کتاب گم شدن در انفرادی

کتاب گم‌ شدن در انفرادی سه جستار نوشته ریچل اویو، نویسنده نشریه نیویورک تایمز است که با ترجمه آرش رضاپور و علی امیری منتشر شده است. این کتاب به شما کمک می‌کند بفهمید چیزهایی که در فکرتان است درست نیست. 

درباره کتاب گم‌ شدن در انفرادی

این کتاب به شما می‌گوید آنچه که همه می‌پندارند صحیح است، صحیح نیست. جستارهای این کتاب شما را به دنیایی می‌برند که در آن تبعیض هنوز وجود دارد و با این حال، باز هم پیدا کردن مرز میان صحیح و غلط مشکل است.

جستار اول درباره بحث‌هایی است که درباره موضوع مرگ مغزی در آمریکا شکل گرفته است؛ ماجرا از یک اشتباه پزشکی آغاز شد که سبب شد نوجوانی سیاه‌پوست از دنیا برود. پزشکان و دادگاه معتقدند که بیمار مرگ مغزی مرده است اما خانواده بیمار اعتقاد دارند که او زنده است. این جستار هم ماجرای مادری است که اجازه نمی‌دهد دستگاه‌ها را از بدن دخترش جدا کنند. زیرا که باور دارد دخترش زنده است. بعد از این ماجرا هم البته علائم حیاتی در وجود او دیده می‌شود.

جستار دوم درباره دختری به نام هانا است. او ناپدید شده و همه در تکاپو برای پیدا کردن او هستند. بعدا معلوم می‌شود که او به یک اختلال نادر روانی به نام گسست دچار است. این اختلال سبب می‌شود تا انسان هویتش را فراموش کند. با اینحال روانپزشکان چندان نتوانسته‌اند آن را توضیح دهند یا درمانی برایش پیدا کنند.

در جستار سوم داستان آلبرت وودفاکس را می‌خوانیم. او که به جرم دزدی گرفتار شده است، بر اثر اتفاقاتی به عضویت گروه پلنگ سیاه درمی‌آید. گروهی با آرمان‌ها و اهداف ضدنژادپرستانه. اما به دلیل سابقه گروه، قاضی حکم به حبس ابد آلبرت و دو نفر دیگری می‌دهد که همراه با او دستگیر شده‌اند. آلبرت وودفاکس ۴۰ سال از زندگی‌اش را در زندان گذرانده است. اما در این مدت مطالعه کرده، تفکر کرده و اتفاقاتی پیرامونش رخ داده است که سبب شده او به یک ضدنژادپرست واقعی تبدیل شود. او برای سیاه‌پوستان آمریکا نماد مبارزه و ایستادگی تبدیل شده است. اما با اینحال، همچنان مردم محله‌شان او را به چشم دزد نگاه می‌کنند.

خواندن کتاب گم‌ شدن در انفرادی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

اگر از طرفداران جستار هستید، خواندن کتاب گم شدن در انفرادی را به شما پیشنهاد می‌کنیم.

درباره ریچل اویو

ریچل اویو فعالیتش را در حرفه نویسندگی با نوشتن برای نشریه نیویورک تایمز و بوک فوریوم آغاز کرد. او در سال ۲۰۱۳ به یکی از نویسندگان نشریه نیویورکر تبدیل شد و موضوعاتی که عموما انتخاب می‌کند، عدالت جزایی، روان پزشکی، آموزش و موضوعاتی از این دست است.

ریچل اویو برای نوشته‌های روایی‌اش در حیطه پزشکی جوایز بسیاری را از آن خود کرده است. او در دانشگاه کلمبیا نیز دوره‌ای درباره روایت پزشکی تدریس می‌کند. علاوه بر این در سال ۲۰۱۵ برای جستار پسر شما مرحوم شده است (YOUR SON IS DECEASED) برنده جایزه بنیاد اسکریپس هوارد شد و در سال ۲۰۱۸ نیز برای جستار تصاحب خصمانه (THE TAKEOVER) نامزد نهایی جایزه الی (جایزه ملی مجلات در آمریکا) شد.

بخشی از کتاب گم‌ شدن در انفرادی

دو روز بعد، اعلام شد که جاهی دچار مرگ مغزی شده است. با کمک دستگاه تنفس مصنوعی نفس می‌کشید، اما مردمک‌هایش به نور واکنشی نداشتند، رفلکس حلقی نداشت و چشم‌هایش، زمانی‌که آب یخ در هر دو گوشش چکاندند، بی‌حرکت ماند. به‌صورت آزمایشی مدت کوتاهی از دستگاه تنفس مصنوعی جدا شد، اما ریه‌هایش از دی‌اکسید کربن پر شدند. در آزمایش نوار مغزی، هیچ فعالیت مرتبط با امواج مغزی مشاهده نمی‌شد.

کالیفرنیا هم مثل همهٔ ایالت‌ها از نسخهٔ سال ۱۹۸۱ قانون یکپارچهٔ تعیین مرگ پیروی می‌کند که می‌گوید کسی که دچار «توقف برگشت‌ناپذیر تمام کارکردهای کل مغز، ازجمله سلول‌های بنیادی مغز، باشد مرده است». قانون کالیفرنیا بیمارستان‌ها را ملزم می‌کند، تا پیش از قطع‌کردن دستگاه تنفس مصنوعی، اجازه بدهند «دورهٔ کوتاه‌مدت معقولی برای سازگاری» طی شود؛ این دوره باید به اندازهٔ کافی طولانی باشد تا اعضای خانواده بتوانند جمع شوند، اما آن‌قدر طولانی نباشد که بیمارستان‌ها «نیازهای دیگر بیماران و بیماران آینده را که نیاز به مراقبت فوری دارند» نادیده بگیرند.

در ملاقاتی با روزن و دیگر اعضای کادر درمانی، خانواده تقاضای عذرخواهی کردند. بنا بر صورت‌جلسهٔ یک مددکار اجتماعی، روزن «ابراز همدردی» کرد. خانواده راضی نشدند. ماروین به او گفت «از شغلت برو بیرون. این کار سرتاپا اشتباه بود!». ساندرا گفت جاهی «درمانی را که حقش بود دریافت نکرد».