دانلود و خرید کتاب صوتی معمای توسعه

کتاب صوتی معمای توسعه نوشتهٔ علی اشرف افخمی و با صدای حسین تسلیمی است و انتشارات کتاب نیستان آن را منتشر کرده است. این کتاب تجربهٔ ماهاتیر و مالزی در زمینهٔ توسعه است.

درباره کتاب صوتی معمای توسعه

امروزه کشور مالزی به عنوان کشوری موفق در زمینهٔ توسعه در جهان شناخته می‌شود. علت اصلی پیشرفت مالزی در زمینهٔ گرفتن سهم بازار و توسعه صادرات و دستیابی به ارقام صادراتی جهشی بالا، این بود که به اعتقاد ماهاتیر، مرد بزرگ دنیای سیاست مالزی، استراتژی توسعه صادرات می‌تواند به افزایش تولید، کسب درآمد ارزی و استقلال کشورش منجر شود. امروزه دکتر ماهاتیر محمد در دنیای اسلام و نزد جهانیان، به‌عنوان یک شخصیت کاریزماتیک کاملاً شناخته شده است، «ملی‌گرایی»، «ایده‌های بِکر» و «صراحت لهجه» از خصیصه‌های ویژه اوست. ماهاتیر محمد از مخالفان ملی‌کردن صنایع بود و اجازه نداد تا صنایع مالزی ملی شوند و این خدمت بسیار بزرگی بود که در بسیاری از کشورهای دیگر همتای مالزی صورت نپذیرفت.

ماهاتیر فردی بااراده و مصمم است که فرمان می‌دهد و اجرای فرمانش را تا تحقق، دنبال می‌کند. روش‌های وی در انجام تصمیماتش، باعث محبوبیت و موفقیت اوست. او به دولتمردی بین‌المللی باقدرت جاذبه و نفوذ در مردم مشهور بوده و جزو معدود سیاستمداران مالزی است که مورد قبول اغلب نژادها و مذاهب است، زیرا برخلاف بسیاری از سیاستمداران سنتی مالزی که با قومیت‌های غیر مالایائی خصومت دارند، ماهاتیر، دوست آنها به شمار می‌رود. وی به همان اندازه که از نژاد مالایائی حمایت می‌کند، مدافع منافع چینی‌تباران و دیگر اقوام مالزیائی نیز هست و به همین سبب مورد احترام غیر مالایائی‌ها بوده و همه او را عامل اتحاد قومیت‌های مختلف مالزی می‌دانند.

در کتاب صوتی معمای توسعه برخی دیدگاه‌ها و استراتژی‌های جناب ماهاتیر محمد مطرح و بررسی شده است. در تألیف این کتاب از چندین مصاحبه و سخنرانی ایشان و همچنین در تهیه و ارائه آمار و شاخص‌های اقتصادی از منابع بین‌المللی، مانند بانک جهانی، صندوق بین‌المللی پول، گلوبال اکونومی، کانال‌های خبری آسیا CNA و منابع ملی آمار مالزی، گزارش‌های رسمی سالانه بانک مرکزی مالزی و شرکت‌ها و مؤسسات معتبر مالزیایی استفاده شده است.

شنیدن کتاب صوتی معمای توسعه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

شنیدن این کتاب برای استادان، سیاست‌مداران، دولت‌مردان، قانون‌گذاران، قضات، فعالان اقتصادی، مدیران و کارآفرینانِ عاشقِ سازندگی این کُهن مرزوبوم و اصحاب رسانه مناسب است تا با آموختن از برخی تجربه‌های چهار دههٔ گذشتهٔ مالزی، در مسیر پرچالش «پیشرفت و توسعه» و «استقلال اقتصادی» کشور اسلامی و رفاه ملت بزرگوارمان قدم بردارند.

