دانلود و خرید کتاب صوتی راه انسان شدن

کتاب صوتی راه انسان شدن نوشتهٔ کارل راجرز و ترجمهٔ قاسم قاضی و با صدای افشین اعتماد و شهره روحی و هوتن شاطری‌پور است و پندار تابان آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی راه انسان شدن

کتاب صوتی راه انسان شدن شامل ۲۱ فصل و هر فصل از استقلال کامل برخوردار است. تمامی فصل‌ها مقاله‌هایی بوده‌اند که دکتر راجرز به مناسبت‌های مختلف آن‌ها را نگاشته و یا سخنرانی کرده است. راجرز تنها به مباحث بسیار تخصصی روان‌شناسی در این کتاب صوتی نپرداخته است، بلکه سوای روان‌شناسی ناب و پژوهش‌های مربوط به نظریه‌ها، به موضوعاتی در باب خانواده، آموزش و پرورش، برقراری ارتباط‌های انسانی، فلسفه، علم و سیاست نیز مبادرت ورزیده است. به همین دلیل کتاب صوتی گسترهٔ پردامنه‌ای از کتاب‌خوان‌ها را راضی می‌سازد. از دیگر سو، این اثر یک کتاب درسی تخصصی به معنی دقیق کلمه نیست. راجرز نظریه‌های تخصصی خود را به گونه‌ای مشروح در زمینه‌های روان‌شناسی، مشاوره و درمان در آثار دیگر خود آورده است. در این اثر، شنوندگان بیشتر با نظریات عمومی او دربارهٔ انسان و حوادث و ارتباط‌های مربوط به او آشنا می‌شوند. این اثر راجرز را نه تنها به عنوان یک روان‌شناس، که یک فیلسوف و جامعه‌شناسی معرفی می‌کند. از جمله فصل‌هایی که راجرز را به عنوان یک فیلسوف روانشناس می‌نمایاند، فصل پایانی کتاب تحت عنوان «مرتبهٔ فرد در دنیای نوین علوم رفتاری» است. در این فصل، آنجا که دربارهٔ دانش و انسان به بحث می‌پردازد، خطر بالقوهٔ علوم رفتاری به عنوان افزار سلطه‌جویی در دست شرکت‌های سرمایه‌داری را گوشزد می‌کند و به مدینه فاضله‌های هاکسلی، اورول و اسکینر اشاره می‌کند و برای رفع چنین خطری از جانب روان‌شناسی پیشنهادهایی ارائه می‌دهد.

کتاب از جهت پژوهش دارای اهمیت ویژه‌ای برای پژوهشگران علوم انسانی است. با اینکه فصل‌های کتاب از استقلال برخوردارند، نظریهٔ خوددرمانی وی مانند رشته‌ای که سنگ‌های قیمتی را به هم پیوند می‌دهد، سرتاسر مقاله‌ها را به یکدیگر متصل می‌سازد. برخی از فصل‌ها دربارهٔ نظریه او از برجستگی ویژه برخوردار بوده و کاربرد بسیاری در آموزش و پرورش، رهبری گروهی، ارتباط‌های میان‌گروهی و خانواده‌درمانی دارند. در این میان، فصل ۱۶ کتاب دربارهٔ «پیامدهای خوددرمانی مراجع در زندگی خانوادگی»، درخشندگی ویژه‌ای را منعکس می‌سازد. راجرز معتقد است که روان‌درمانی و به‌ویژه نظریهٔ او، به همهٔ حوزه‌های ارتباط میان اشخاص مربوط بوده و برای آن‌ها کاربرد دارد. برای مثال، نتایج و پیامدهای خوددرمانی مراجع عبارت‌اند از یاری‌بخشیدن به هر عضو خانواده برای کشف خود و خویشتن خود شدن و موانع ارتباط میان اشخاص عبارت‌اند از ارزشیابی کردن دیگران و ندیدن مسائل از دیدگاه طرف مقابل.

