دانلود و خرید کتاب صوتی هوش اخلاقی

کتاب صوتی هوش اخلاقی نوشتهٔ بروس واینستین و ترجمهٔ امین پورحسن و با صدای کامبیز خلیلی است و انتشارات بذر خرد آن را منتشر کرده است. این کتاب صوتی ۵ اصل برای گره‌گشایی از دشوارترین مشکلات در محل کار و فراتر از آن را به شما ارائه می‌دهد.

درباره کتاب صوتی هوش اخلاقی

هوش اخلاقی ظرفیت و توانایی درک درست از اخلاق، داشتن اعتقادات اخلاقی قوی و عمل به آن‌ها و رفتار در جهت صحیح و درست است. هوش اخلاقی به کاربرد اصول اخلاقی در اهداف، ارزش‌ها و عملکرد شخصی افراد بسیار کمک می‌کند.

كسی دارای هوش اخلاقی است كه از باورهای اخلاقی راسخ و قوی و توانايی عمل‌كردن به آن‌ها برخوردار باشد؛ به گونه‌ای كه فرد به شيوه‌ای صحيح و محترمانه رفتار كند. فکر می‌‌کنید هوش اخلاقی به چه اصولی بستگی دارد؟ 

پاسخ این سؤال در ۵ اصل ساده نهفته است:

آسیب نرسانید!

اوضاع را بهتر کنید!

به دیگران احترام بگذارید!

منصف باشید!

عشق بورزید!

 این ۵ اصل اخلاقی فقط برای کودکان تجویز نمی‌شوند و در همهٔ سنت‌های مذهبی شرقی و غربی ذکر شده‌اند. درواقع، عدم احترام به این اصول در هیچ جامعه یا فرهنگی قابل تصور نیست. برای مثال، اگر اصل «آسیب نرسانید» رفتار شهروندان را در جامعه هدایت نکند، از ترک‌کردن خانه‌تان وحشت خواهید داشت. این ۵ اصل مانند چسبی عمل می‌کنند که همهٔ ما را در جایگاه اعضای یک ملت، افراد مذهبی و طرف‌های هر رابطه‌ای که وجود دارد یا خواهد داشت به هم وصل می‌کند.

درواقع، ۵ اصل ارائه‌شده بهترین راهنما برای گرفتن بهترین تصمیم‌ها در هر زمینه‌ای از زندگی هستند. این اصولْ معانی ضمنی حقوقی، مالی و روانی دارند، اما مهم‌تر از همه، اصول اخلاقی هستند و در بطن آنچه «هوش اخلاقی» می‌نامیم قرار دارند. در کتاب صوتی هوش اخلاقی شما می‌آموزید که چگونه می‌توانید هوش اخلاقی‌تان را با تقویت این اصول بهبود بخشید تا از مهارت کافی برای گرفتن تصمیم‌های درست در محل کار و زندگی خصوصی برخوردار شوید.

شنیدن کتاب صوتی هوش اخلاقی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب صوتی را به افرادی پیشنهاد می‌کنیم که به تقویت مهارت‌های فردی خود اهمیت می‌دهند.

بخشی از کتاب صوتی هوش اخلاقی

«اصول هوش اخلاقی اجباری هستند یا اختیاری؟

فیلسوف‌ها از واژگان تخصصی «اجباری» و «اختیاری» برای اشاره به دو نوع کنش متفاوت استفاده می‌کنند: کنش‌هایی که ضروری هستند و کنش‌هایی که در فراسوی ندای وظیفه قرار دارند. پنج اصلِ هوش اخلاقی –آسیب نرسانید، اوضاع را بهتر کنید، به دیگران احترام بگذارید، منصف باشید و عشق بورزید– آنچه را باید انجام دهیم بازگو می‌کنند. اما آیا این اصول اجباری هستند؟ یا اجرای آن‌ها خوب است اما ضروری نیست؟

