کتاب برجام ایران و اروپا

کتاب برجام ایران و اروپا نوشته بهرام مرادی، نوید داودی و آرش اویسی است. این کتاب با رویکردی نظری به مسائل میان ایران و اروپا در فرایند برجام می‌پردازد. کتاب برجام ایران و اروپا را انتشارات ندای الهی منتشر کرده است. 

درباره کتاب برجام ایران و اروپا

اگرچه روابط ایران و اتحادیه اروپا در مقاطعی در سطح مطلوبی قرار داشته است؛ اما با توجه به وابسته بودن این روابط به مناسبات ایران و ایالات‌متحده و نگاه‌های متفاوت به مسائلی چون حقوق بشر و تروریسم همواره شاهد امنیتی سازی ایران از سوی ساختار نظام بین‌الملل بوده‌ایم که اتحادیه اروپا نیز به‌عنوان یکی از محورهای اصلی این ساختار مناسبات خود را سازمان‌دهی کرده است. درهرصورت امنیتی سازی ایران به دلایل مختلف موجبات امنیتی سازی مناسبات ایران و اتحادیه اروپا را به‌صورت خاص فراهم ساخته و توسعه مناسبات سیاسی- اقتصادی دو طرف وابسته به غیرامنیتی سازی ساختار کلی روابط فی‌مابین است. روی کار آمدن دولت یازدهم و طرح شعار تعامل با دنیا و حل بحران هسته‌ای ایران با غرب و درنهایت مذاکرات ۱+۵ در مردادماه ۱۳۹۴ دوره جدیدی در روابط دو طرف شکل‌گرفته است. این کتاب نیز به دنبال تأثیر توافق هسته‌ای (برجام) بر مناسبات میان ایران و اتحادیه اروپاست. درواقع این سؤال کلیدی مطرح‌شده است که برجام آیا این ظرفیت را داشته که فرآیندهای امنیتی زدایی در روابط ایران و اتحادیه اروپا را محقق نماید یا خیر؟

خواندن کتاب برجام ایران و اروپا را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به علوم سیاسی و روابط بین‌الملل پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب برجام ایران و اروپا

مهم‌ترین بحث شناخت‌شناسی - روش‌شناختی در مورد مکتب کپنهاگ موضع میانه‌ای است که ازنظر شناخت‌شناسی می‌توان در آن - جست جو کرد. یکی از انتقادات مهم بوزان به اثبات‌گرایی چون مورگنتا و نیز پسااثبات گرایانی که شامل طیف وسیعی از فمنیست‌ها، پست‌مدرنیست‌ها و انتقادی‌ها می‌شود، این است که آنان یا بر عنصر مادی امنیت تأکید می‌کنند و یا در مباحث انتزاعی غیرقابل فهم غوطه‌ور شده‌اند (Buzan and Ole Waver, ۲۰۰۰: ۴۳.)

نگاه تفسیرگرا، تاریخی و ایدئوگرافیک یعنی تأکید بر جنبه منحصربه‌فرد و یگانه پدیده‌های اجتماعی و توجه به ابعاد هنجاری در کنار ابعاد توصیفی و تحلیلی را می‌توان معرف رهیافت شناخت‌شناسی مکتب کپنهاگ دانست. این مکتب خود را گزارشگر بی‌طرف واقعیت مجهول نمی‌داند، بلکه معتقد است که واقعیت تاریخ، شناخت ماست و شناخت ما در جمع شکل می‌گیرد. برخلاف تعبیر اثبات‌گرایی رئالیستی، این مکتب تعامل انسان‌ها و واحدهای سیاسی را صرفاً مادی نمی‌داند و معتقد است که تجربه و مشاهده، روش مناسب و درستی برای تحلیل رفتار انسان‌ها نیست، زیرا اراده‌مند بودن انسان‌ها، تغییر موقعیت آزمایش، پیش‌فرض‌های آزمایشگر و حتی محدودیت ابزارهای آزمایش، مانع از اعتماد به دستاوردهای تحلیل عینی و مادی است. تجویز این نظریه، پناه آوردن به تحلیل‌های انتزاعی و ذهنی نیست، چون ادراک آن‌ها نیز قابل‌درک، تعیمم و تطبیق با واقعیات نیست. گذر از محاسبات و مشاهدات مادی و سپس تحلیل ذهنی گزاره‌های تاریخی، جغرافیایی و اجتماعی روش مقبول نظریه بوزان و همکارش ویور است. از دیگر مباحث شناخت‌شناسی مکتب کپنهاگ در تحلیل امنیت بین‌المللی نگاه تفسیری و تاریخی آن می‌باشد. به عبارتی نقش باورهای تاریخی ایرانیان، عرب‌ها، ترک‌ها و یونانی‌ها از منظر بوزان خود یکی از مهم‌ترین بخش‌های خصومت و دشواری فعلی را معلول گذشته می‌کند (نصری، ۵۹: ۱۳۸۴).

به‌طورکلی در بحث شناخت‌شناسی مکتب کپنهاگ بایستی گفت که این مکتب ضمن رد مفروضات اثبات‌گرایان بر موقعیت‌مندی آگاهی و شناخت تأکید می‌ورزند و بر آن است که اولاً واقعیت یا حقیقت عینی موردادعای اثبات‌گرایان اصلاً وجود ندارد؛ بلکه این‌ها را بر اساس استعداد، حافظه و اقتضای محیط خود با واقعیات، تعبیر و تفسیر می‌کنند. پس سخن گفتن از وجود واقعیت پنهان و قابل‌کشف باطل است. ثانیاً بین مشاهده‌گر و موضوع مورد مشاهده می‌توان تفکیکی قائل شد. علاوه بر این واقعیات را نمی‌توان به شکل ثابت فرض کرد بلکه این واقعیات می‌توانند حقیقی یا تصوری باشند. سرانجام آنکه تجربه‌گرایی آن‌هم از نوع مشاهداتی، تنها روش شناخت نیست؛ بلکه بسیاری از امور که اساساً مشاهده‌پذیر نیستند یا فقط بخشی از آن‌ها قابل‌مشاهده و کمیت‌پذیر می‌باشد و این ادعا که می‌توان حقیت مجهول را با زبان عینی و کمی مطالعه بیان کرد، درست نیست. پس نگاه مکتب کپنهاگ بیشتر نگاهی تاریخی و تفسیری است که همراه با تأکیدی که بر ابعاد فرهنگی، هویتی و اجتماعی مطالعات امنیتی دارد، با هستی‌شناسی آن‌ها سازگاری دارد (Smith, ۱۹۹۶: ۱۵).