از دیدگاه مترجم دو فصل ۱۳ و ۱۴ از اهمیت شایان توجهی برخوردارند. مباحث این دو فصل از یکسو جنجال‌برانگیز و چالش‌انگیز بوده و از دیگر سو، به سبب اهمیتی که برای آموزش و پرورش دارد، و نیز ازآن‌رو که هم‌اکنون ما در آستانهٔ دگرگون ساختن نظام آموزش و پرورش کشور خود هستیم، می‌تواند مفید واقع شده و ما را در مسیر تجربه‌های درست و ثمربخشی قرار دهد. فصل ۱۳ که دربارهٔ شاگردمداری است، نویسنده اندیشه‌های شخصی خود دربارهٔ آموزش و یادگیری را نگاشته و معتقد است که «تنها آموزش مؤثر، خودپژوهی و آموزش در خور خود است. یادگیری خودپژوهی نمی‌تواند مستقیماً به شخص دیگری منتقل گردد و نمی‌توان به دیگری آموخت که چگونه آموزش دهد». به دنبال فصل ۱۳، او در فصل ۱۴ کتاب به یادگیری معناداری در درمان آموزش و پرورش می‌پردازد و مدافع آموزش شاگردمدار، در برابر آموزش مستقیم است. راجرز با اشاره به اندیشه‌های بلند کلپاتریک و جان دیویی، با قاطعیت روش‌های سنتی فرتوت آموزشی را رد می‌کند و به دفاع از آموزش غیرمستقیم می‌پردازد. او بر این باور است که آموزش و پرورش باید کاری کند تا «دانش‌آموز سعی نماید تفکر مستقل و آفریننده داشته باشد. هیچ کس نمی‌تواند به انسانی دیگر چیزی بیاموزد»؛ در حالی که دیویی آموزش و پرورش را بازسازی تجربه تعریف می‌کند. راجرز معتقد است که اصولاً یادگیری و درمان از یک مقوله‌اند و ما باید بکوشیم تا همان‌گونه که در درمان شخصیت سالم به فرد می‌بخشد، یادگیری نیز در دانش‌آموز تغییر سالم ایجاد کند.

شنیدن کتاب صوتی راه انسان شدن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

به علاقه‌مندانی که بخواهند با دیگاه راجرز در روان‌شناسی بیشتر آشنا شوند و از نظریهٔ خوددرمانی وی به طور دقیق‌تر آشنا گردند، این کتاب را پیشنهاد می‌‌کنیم.

درباره کارل راجرز

کارل رنسام راجرز در هشتم ژانویهٔ ۱۹۰۲ در آمریکا متولد و در فوریهٔ ۱۹۸۷، در همان سرزمین چشم از جهان فرو بست. او بر پایهٔ اصول متعبدانه و تخطی‌ناپذیر مسیحیت بنیادگرا تربیت شده بود؛ به طوری که در سال دوم دانشگاه قصد آن داشت که زندگی‌اش را وقف مسحیت کند و کشیش شود. سال بعد، راجرز دانشجو برای شرکت در کنفرانس جهانی اتحادیهٔ دانشجویان مسیحی در چین، انتخاب شد. سفری که از بسیاری جهات دنیای او را گسترش داد و بخش مهم و تازه‌ای از درون خویش را کشف کرد. او برای نخستین بار در برابر مردمی با زمینهٔ فکری و فرهنگی متفاوت روبه‌رو گشت و سخت تحت تأثیر عقاید آنها قرار گرفت، به گونه‌ای که پایه و اساس معتقدات دینی بنیادگرایانه‌اش سست و متزلزل شد و سرانجام دست از آن معتقدات شست.

چند ماه پس از درگذشت کارل راجرز؛ سردبیر مجلهٔ مشاوره و رشد، به همین مناسبت مقاله‌ای تحت عنوان گرامیداشت یادبود کارل رنسام راجرز را در آن مجله انتشار داد و از آن پس مجله‌های علمی و حرفه‌ای دیگری نیز دربارهٔ زندگی‌نامهٔ راجرز و تجلیل از خدماتش برای پیشرفت مشاوره، روان‌درمانی، پژوهش و نوآوری‌های او در رشتهٔ روان‌شناسی مقالاتی به رشتهٔ تحریر در آورده‌اند. خدمات و فعالیت‌های راجرز را این‌گونه می‌توان نام برد:

۱- او باعث دگرگونی یا ایجاد تفاوت در کارهای بسیار مهم گوناگون و گسترده‌ای شد.

