دانلود و خرید کتاب صوتی کسی که می شناسیم

کتاب صوتی کسی که می شناسیم نوشتهٔ شاری لاپنا و ترجمهٔ عباس زارعی است. گویندگی این رمان صوتی کانادایی را سحر بیرانوند انجام داده و آوانامه آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی کسی که می شناسیم

گفته شده است که کسی که می شناسیم بهترین عنوانی است که می‌شود برای این رمان صوتی انتخاب کرد. شاری لاپنا در این اثر، با هیجانی در یک محله روبه‌رویمان می‌کند؛ با همسایه‌هایی که می‌شناسیم و هر کدام رازی دارند. رمان صوتی «کسی که می‌شناسیم» را داستانی بی‌نهایت جذاب دانسته‌اند از یک حادثهٔ جنایی در محله‌ای کوچک که ذهن شما را بارها با این پرسش که قاتل حقیقی کیست و چه چیزی را از دیگران مخفی نگه می‌دارد، درگیر می‌کند. می‌گویند هیچ‌کس مثل شاری لاپنا نمی‌تواند ترس و پارانویا را به تصویر بکشد. در محله‌ای در نزدیکی نیویورک، زنی گم می‌شود؛ هم‌زمان مردم آن محله مطلع می‌شوند که پسرکی ۱۶ساله شبانه وارد خانه‌های مردم شده و رایانه‌هایشان را هک کرده و از اطلاعات شخصی آن‌ها آگاه شده است. اهالی این ناحیه چه رازهایی را در کامپیوترهایشان پنهان کرده‌اند؟ آیا باید از این پسر بترسند؟ خانمی که گم شده چه کسی بوده و علت ناپدیدشدند او چیست؟ این رمان رازآلود و جنایی دربارهٔ خیانت‌ها و رازهایی است که بین اعضای هر خانواده وجود دارد؛چیزهایی که ممکن است یک زندگی را برای همیشه تغییر دهد و خانواده‌ای را به‌سوی نابودی هدایت کند. این اثر صوتی را داستان زندگی انسان‌های قرن ۲۱ دانسته‌اند و بی‌بندوباری‌هایی اخلاقی که در سراسر دنیا رواج دارد. فضای رمان‌های شاری لاپنا پر است از تعلیق، معما و هیجان و به شخصیت‌پردازی باتوجه‌به روان‌‌شناسی توجهی ویژه دارد.

شنیدن کتاب صوتی کسی که می شناسیم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب صوتی را به دوستداران ادبیات داستانی معاصر کانادا و قالب رمان پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب صوتی کسی که می شناسیم

«زن توی آشپزخانه ایستاده و از پنجره‌های بزرگ پشتی بیرون را نگاه می‌کند. به‌طرف من برمی‌گردد. موهای قهوه‌ای پرپشتش تاب می‌خورد. بهت را در چهره‌اش می‌بینم و بعد، ترس را در چشمان قهوه‌ای گرد‌شده‌اش. موقعیت را درک می‌کند. خطر. نگاهمان در هم گره می‌خورد. چون حیوانی زیبا و وحشت‌زده به نظر می‌رسد. اما من اهمیتی نمی‌دهم. موجی از احساس و خشمی غیرقابل کنترل را در درونم حس می‌کنم. حتی ذره‌ای دلم به حالش نمی‌سوزد. هر دومان از وجود چکش در دستِ من باخبریم. انگار زمان کند می‌گذرد. همه‌چیز باید سریع اتفاق بیفتد اما چنین نیست. دهانش را باز می‌کند تا حرفی بزند اما من علاقه‌ای به شنیدنِ حرف‌هایش ندارم. شاید هم می‌خواهد جیغ بکشد. به طرفش حمله می‌کنم. با حرکت سریع دستم، چکش به پیشانی‌اش برخورد می‌کند. صدایی چندش‌آور و فواره‌ی خون. چیزی جز مقداری هوا از دهانش بیرون نمی‌آید. دارد می‌افتد. دست‌هایش را به‌سمت من بالا می‌آورد شاید برای اینکه به او رحم کنم یا شاید برای اینکه چکش را از دستم بگیرد. تلوتلو می‌خورد و می‌افتد. دوباره چکش را بر سرش فرود می‌آورم. این‌بار با نیروی بیشتر چون سرش پایین‌تر آمده و تسلط بیشتری نسبت به او دارم. دستم را بیشتر تاب می‌دهم. می‌خواهم کارش را تمام کنم. روی زانوهایش فروافتاده. نمی‌توانم صورتش را ببینم. به صورت روی زمین می‌افتد و بی‌حرکت می‌ماند. بالای سرش ایستاده‌ام و نفس‌نفس می‌زنم. از چکشِ توی دستم خون می‌چکد.»