کتاب جدال جهان بینی ها

کتاب جدال جهان بینی ها نوشته دیپاک چوپرا و لئونارد ملودینو است که با ترجمه مرتضی گرجیان منتشر شده است. این کتاب این دو دیدگاه روشن‌گری از طریق تمرکز بر روی تجربه ذهنی و جهان فیزیکی و نظریه‌های ریاضی رو در روی هم قرار می‌گیرند، اغلب در تضاد هستند، گاه‌گاهی به توافق می‌رسند و همواره هر دو الهام‌بخش و سرگرم‌کننده باقی می‌مانند.

درباره کتاب جدال جهان بینی ها

این کتاب بی‌آنکه نزاعی درکار باشد، به برخورد دو نوع جهان‌بینی می‌پردازد.

در این کتاب دیپاک چوپرا و لئونارد ملودینو به‌شکل متقاعدکننده‌ای درباره جهان‌بینی خاص خود بحث می‌کنند. با خواندن این کتاب به این نتیجه رسیده‌ام که این دو نفر باید اعلام آتش‌بس کنند، چرا که علم و عالم ماورائی دو روی یک سکه کوانتومی هستند.

چوپرا و ملودینو در جدال جهان‌بینی‌ها ثابت می‌کنند که می‌توانند به‌درستی از دیدگاه‌های‌شان دفاع کنند. با این‌که آن‌ها در بسیاری از موضوعات با هم اختلاف‌نظر دارند، موضوعات مورد اختلاف را به یکدیگر یادآور می‌شوند، یادآوری موضوعات مورد اختلاف، این نوید را می‌دهد که شکاف بین علم و عالم ماورائی می‌تواند کاهش یابد.  در این کتاب لئونارد ملودینو به‌عنوان یک دانشمند و ریاضی‌دان برجسته، بر این باور است که فیزیک می‌تواند آفرینش جهان هستی را از طریق قوانین طبیعت و بدون دخالت دادن خداوند، توضیح دهد. برای دیپاک حقیقت در هوشیاری و خودآگاهی نهفته است. زمان آن فرا رسیده است که بشریت ذهن خود را به‌سوی همه سطوح واقعیت بگشاید.

خواندن کتاب جدال جهان بینی ها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به هستی شناسی پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب جدال جهان بینی ها

همه ما از آن‌چه‌که در معرض خطر قرارگرفته به‌خوبی آگاهیم: آینده قابل پیش‌بینی، سایه ترسناکی بر سرمان افکنده است. راه‌حل استاندارد برای مقابله با مصیبت حاضر نیز ارائه شده و برای همه ما کاملاً آشنا است. علم همراه با فناوری‌های نو ما را نجات خواهد داد ــ علم راه‌حلی برای برگرداندن محیط‌زیست، جایگزینی سوخت‌های فسیلی، درمان ایدز و سرطان و برای پایان‌دادن به تهدید قحطی ارائه خواهد داد. یک راه‌حل علمی در همین گوشه و کنار وجود دارد. اما سوال این است، آیا علم وعده‌ای برای نجات ما از دست خودش نیز ارائه می‌دهد؟ و چرا ما باید به چنین وعده‌ای اعتماد کنیم؟ جهان‌بینی‌ای که بر دین غلبه کرده و ماهیت زندگی را مادی می‌داند، به‌معنای واقعی کلمه، ما را در مسیری قرار داده که انتهای آن بن‌بست است.

اگرچه به‌شکل معجزه‌آسایی توانسته‌ایم آلودگی‌ها و ضایعات را حذف کنیم، اما هنوز نتوانسته‌ایم برای نسل‌های آتی، مدل بهتری برای زندگی، به‌غیر از همان مدلی که باعث شکست ما شده است، ارائه کنیم. یعنی همان مصرف بی‌حد و اندازه، بهره‌کشی از منابع طبیعی و خلاقیت اهریمنانه برای جنگ. همان‌گونه که یک جوان دانشجوی چینی با زبانی تلخ از جهان غرب انتقاد کرده است: «شما همه خوراکی‌های ضیافت را بالا کشیده‌اید و هم‌اکنون به ما قهوه و دسر تعارف می‌کنید، اما از ما می‌خواهید که پول کل غذا را بپردازیم.»

دین اگرچه قبلاً شانس حل این مشکل را داشته، اما هم‌اکنون، تنها عالم ماورائی می‌تواند این مشکل را حل کند. ما باید به منشاء دین برگردیم. منشاء دین خداوند نیست. بلکه منشاء آن، هوشیاری و خودآگاهی است. آموزگاران بزرگی که هزاران سال پیش زندگی می‌کردند، به‌غیر از باور به قدرتی مافوق، اصل بسیار اساسی‌تری را پیشنهاد کرده‌اند. آن‌ها طرز نگاهی به واقعیت را پیشنهاد کرده‌اند که با واقعیت بیرونی و وجود مادی محدود آغاز نمی‌شود بلکه با خرد و تقربی درونی به‌سوی آگاهی بیکران همراه است. جالب این است که مسیح، بودا و دیگر فرزانگان هم دانشمند بودند. آن‌ها نیز روشی برای کشف معرفت داشتند که دقیقاً مطابق با علم جدید است. در ابتدا فرضیه‌ای وجود داشت، یک ایده که نیازمند آزمون بود. سپس امتحانی برای مشاهده درستی فرضیه. سرانجام، بررسی دقیق و ارائه کشفیات جدید به سایر پژوهش‌گران و درخواست از آن‌ها برای تکثیر و بازآفرینی همین کشف.

فرضیه عالم ماورائی که هزاران سال پیش ارائه شده است از سه بخش تشکیل شده است:

ــ واقعیت غیرقابل‌مشاهده‌ای وجود دارد که منشاء تمامی چیزهای قابل‌مشاهده است.