دانلود و خرید کتاب صوتی دردسر موشی
معرفی کتاب صوتی دردسر موشی
کتاب صوتی دردسر موشی، داستان دو خواهر و برادر به نامهای آلبرت و واندا است که یک روز تصمیم میگیرند سری به اتاق بازی خانهای که در آن زندگی میکنند، بزنند. اما آنجا قرار است اتفاقهای ناجوری بیفتد!
داستان دردسر موشی را لارا دریسکل نوشته است و کارن اقوامی به فارسی ترجمه کرده است. نسخه صوتی کتاب دردسر موشی را میتوانید با صدای مهرانه امروانی و فاطمه فرجی بشنوید و لذت ببرید.
دربارهی کتاب صوتی دردسر موشی
آلبرت و واندا همراه مادرشان در یک خانه زندگی میکنند. صاحبان خانه بچه، یک اتاق بازی و یک گربه دارند. آلبرت و واندا خیلی دوست دارند که بتوانند به اتاق بازی سر بزنند و با اسباببازیهای بامزهی آنجا بازی کنند. اما مامان همیشه نگران بچهها است و به آنها اجازهی چنین کاری را نمیدهد. اما یک روز بالاخره بچهها را شگفتزده و خوشحال میکند. مادر به آلبرت و واندا خبر میدهد که حالا که اعضای خانواده دارند اسباب و اثاثیهشان را جمع میکنند که به خانهی دیگری بروند و گربهشان را هم با خودشان میبرند، سر زدن به اتاق بازی چندان اشکالی ندارد. بچهها حسابی خوشحال میشوند و سریع به طرف اتاق بازی راه میافتند. به نظر شما آنها باید نگران دردسر موشی که ممکن است اتفاق بیفتد، باشند؟
کتاب صوتی دردسر موشی را به چه کسانی پیشنهاد میکنیم
بچهها و کودکان سن پیش از دبستان و سالهای اول مدرسه، از شنیدن کتاب صوتی دردسر موشی لذت میبرند.
جملاتی از کتاب صوتی دردسر موشی
موش کوچولو روی یکی از قفسهها ایستاد و قطار اسباببازی را بلند کرد. بعد از همان بالا داد زد: «نِرو، واند، نگاه کنین این قطار رو چجوری بلند میکنم!»
«وای چقدر قوی! فقط حواست باشه نیفتی پایین!»
اما خیلی دیر شده بود. جعبهی اسباببازی که آلبرت رویش ایستاده بود کج شد و از بالای قفسه روی زمین افتاد. آلبرت قبل از اینکه بیفتد، لبهی قفسه را گرفت. اما نتوانست خودش را بالا بکشد و به اسباببازیهای روی زمین خورد! اتاق بازی بهم ریخته شد. همهی اسباببازیها به یک طرف پرت شده بودند. موش کوچولوها به کاری که انجام داده بودند، نگاه کردند. آنها هرچه زودتر باید آن وسایل را مرتب میکردند و همهچیز را سرجای قبل میگذاشتند. اما چطوری؟
زمان
۱۲ دقیقه
حجم
۱۸٫۱ مگابایت
قابلیت انتقال
ندارد
زمان
۱۲ دقیقه
حجم
۱۸٫۱ مگابایت
قابلیت انتقال
ندارد
نظرات کاربران
داستان جزابی بود برای بچههای بالای سه سال خوبه