دانلود و خرید کتاب صوتی رحمت نبوی ، خشونت جاهلی

کتاب صوتی رحمت نبوی ، خشونت جاهلی نوشتهٔ صابر اداک است. مهدی خلیلی گویندگی این کتاب صوتی را انجام داده و آوانامه آن را که حاوی رویکردی نو به رفتار پیامبر (ص) با مخالفان است، منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی رحمت نبوی ، خشونت جاهلی

خشونتی که قبایل عرب پس از بعثت حضرت محمد (ص) و مسلمان‌شدن مردم از خود نشان داد، بر کسی پوشیده نیست. مانند تاریخ ظهور هر دین دیگری، پیروان دیانت اسلام هم سخت‌ترین و شدیدترین شکنجه‌ها را در راه ایمانشان متحمل شدند و از اعتقادشان به رسول خدا و خداوند یگانه دست نکشیدند، اما مدتی است که حضرت محمد (ص) مورد تهمت‌ها و اتهامات قرار می‌گیرد. در میان تمام این اتهامات، خشونت از همه پررنگ‌تر است و استفاده از شمشیر برای نشر دعوت و نیز به‌کارگیری رفتار خشن در برابر مخالفان همیشه در صدر اتهامات جای دارد. صابر اداک در کتاب صوتی رحمت نبوی، خشونت جاهلی کوشیده است تا با استناد به منابع تاریخی، با رویکردی نو به رفتار پیامبر اسلام (ص) با مخالفانش بپردازد و مسئلهٔ خشونت را از منظری متفاوت موردبررسی قرار دهد.

شنیدن کتاب صوتی رحمت نبوی ، خشونت جاهلی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

شنیدن این کتاب صوتی را به دوستداران تاریخ اسلام و علوم اسلامی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب صوتی رحمت نبوی ، خشونت جاهلی

«رسالت پیامبر اسلام (ص) به سال ۶۱۰ میلادی و در زادگاهش مکه آغاز شد. وی که در این زمان چهل سال داشت، خود عضو یکی از طوایف بلندپایه مکه یعنی بنی‌هاشم بود که در میان اعراب از موقعیت و احترام ویژه‌ای برخوردار بودند و منصب سقایت حجّاج از دیرباز به آنان تعلق داشت.

شهر مکه در این هنگام، تحت سیطره تیره بزرگی از اعراب شمال (عَدْنانی) قرار داشت که «قُرَیش» خوانده می‌شدند. قریش عنوانی بود برای همه قبایلی که در جدّ دهم پیامبر (ص) (فِهْر بن مالک) یا جدّ دوازدهم (نَضْر بن کنانَة) به هم می‌رسیدند و جدّ اعلای آنان عدنان (جدّ بیستم پیامبر)، با چند واسطه نسب به اسماعیل (ع) می‌رساند.

پیش از این به‌ترتیب، قبایل عَمالِقَة، جُرْهُمیان و خُزاعَة بر مکه مسلط بودند. قریش به‌واسطه اقدامات و تلاش‌های «قُصَی بن کلاب» (جد چهارم پیامبر) حدود دو قرن پیش از ظهور اسلام بر خزاعه پیروز شده و اداره امور مکه را در دست گرفت. گفته می‌شود بت‌پرستی از دوره بنیخزاعه در مکه پدیدار شد و آن‌گاه به دین غالب اعراب در شبه جزیره مبدل گشت. در میان شهرها و آبادی‌های شبه جزیره عربستان، مکه از امتیازات خاص و منحصر به فردی برخوردار بود. این شهر که در ناحیه حجاز و محصور میان کوه‌هاست، کعبه را که مورد احترام همه اعراب بود، در خود جای داده و همچنین به‌لحاظ نزدیکی به دریای سرخ، محل مناسبی برای استراحت و تجدید قوای کاروان‌های بازرگانی به‌حساب می‌آمد. آمیختگی این دو امتیاز مذهبی و تجاری، مکه را به محلی مناسب برای داد و ستد و ارتباط اقوام و قبایل با یکدیگر مبدل کرده و رونق بی‌نظیری به آن بخشیده بود. این شهر از سده پنجم میلادی و به‌واسطه نابودی تمدن یمن و مهاجرت اعراب جنوب به مناطق مرکزی و شمالی، شهر آبادانی به‌شمار می‌رفت.

امتیازات اداری و اقتصادی مکه در انحصار قریش بود و نذورات و هدایای قبایل و زائران کعبه و همچنین سود سرشاری که از قِبَل بازارهای موسمی و آمد و رفت کاروان‌های تجاری عاید شهر می‌شد، نهایتاً به کیسه سران و اشراف قریش می‌ریخت. ثروت کلانی که از تسلط بر مکه و مناصب آن همچون سقایت و رفادت و حجابت نصیب آنان می‌شد و منافع حاصل از تجارت و سفرهای تابستانی و زمستانی به سرزمین‌های مجاور، موقعیت ممتاز و غیرقابل رقابتی برای قریش فراهم می‌کرد که با معنویت برآمده از تولیت کعبه آمیخته بودو باعث می‌شد که جریان بازرگانی در جزیرة‌العرب که مهم‌ترین منبع درآمد و رونق اقتصادی در این سرزمین بیابانی به‌شمار می‌رفت، تقریباً در انحصار آنان باشد و در مجموع، نوعی اقتدار و مهابت همراه با ترس و احترام در کلّ شبه جزیره برای آنان ایجاد کند.

البته چنان‌که گفته شد، آن همه ثروت و مواهب مادی تنها نصیب سران و اشراف قبایل و طبقه‌ای از بازرگانان و تجّار می‌شد و افراد فرودست و ضعفا و بردگان که اکثریت مردم را تشکیل می‌دادند، بهره‌ای از آن نداشتند. مکه گرفتار ظلم و بی‌عدالتی بود و نهایت فقر و غایت توانگری در آن دیده می‌شد. افزون بر این، شرک و بت‌پرستی و عدم اعتقاد به زندگی پس از مرگ، عناصر و صفات اخلاق انسانی را در این جامعه فروکاسته و حاکمیت زر و زور و جهل و خشونت را موجب گشته بود.

درحقیقت اعتبار و رونق مکه، وابسته به وجود خانه کعبه و بت‌های متعددی بود که در آن جای گرفته بودند و اعراب را از دور و نزدیک به آن‌سو جذب می‌کردند، واِلّا مکه را نه آب و هوای خوشی بود و نه طبیعت چشم‌نواز و دلربایی. اشراف قریش به‌خوبی بر این حقیقت واقف بودند و می‌دانستند که سروری و موقعیت ممتاز خود را میان اعراب، مدیون نظام بت‌پرستی و همین پیکره‌های بی‌جان هستند و به‌عبارتی روشن‌تر مدیون جهل و نادانی مردم. پس طبیعی بود که برای حفظ موقعیت خود و استمرار این شرایط بکوشند و با هر پدیده‌ای که نظام کهن و پایدار آنان را تهدید کند، به‌شدت مخالفت ورزند.»