیماری بخشی از پیوستاری را تشکیل می‌دهد که در آن علایم بالینی پاتولوژیک از موردی به مورد دیگر پیوسته در حال دگرگونی است با استناد به این الگو می‌توان نتیجه‌گیری کرد که مسیرهای بیماری‌زای گوناگونی ممکن است وجود داشته باشد و از طریق آنها افراد مختلف درنهایت فرایند مشابهی را طی می‌کنند که نتیجه آن رسوب پروتئین غیرطبیعی است. شایان‌ذکر است که یافته‌های مولکولی شاخص به‌خودی‌خود الزاماً عامل بیماری زمینه‌ای و علایم بالینی نیستند. بلکه آن‌ها ممکن است پاسخی به فرایندهای بیماری‌زا باشند هرچند که در پاره‌ای از مراحل یافته‌های مولکولی شاخص ممکن است واقعاً در پیشرفت بیماری تأثیرگذار باشند. اما این واقعیت پذیرفته شده که بیماری‌های کاملاً متمایز از یکدیگر وجود دارند؛ در بسیاری از موارد به چالش کشیده شده است آنچه که ما را در پذیرش موضوع به تردید انداخته، ایــن حقیقت است که هرچند بیماری‌های متفاوتی وجود دارند؛ اما این بیماری‌ها ویژگی‌هایی همپوشان را نیز نشان می‌دهند. از طرف دیگر این ایده که بیماری‌های مجزای از یکدیگر وجود ندارند و بیماری‌های مخرب نورونی پیوستاری هستند که در آن تنوع فراوانی در علایم بالینی و ویژگی‌های پاتولوژیک از موردی به مورد دیگر وجود دارد و این امکان را فراهم می‌سازد که بتوان آنها را به شکل یک کل در نظر گرفت با دانش کنونی چندان سازگاری ندارد مگر اینکه به این بیماری‌ها به شکل نقاطی از یک پیوستار چندبعدی نگاه کنیم.

واقعیت این است که اکنون هیچ یک از نظام‌های طبقه‌بندی به‌دوراز تعاریف غیرعلمی نیستند و همه آنها در معرض آسیب‌های ناشی از فرض و گمان قرار دارند. با نگاهی موشکافانه به پاتولوژی این بیماری‌ها که در سرتاسر این طیف دیده می‌شود؛ نه‌تنها رسوب پروتئین‌های غیرطبیعی آشکار است؛ بلکه شواهد گسترده‌ای مبنی بر یک واکنش التهابی مزمن بنیادین نیز به چشم می‌خورد. ویژگی‌های این واکنش التهابی به‌صورت سلول‌های میکروگلیال فعال شده و تنظیم افزایشی شاخص‌های التهابی متعدد است.»