کتاب مثنوی معنوی (دفتر ششم)

کتاب مثنوی معنوی (دفتر ششم) نوشتهٔ جلال الدین محمدبن محمد مولوی است. انتشارات آرایه این کتاب را منتشر کرده است؛ کتابی حاوی دفتر ششم از مثنوی معنوی که به زبان فارسی و انگلیسی ارائه شده است. ترجمهٔ اشعار به انگلیسی را رینولد نیکلسون عهده‌دار بوده است.

درباره کتاب مثنوی معنوی (دفتر ششم)

کتاب مثنوی معنوی (دفتر ششم) آخرین دفتر مثنوی معنوی است که عمیق‌ترین اشعار عرفانی ایران را در دل خود جای داده است. ورود عرفان به شعر با سنایی آغاز شد، با عطار رشد کرد و با جلال الدین محمدبن محمد مولوی، معروف به مولانا به اوج خود رسید. مولانا بعد از رفتن شمس و در همان سالی که صلاح‌الدین زرکوب (از یاران و مرادان مولانا) وفات یافت، شروع به سرودن مثنوی می‌کند. تاخیر در شروع مثنوی هم به دلیل وفات همسر حسام‌الدین چلپی بوده است. چرا که ملال خاطر حسام، سبب شد تا مولانا نظم مثنوی را به تاخیر بیندازد.

مولانا مثنوی معنوی را در شش دفتر و ۲۷هزار بیت سروده است. در مثنوی معنوی حکایات بسیاری را آورده است و با کمک و بهره گرفتن از تمثیل‌های دلنشین و ساده پیامش را به گوش جهانیان رسانده است. او اثری آفرید که تا امروز تازگی و طراوتش را حفظ کرده است و شیرین‌ترین اشعار و مفاهیم عرفانی را در خود جای داده است. مثنوی معنوی (دفتر ششم) به حسام الدین تقدیم شده است. در این اثر می‌توانید دفتر ششم مثنوی معنوی را به زبان‌های فارسی و انگلیسی مطالعه کنید.

خواندن کتاب مثنوی معنوی (دفتر ششم) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران شعر کهن فارسی و کسانی که به خواندن اشعار مولانا به زبان انگلیسی علاقه دارند، پیشنهاد می‌کنیم.

درباره جلال الدین محمدبن محمد مولوی

جلال الدین محمدبن محمد مولوی در تاریخ ششم ربیع‌الاول ۶۰۴ (۱۵ مهر ۵۸۶) به دنیا آمد و در تاریخ پنجم جمادی‌الثانی ۶۷۲ هجری قمری (۴ دی ۶۵۲ هجری شمسی) درگذشت. او معروف به مولانا، مولوی، رومی و نام کاملش «محمد بن محمد بن حسین حسینی خطیبی بکری بلخی» بوده است. او شاعر پارسی‌گوی ایرانی است. اثرگذاری آثار مولوی فراتر از مرزهای ملی و تقسیمات قومی است. ایرانیان، افغان‌ها، تاجیک‌ها، ترک‌ها، یونانیان، دیگر مسلمانان آسیای میانه و مسلمانان جنوب شرق آسیا همواره از میراث معنوی رومی تأثیر گرفته‌اند. اشعار او به‌طور گسترده و به بسیاری از زبان‌های جهان ترجمه و خوانده شده است. بیشتر آثار مولوی به زبان فارسی سروده شده است، اما او در اشعارش به‌ندرت از ترکی، عربی و کاپادوسیه‌ای یونانی نیز استفاده کرده است.

مثنوی معنوی اثر او که در قونیه تصنیف شده یکی از عالی‌ترین اشعار زبان فارسی به‌شمار می‌رود که در ۶ دفتر مجزا سروده شده است. این کتاب به زبان شعر نوشته شده و در آن می‌توان حکایت‌های مختلفی را در بستری مشترک خواند و از نکات مهم و پندهای موردنظر شاعر آگاه شد. از دیگر آثار این شاعر و عارف ایرانی می‌توان به این موارد اشاره کرد: «فیه ما فیه» (مجموعهٔ تقریرات ۷۱‌گانهٔ مولانا)، «مجالس سبعه» (مجموعهٔ مواعظ و مجالس مولانا)، «دیوان شمس تبریزی» (غزلیات مولانا) و رباعیات.

در ایران و خارج از ایران بارها از آثار مولانا برای تولید آثار گوناگونی همچون داستان، رمان، سریال تلویزیونی، انیمیشن، فیلم‌های سینمایی، نمایشنامه و تئاتر اقتباس شده است. پری صابری و بهروز غریب پور از هنرمندان هنرهای نمایشی هستند که آثاری را با درون‌مایه‌های آثار مولوی و گاه با حضورِ شخصیتِ وی، در ایران، روی صحنه برده‌اند. مولانا در قونیه به خاک سپرده شده است.