کتاب تفریح یاد گرفتنی ست

کتاب تفریح یاد گرفتنی ست نوشتهٔ مایک راکر و ترجمهٔ مریم تقدیسی است. انتشارات بذر خرد این کتاب را منتشر کرده است. نویسنده در این اثر بیان کرده است که چطور باید تفریح کرد.

درباره کتاب تفریح یاد گرفتنی ست

چطور تفریح کنیم؟ کتاب تفریح یاد گرفتنی‌ ست (The Fun Habit) کوشیده است به همین پرسش پاسخ دهد. این کتاب یک کتاب علمی و پژوهشی است که به ما ثابت می‌کند تفریح، قدرت تحول زندگی را دارد و برخلاف آنچه تصور می‌کنیم، چندان هم دور از دسترس نیست. مایک راکر (Mike Rucker) حس غم و ناراحتی را محرک انگیزه و پیشرفت دانسته است. او به‌عنوان یک روان‌شناس و محقق، مدت بسیاری را دررابطه‌با موضوع شادی تحقیق کرده و نتایج تحقیقاتش را در زندگی شخصی‌اش به کار بسته است. گفته شده است که او هر کاری می‌کرد تا با تجربهٔ شادی، کیفیت زندگی خود را بالا ببرد و در یکی از وبلاگ‌های شخصی‌اش نیز ماهانه مطالب و توصیه‌هایی برای داشتن زندگی شادتر ارائه می‌داد. درست پس از انتشار یکی از مقاله‌هایش، اتفاق عجیبی افتاد. او در آن مقاله از تجربهٔ یک تفریح دونفره با برادرش نوشته بود، اما درست بعد از انتشار آن متوجه شد که برادرش از دنیا رفته است. زمانی که همه در این فکر بودند که او چقدر از چنین تفریح خانوادگی خوشحال است و این ایده چقدر می‌تواند برای آن‌ها کارآمد باشد، مایک راکر در سوگ و عزای برادرش بود و به این فکر می‌کرد که چقدر خوشبختی می‌تواند شکننده باشد. پس از آن او به‌دلیل یک آسیب‌دیدگی، تحت عمل جراحی مفصل پا قرار گرفت و بعد از آن متوجه شد که دیگر نمی‌تواند مثل قبل در مسابقات دو شرکت کند. این خبر برای او که یک ورزشکار حرفه‌ای بود، بسیار ناگوار و ناراحت‌کننده بود. این اتفاقات بدِ زنجیره‌ای اما برای مایک راکر یک درس بزرگ داشت و آن هم این بود که تلاش برای یافتن شادی، همه‌چیز به شما می‌دهد به غیر از خود حس شادی را.

خواندن کتاب تفریح یاد گرفتنی ست را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعه در باب تفریح و زندگی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب تفریح یاد گرفتنی ست

«پرورش کنجکاوی یکی از بهترین راه‌ها برای ارتباط با کشف‌وشهود است. بارها و بارها ثابت شده که کنجکاوی باعث افزایش فرصت زندگی کردن با نشاط، شادی و خرد است. دکتر تاد بی. کاشدان استاد روان‌شناسی دانشگاه جرج میسون معتقد است افرادی که دچار کسالت مزمن هستند، اکثراً کسانی هستند که حس کنجکاوی ندارند. کاشدان می‌گوید برای مبارزه با حس یکنواختی و کسالت، خودتان را وادار کنید با مسائل جالب‌توجهتان رابطهٔ عمیق‌تری برقرار کنید. به گفتهٔ کاشدان وقتی در جست‌وجوی تازه‌ها هستیم و درنتیجه از شرایط خاصی که در آن هستیم یا تفریحی که انجام می‌دهیم پاداش دریافت می‌کنیم، اتصالات عصبی مغزمان تقویت می‌شوند. تمرین کنجکاوی انعطاف‌پذیری، هوش و روحیهٔ جوانی بیشتری در ما ایجاد می‌کند. دکتر کاشدان در مصاحبه‌ای که در مورد کنجکاوی با او انجام دادم، گفت «کنجکاوی نوعی گسترش حوزهٔ وجودی خویشتن است که ضمن آن توانایی‌ها، فلسفه‌ها، خرد، دیدگاه‌ها و... در شما رشد می‌کنند. شما چیزی را که فرصت و تهدید می‌دانید دوباره مرور می‌کنید. برخی از مسائلی را که تهدید می‌شمردید فرصت می‌بینید و برخی مسائل را که از نظر شما فرصت بودند اکنون که پخته‌تر شده‌اید و برای بخش‌های مختلف هویتتان ارزش قائل هستید، مورد سؤال قرار می‌دهید.» درحالی‌که وقتی انگیزه‌ای برای جست‌وجوی شگفتی‌ها ندارید یا در مورد کشف تازه‌ها کنجکاو نیستید، در معرض زوال جسمی و روانی قرار می‌گیرید. ملال و کسالت با کژرفتاری، بیماری‌های روانی و حتی آسیب‌های مغزی قرار ارتباط مستقیم دارد. پرورش کنجکاوی طبیعتاً از کسالت جلوگیری می‌کند. آخرین باری که در مورد چیزی کنجکاوی به خرج دادید چه زمانی بود؟ شاید این کنجکاوی به کوچکی امتحان کردن رستورانی بوده که در مورد کیفیت آن مطمئن نبوده‌اید یا تماس گرفتن با دوستی قدیمی فقط به این دلیل که خبری از او بگیرید. علاقه نشان دادن به دیگران یکی از راه‌های فوق‌العاده برای ایجاد پیوندهای اجتماعی است. کنجکاوی همچنین با خلاقیت هم ارتباطی نزدیکی دارد. از این رو با پرورش تمایل به شرکت در فعالیت‌های جدید در خود یا انجام کارها به روشی جدید، نگرشی تازه نسبت به مسائل کسب می‌کنید و در عین حال خلاقیت را هم در خودتان تقویت می‌کنید.»