کتاب سبک زندگی کارمندی

کتاب سبک زندگی کارمندی نوشته سیدابراهیم رئوف موسوی است که به موضوع سبک زندگی کارمندی در جامعه امروزی و نیازها و ملزومات آن می‌پردازد.

درباره کتاب سبک زندگی کارمندی

نویسنده در این کتاب به طرح مسئله و بیان ابعاد اجتماعی سازمانی ان پرداخته است و تلاش نموده کشف کند «اداره» یا «سازمان» با انسان و زندگی انسان چه کرده است. نویسنده می‌گوید: «وقتی از زندگی کارمندی سخن می‌گوییم، تنها از زندگی کارمندان سخن نمی‌گوییم، «کارمندی» وصف زندگی ذیل بوروکراسی است که هم شامل کارمندان می‌شود و هم دیگران را در بر می‌گیرد؛ به عبارت دیگر، فقط کارمندان نیستند که زندگی کارمندی دارند، بلکه تقدیر سرتاسر زندگی همگان ذیل حاکمیت سازمان‌ها رقم می‌خورد و غیرکارمندان نیز زندگی کارمندی دارند.»

 زندگی کارمندی امروز تنها محدود به شهرها نمی‌شود چرا که به گفته آنتونی گیدنز، جامعه‌شناس مشهور، «زندگی شهری امروزی زندگی همهٔ مردم را تحت تأثیر قرار داده و نه فقط زندگی کسانی را که در شهرها زندگی می‌کنند.»

سازمان، صنعتی شدن و زندگی شهری حلقه‌های ارتباطی هستند که فراگیری زندگی کارمندی را نشان می‌دهند. این کتاب از ارتباط سازمان‌ها و صنعت ذیل عنوان تاریخ ظهور سازمان‌ها سخن گفته و رابطهٔ مستقیم صنعتی شدن و شهرنشینی را مرور و تحلیل کرده است.

 خواندن کتاب سبک زندگی کارمندی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

 متخصصان و پژوهشگران علوم اجتماعی مخاطبان این کتاب‌اند.

بخشی از کتاب سبک زندگی کارمندی

برای درک عمیق سازمان که مقدمه درک زندگی کارمندی است باید به این توجه کرد که سازمان‌های مدرن بنا به چه ضرورتی به وجود آمدند و چرا تا پیش از آن به وجود نیامده بودند؟ مهم‌تر از ضرورت، توجه به امکان شکل‌گیری سازمان است. آیا پدید آمدن سازمان در هر دوره‌ای از تاریخ ممکن بوده است؟ اگر شکل‌گیری سازمان در هر دوره‌ای از تاریخ ممکن نبوده است، چه بنیادها و بنیان‌ها و تحولاتی وجود و ظهور سازمان‌های ۲۵۰ سال اخیر را ممکن کرده است؟ در اینجا مقصود از بنیان‌ها و بنیادها، صرفاً مبانی نظری نیست؛ بلکه نگرش‌های اساسی، در کنار تحولات عمیق وجود انسان که همگام با تغییر ارزش‌های اوست، مدنظر است. به این ترتیب سؤال از سازمان و امکان و ضرورت آن ابعادی عمیق‌تر پیدا می‌کند:

چه تحولاتی در وجود انسان، شکل‌گیری سازمان‌ها را ممکن و ضروری ساخته است؟ پایه‌های شناختی و اندیشه‌ای پدید آمدن سازمان‌ها چه بوده است؟ آیا تحولات دانشی و پدید آمدن نظریه‌های اجتماعی جدید، بخشی از شرایط امکان ظهور سازمان بوده است؟ آیا پیدایش سازمان ضرورتاً با تحولاتی در ارزش‌های انسان همراه بوده است؟ ما اجمالاً با تاریخ شکل‌گیری دوران مدرن آشنا هستیم و دربارهٔ این تحولات مطالبی می‌دانیم، اما این تاریخ و تحولات اساسی در عمیق‌ترین لایه‌های وجودی انسان، با سازمان چه ارتباطی دارد و چگونه می‌تواند شکل‌گیری سازمان را ممکن سازد؟

در منابع پژوهشی، تاریخ اولین سازمان‌ها را با اولین نمونه‌های زندگی اجتماعی بشر معادل می‌دانند و ظهور هنر مدیریت را مقارن با شکل‌گیری نهاد خانواده می‌شمارند. (رضائیان ۱۳۹۴:۳۸) تمدن‌های کهن ایران باستان، چین، هندوستان و یونان قدیم، قلمرو ظهور سازمان‌ها برای اداره امور کشور، اخذ مالیات و سربازگیری محسوب می‌شود. (رحمان‌سرشت ۱۳۷۷:۱)

کاربرد سازمان در معنای کاملاً موسع، به واسطهٔ ارائهٔ تعاریف بسیار کلی سازمان از یک‌سو و بی‌توجهی به تمایزات ماهوی و بنیادین سازمان‌های مدرن از ساختارهای سابق صورت می‌گیرد. در خصوص سه واژه «اداره، سازمان و بوروکراسی» می‌توان گفت که در ادبیات جامعه‌شناسی «بوروکراسی» و در ادبیات عمومی «اداره» تعابیری برای اشاره به سازمان هستند و اصطلاح سازمان کاربرد اصلی را در علم مدیریت دارد. با این توضیح که «بوروکراسی از آغاز توسط واضعش۶ و دیگران به شیوه‌ای نکوهیده به کار برده شد» (گیدنز ۱۳۷۸:۲۹۸) و امروزه نیز در ادبیات عمومی بیشتر بر ابعاد منفی سازمان دلالت دارد.

صرف‌نظر از تعاریف مختلف سازمان و با علم به اینکه اغلب، عنوان سازمان را برای تشکلات و تشکیلات جمعی متنوع در همهٔ ادوار تاریخ به کار می‌برند، در موضع تعیین مراد از سازمان، یا تعیین مصداق، یا به تعبیر رایج توضیح کاربرد مدنظر از واژهٔ «سازمان»، «اداره» و «بوروکراسی»، در تحقیق حاضر این سه واژه برای اشاره به مصادیق سازمان پس از انقلاب صنعتی به کار برده می‌شود. مبنای این کاربرد آن است که «سازمان»، «به شکلی که ما هم‌اکنون آن‌ها را می‌شناسیم، طی قرون هفدهم و هجدهم در اروپا و آمریکا، آن هم طی دورهٔ توسعه اقتصادی و سیاسی و با دوره روشنگری افکار به منصهٔ ظهور رسیدند». (اسکات ۱۳۹۱:۱۵)