بحث ما صرفاً یک مسئلهٔ معناشناختی نیست، زیرا دو موضوع مهم مطرح می‌شوند: کارهایی که دیگران به‌درستی از شما انتظار دارند آن‌ها را انجام دهید و دیدگاه شما نسبت به افرادی که این کارها را انجام نمی‌دهند. برای مثال، فرض کنید شرح شغلی شما شامل پیدا کردن دو مشتری در هر ماه می‌شود و در طول سه ماه اخیر، شش مشتری پیدا کرده‌اید. آیا می‌توانید انتظار تشویق داشته باشید؟ خیر. آنچه را که قرار بود انجام دهید انجام داده‌اید. اما اگر شما ماه بعد شش مشتری پیدا کنید، می‌توانید انتظار تشویق داشته باشید. البته حتی اگر شما فقط وظایف شغلی‌تان را انجام دهید، سرپرستتان باید هرازگاهی از شما قدردانی کند. اما اگر از شما قدردانی نشود، نمی‌توانید ادعا کنید که به شما اهانت شده است؛ برعکس، اگر فراتر از وظایف شغلی‌تان عمل کنید، شایستهٔ تقدیر هستید.

طبق اصل اول هوش اخلاقی، آسیب نرساندن به دیگران شایستهٔ تقدیر نیست، چراکه اینْ حداقل انتظاری است که از شما می‌رود. بهتر کردن اوضاع، به عنوان اصل دوم هوش اخلاقی، الزام قانونی ندارد، اما افرادی که از هوش اخلاقی برخوردار هستند به آن پایبند می‌مانند. برخی افراد این کار را براساس اوامر سنت‌های مذهبی‌شان توجیه می‌کنند و برخی دیگر معتقد هستند که استفاده از توانایی‌شان برای ایجاد تحول مثبت در جهان به زندگی معنا می‌بخشد. در هر دو حالت، برای بهتر کردن اوضاع خطرها را به جان می‌خریم.

حفظ حرف خصوصی در حریم خصوصی، حقیقت‌گویی و وفای به عهد –که همگی بخش‌هایی از اصل سوم هوش اخلاقی، احترام به دیگران، به شمار می‌روند– جزو وظایف هستند. این امور مبنای روابط ما را تشکیل می‌دهند. و هنگامی که اصل چهارم –منصف باشید– را در تربیت دیگری به کار می‌بریم، نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم که برای این کار از ما قدردانی شود. منصف بودن وظیفهٔ یک فردِ برخوردار از هوش اخلاقی است.

اما زمانی که اصل پنجم هوش اخلاقی، عشق بورزید، مطرح می‌شود، نمی‌توان از الزامات و وظایف حرف زد. آیا می‌توان شما را به علت عدم دلسوزی برای فردی که در برابر شما در استارباکس با فریاد با تلفن حرف می‌زند یا راننده‌ای که در بزرگراه جلوی شما می‌پیچید و به شما فحش می‌دهد یا همسایه‌ای که صدای موسیقی را کم نمی‌کند سرزنش کرد؟ این‌طور فکر نمی‌کنم. شما اگر بتوانید راهی برای محبت به این افراد خطاکار پیدا کنید، نتیجهٔ آن برای شما و آن‌ها مطلوب خواهد بود، اما این‌که نسبت به آن‌ها دلسوز باشید، انتظار زیادی است. البته، در برخورد با افراد نزدیک و صمیمی، نمی‌توان اصل پنجم را بدون دلیل قانع‌کننده کنار گذاشت؛ اما در مواجهه با سایر مردم دنیا، فقط چهار اصل اول هوش اخلاقی هستند که ضروری‌اند.

عدم توجه و فقدان دلسوزی به معنای نقض اخلاق نیست، اما این کارها با هوش اخلاقی سازگاری ندارد. فردی که از هوش اخلاقی برخوردار است در صورت امکان (بسته به شرایط) فراتر از وظایفش عمل می‌کند، حتی اگر این کار در معنای دقیق کلمه جزو وظایف اخلاقی نباشد. فردی که از هوش اخلاقی بهره برده است تلاش می‌کند تا بهترین خصایص انسانی را بروز دهد. زندگی به این شیوه مزایای فراوانی دارد –آرامش ذهنی، روابط مستحکم و معنادار، احساس هدفمندی و جهت‌گیری مناسب– اما به یاد داشته باشیم که دلیل اصلی رعایت اصول هوش اخلاقی در زندگی فقط درستی آن‌هاست.»