۲- او رشتهٔ مشاوره را به گونهٔ ژرفی دگرگون ساخت.

۳- او دروازهٔ روان‌درمانی را برای مطالعهٔ عموم مردم و پژوهش‌های علمی گشود.

۴- او بررسی‌های تجربی پدیده‌های کاملاً ذهنی را ممکن ساخت.

۵- او یاری نمود تا در روش‌های هر مقطع از آموزش و پرورش دگرگونی‌هایی به وجود آید.

۶ - او دست‌کم به صورت کوتاه، در فلسفهٔ علم تأثیر گذارد.

۷- تأثیر او روی ارتباط‌های میان نژادی و میان فرهنگی، آغاز شده است.

۸ - او حتی روی دانشجویان الهیات و فلسفه تأثیر گذارده است.

بخشی از کتاب صوتی راه انسان شدن

«این موضوع که بسیاری از روان درمانگران، بویژه روانکاوان، همواره از هر نوع پژوهش‌های علمی، در روش درمانی خود اجتناب می‌کردند، یا به دیگران نیز اجازه چنین پژوهش‌هایی را نمی‌دادند، برای من موجب شگفتی فراوان گشته است. من می‌توانم چنین واکنشی را بفهمم، چون خودم آن را حس کرده‌ام. بویژه در پژوهش‌های نخستین‌مان خوب به یاد می‌آورم که در مدت زمانی که انتظار آن را می‌کشیدم تا نتیجه‌ها استخراج شوند، چه اضطرابی سراپای وجودم را فرا گرفته بود. تصورش را بکنید که فرضیه‌های ما اثبات نمی‌شدند! تصورش را بکنید که ما در نظریات‌مان دچار اشتباه شده بودیم! تصورش را بکنید که عقیده‌های ما قابل توجیه نبودند! حالا که فکرش را می‌کنم، در آن زمان‌ها به نظرم می‌رسید که واقعیت‌ها به عنوان دشمنان بالقوه و حاملان احتمالی فاجعه هستند. من شاید بسیار کند پی بردم که واقعیت‌ها همیشه دوست‌داشتنی هستند. هر گواه کوچکی را که یک نفر بتواند، در هر زمینه‌ای پژوهش کند، شخص را بسی به آنچه حقیقت است، نزدیک‌تر می‌سازد. نزدیک‌تر بودن به حقیقت هرگز نمی‌تواند یک چیز زیانبار یا خطرناک یا بدون خشنودی باشد. بنابراین، در حالی که از سامان بخشیدن مجدد فکرم نفرت دارم، از این که تسلیم راه‌های قدیمی درک کردن و مفهوم‌سازی بشوم نیز متنفرم. با وجود این، در سطح ژرف‌تری، به مقدار قابل ملاحظه‌ای، به چنین بینشی رسیدام که این تجدید سازمان‌های دردناک، همان چیزی هستند که یادگیری معروف شده‌اند و هرچند دردناک هستند، به علت این که باعث دقیق‌تر دیدن راه زندگی می‌شوند، از این رو همیشه ما را به خشنودی بیشتری، رهنمون می‌شوند. بدینسان، در حال حاضر یکی از جالب‌ترین و فریبنده‌ترین زمینه‌های اندیشه و نظریه‌پردازی، زمینه‌ای است که در آن شماری از تصورهای من مورد پشتیبانی و گواهی علمی قرار نگرفته‌اند. احساس من این است که اگر من تنها بتوانم راهم را برای حل این دشواری پیدا کنم، خشنودی بسیار بیشتری از تخمین حقیقت خواهم یافت. اطمینان دارم که واقعیت‌ها دوستداران من خواهند بود.»