بخشی از کتاب صوتی معمای توسعه

ماهاتیر محمد: در ابتدا یادآوری کنم من مدیر بازرگانی نیستم، اما قبل از آنکه نخست‌وزیر مالزی شوم تجربه‌ای محدود و شخصی در زمینه مدیریت بازرگانی داشتم، فقط یک تاجر کوچک و مدتی هم رئیس برخی شرکت‌های دولتی بودم. اما خیلی سریع مسائل و مشکلات کلان مدیریتی را دریافتم. مثل این مفهوم که «برنامه‌ریزی دولت برای توسعه، به طور خلاصه: مدیریت دارایی‌ها و توانایی‌ها است و اولین نکته در اداره کشور، ارزیابیِ داشته‌ها و توانایی‌هایمان است.» به دیگر سخن، چه‌کارهایی می‌توانیم انجام دهیم و چه کاری را نمی‌توانیم؟ و چه چیزی را در دست داریم که در اداره کشور تأثیرگذارتر است؟

اینجا مایلم تاکید کنم که در حقیقت صنعتی شدن مالزی براساس هدفی بزرگ‌تر یعنی ضرورت اشتغال‌زایی طراحی شده است، نه صرفاً باهدف صنعتی کردن مالزی. می‌دانستم جمعیت کشورمان در حال رشد است و از طرفی زمین کافی هم نداشتیم تا برای کشت در اختیار مردم قرار دهیم. پس در یک تحلیل ساده و نتیجه‌گیری اولیه، صنایع تولیدی را بهترین راهکار برای اشتغال‌زایی یافتیم. مشکل بعدی این بود که ابتدا در زمینه تولید نیز هیچ فکر و طرحی نداشتیم. نه تجربه‌ای از گذشته، نه سرمایه‌ای در دست، نه توان تکنولوژیک و نه لااقل دانش، مهارت و تجربه‌ای در زمینه ایجاد بازار بین‌المللی. به همین دلیل بود که در همان اوایل (پس از رسیدن به استقلال) از سرمایه‌گذاران خارجی دعوت به عمل آوردیم و آنها را تشویق کردیم تا در تجارت‌های اشتغال‌زا و مولّد سرمایه‌گذاری کنند و مردم ما هم به نیروی انسانی فعال و تولیدکننده تبدیل شوند. این تنها راه ممکن بود، گرچه اولین گام به سمت صنعتی شدن نیز به‌حساب می‌آمد.

در ابتدای کار، روند صنعتی شدن به‌کندی پیش می‌رفت و همین زمان بود که من نخست‌وزیر شدم. تصور و باورمان بر این بود که مردم مالزی بسیار متعهدند و در صورت آموزش و مدیریت صحیح قادر خواهند بود به تولید هر چیزی بپردازند، بنابراین پس از پیش‌بردن سیاست اشتغال‌زایی تصمیم بر آن گرفتیم که صنعتی شویم. ما البته زیرساخت و پیش‌نیازهای بسیاری را که برای اشتغال‌زایی لازم داشتیم، فراهم کردیم و آنگاه قاطعانه تصمیم گرفتیم تا صنعتی شویم و به رشد اقتصادی بالا، ابتدا در منطقه آسیای جنوب شرقی، و سپس قاره آسیا دست یابیم.

البته سیاست دعوت از سرمایه‌گذاران خارجی ادامه داشت، اما مردم، متخصصین و مدیران ما هم به‌زودی یاد گرفتند که چگونه خودشان تولید کنند و به دادوستد بپردازند. از طرفی دانشگاه و کالج مدیریت بازرگانی نداشتیم، به همین منظور تعدادی از هم‌وطنان را به آمریکا گسیل داشتیم تا در رشته‌های مرتبط با مدیریت به تحصیل بپردازند. همه آنها به کشور بازگشتند زیرا مأموریت داشتند که دانش حکمرانی دولتی، مدیریت صنعتی، بازرگانی و مالی را بیاموزند و هرگز برای تفریح و تجارت به آمریکا نرفته بودند.