دانلود و خرید کتاب صوتی قهوه استانبول نیکو می‌ سوزد

کتاب صوتی قهوه استانبول نیکو می‌ سوزد گردآوری‌شده توسط علی‌اکبر شیروانی و با صدای افشین مرادی است و انتشارات شرکت توسعه محتوای لحن دیگر آن را منتشر کرده است. این کتاب صوتی توصیف شهر استانبول به روایت مسافران دورهٔ قاجار است.

درباره کتاب صوتی قهوه استانبول نیکو می‌ سوزد

قهوهٔ استانبول نیکو می‌سوزد توصیف شهر استانبول به روایت مسافران دورهٔ قاجار در سفرنامه‌های آنان، به کوشش علی‌اکبر شیروانی گردآوری شده‌ است. این اثر یکی از کتاب‌های مجموعه جذاب «تماشای شهرِ» نشر اطراف است که هدفش معرفی کلان‌شهرهای دنیای عصر قاجار از نگاه مسافران ایرانی است. در این کتاب با استانبول از نگاه مسافران ایرانی که معمولا از بزرگان و توان‌مندان دوره قاجار بودند و هنگام سفر یادداشت و سفرنامه می‌نوشتند، همچون حاج سیاح، افشار ارومی، فرهادمیرزا و... آشنا خواهید شد.

پاریس، استانبول، لندن، سن‌پترزبورگ یا بمبئی، با همهٔ تحولاتشان و با همهٔ تغییرات ما در یک‌صد سالِ گذشته، از طیف رنگ‌های اصلی‌ای پیروی می‌کنند که نیاکان ما برایمان ساخته‌اند و پرداخته‌اند؛ گویی ما امروزه بر همان رنگ‌های کهن، طیفی می‌افزاییم و با شفافیت و درخشش بیشتر پی‌شان می‌گیریم و گویی سفرنامه‌های جدید همه رنگی از همان سفرنامه‌های کهن را در خود دارند. ما هنوز در تصویر و رنگی که مسافران پیشین برایمان ساخته‌اند زندگی می‌کنیم. تلاش مجموعهٔ «تماشای شهر» یافتن رنگ چند کلان‌شهر است؛ رنگ‌هایی که مسافران ایرانی دورهٔ قاجار با آنها روبه‌رو شده‌اند.

شنیدن کتاب صوتی قهوه استانبول نیکو می‌ سوزد را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب صوتی را به دوستداران شنیدن سفرنامه پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب صوتی قهوه استانبول نیکو می‌ سوزد

«عمادالسلطنه

ورود به استانبول: خرداد ۱۲۶۶ شمسی

می‌خواهم بگویم هیچ جای دنیا این منظر نیکوی بسفور را ندارد. یک ساعت به ظهر مانده، کشتی به لنگرگاه رسیده، لنگر انداخت. شهر استانبول دو قطعه است‌ــ یکی قدیم که اهل ملک استانبول می‌گویند و دیگری جدید که پرا می‌نامند. تمام شهر و محال استانبول روی کوه و تپه واقع شده، زمین کوچه‌ها با سنگ‌های قلمیه مفروش است. یک کوچهٔ مستوی دیده نشدــ یا سراشیب است یا سربالا. هوای شهر گرم بود.

سه ساعت از ظهر رفته، رفتیم بیوک‌دره که یکی از محال استانبول و با کشتی دودی دو ساعت راه است. در مهمانخانهٔ موسوم به بل‌وُو ـ یعنی خوش‌منظر ـ فرود آمدیم. هوای لطیف خنکی دارد. تمام عمارات اینجا مشرف به دریا و خیلی با روح‌اند. سفارت‌خانه‌های خارجه در امتداد بسفور نیز هست که فصل تابستان از شهر، اینجا ییلاق می‌آیند.

جناب معین‌الملک امروز بعد از ظهر وعده کرده بودند تا ملاقات تشریف بیاورند. ۲ ساعت از ظهر گذشته هوا مغشوش شد. باد تندی وزیدن گرفته، باران هم آمد. هوا خیلی سرد شد. در ساعت معهود منتظر بودم که تلگرافی از جانب ایشان آمد مبتنی بر اینکه هوای منقلب دریا مانع است از آمدن و قرار به روز دیگر مقرر شد. ساعت چهار و نیم جناب سر ویلیام ویت به بازدید تشریف آوردند قدری با ایشان صحبت شد. چون ساعت پنج برای مصرف چای در منزل لرد دنمور موعود بودیم تمام همراهان را برداشته، آنجا رفتیم. جناب سر ویلیام ویت نیز آنجا تشریف آوردند. پس از صرف چای و صحبت‌های مختلف منزل معاودت شد. از آنجا به اتفاق سر آلفرد اندیسُن رفتیم به استانبول که شهر قدیم است. قریب پنج میل مسافت داشت.

رفتیم به تماشای مسجد ایاصوفیه که واقعاً یکی از ابنیهٔ نفیسهٔ قدیمه است. گنبد بسیار بزرگی دارد. قطرش ۱۱۵ پا است. ۱۶ درب آهنی و ۱۶ ستون سنگ یکپارچه که ۸ ستون سنگ سماق و ۶ ستون سنگ یشم است دارد. اینها مال معبدی بودند در رم موسوم به معبد آفتاب. کنستانتین از معبد مذکور به اینجا حمل کردند. دو شمع بسیار طویل و قطور طرفین محراب بود. هر یک اقلاً پنج شش اصبع قطر داشتند و به طول دو ذرع می‌شد گفتند هر یک از اینها پنج سال می‌سوزد. بالای محراب شاه‌نشینی بود که اطرافش معجر طلا بود گفتند اینجا جایی است که سلطانِ عصر نماز می‌خواند و مأمومین از پائین اقتدا می‌کنند. در صحن مسجد حوضی بود از سنگ مرمر. اطراف حوض را شیرهای متعدد کار گذاشته بودند برای وضو ساختن و غیره. دور حوض معجر بلندی بود که مانع باشد از این که مردم دست و رو میان حوض بشویند. چهار منارهٔ طویلی در اطراف گنبد بود ولی به طوری که بایستی این بنای عالی را تر و تازه نگاه دارند نبود. این مسجد را کنستانتین دوم در سال ۳۶۰ مسیحی به نام ایا صوفیا یعنی عقل مقدس ساخت. در سال ۵۳۲ عیسوی جستنان یونانی اینجا را معبد کرد. یک تخته سنگ مرمر سرخی اینجا بود گفتند این گهوارهٔ حضرت مسیح است. شب‌های رمضان، قنادیل کواکب تمثیل در این مسجد به قدری می‌فروزند که تالی روز روشن می‌شود.»