کتاب جرعه هایی از زلال معنویت

کتاب جرعه هایی از زلال معنویت اثر سید یدالله یزدان پناه شرح مختصر زیارت امین الله با ضمیمه شرح زیارت مطلقه دوم أبا عبدالله است. 

درباره کتاب جرعه هایی از زلال معنویت

زیارت امین الله که یکی از مهم‌ترین و معتبرترین زیاراتی است که در منابع مختلف نیز اعتبار آن ذکر شده است و تلاوت دائم آن و همچنین مداومت در تلاوت آن، ثواب‌ بسیاری دارد. در یکی از منابع درباره شرح نزول این دعا چنین ذکر شده است: از امام باقر (ع) روایت شده: حضرت امام زین‌العابدین (ع) به زیارت امیر‌المؤمنین (ع) آمد و در کنار قبر آن حضرت ایستاد و گریست و این دعا نازل شد. 

سید یدالله یزدان پناه در کتاب جرعه هایی از زلال معنویت، شرحی بر این دعا نوشته است و در کنار آن، شرح زیارت ابا عبدالله را هم آورده است.  

کتاب جرعه هایی از زلال معنویت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

جرعه هایی از زلال معنویت، اثری عالی برای تمام کسانی است که به مطالعه کتب مذهبی و علاقه دارند و دوست دارند با معنا و شرح دعایی که می‌خوانند، آشنا شوند.  

بخشی از کتاب جرعه هایی از زلال معنویت

«السَّلَامُ عَلَیْک یَا أَمِینَ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ؛

سلام بر تو ای امین خدا برروی زمین».

وصف «امین‌الله» درباره رسول خدا (ص) با تعبیرهایی مانند «امین‌الله عَلَی وَحیِه» یا «أمینُ وَحیِه» به کار رفته است و بدین معناست که حضرت، وحی الهی را به‌خوبی دریافت فرموده، به‌درستی نگاه داشته و بی‌کم‌وکاست ابلاغ فرموده‌اند. در این زیارت، درباره امیرمؤمنان (ع) آمده است: «امین‌الله فی أرضه»؛ این معنا باید در فرهنگ ولایت پررنگ باشد و پی‌درپی تلقین گردد و یادآوری شود. در روایات در مقام تفسیر این وصف، سه جهت بیان شده است: «امین‌الله عَلَی دِینِه»، «امین‌الله فِی خَلقِه»، و «امین‌الله عَلَی غَیبِه».

امین‌الله عَلَی دِینِه: اهل‌بیت (ع) «امین‌الله عَلَی دِینِه» هستند، چراکه دین خدا بزرگ‌ترین امانت الهی است. امیرمؤمنان (ع) درباره دین خدا نهایتِ امانت‌داری را رعایت کردند. بر این اساس، اگر شیعیان بخواهند در مسائل و معارف شریعت به کسی رجوع کنند که آن را به بهترین وجه بداند و بتواند بدون هیچ کم‌وکاستی و به‌درستی ابلاغ کند، باید به امیرمؤمنان (ع) مراجعه کنند. این همان آموزهٔ دینی شیعی است که باید همه معارف و دستورهای شریعت را از اهل‌بیت (ع) دریافت کرد. به‌بیان‌دیگر، معیار در دین، اهل‌بیت (ع) هستند.

امین‌الله فِی خَلقِه: برای واژه «خلق» می‌توان دو معنا درنظر گرفت: معنای خاص، که تنها شامل انسان‌ها باشد، و معنای عام، که افزون‌بر انسان‌ها، دیگر مخلوقات را نیز دربر داشته باشد.

باتوجه‌به معنای خاص، انسان‌ها بندگان خدا و امانت‌های الهی هستند و روشن است که خداوند متعال این امانت را به‌دست هر کسی نمی‌سپرد. پس چه کسانی حاملان این امانت الهی‌اند؟ امانت را باید به امین سپرد و امین‌ترین افراد روی زمین، اهل‌بیت (ع) هستند. بنابراین هدایت و زمامداری انسان‌ها باید برعهده اهل‌بیت (ع) باشد؛ همان‌گونه که حضرت موسی (ع) دربرابر فرعونیان فرمود: «بندگان خدا را به من بسپارید؛ زیرا من برای شما رسول امینم». در این آیه کریمه رسول امین بودن و بلکه امین خدا بر بندگان بودن، دلیل سپردن انسان‌ها به موسی (ع) معرفی شده است.

باتوجه‌به معنای عام، زمام امور تمام مخلوقات، شامل همه فرشتگان، آسمان، زمین و هرچه در آن‌هاست، در دست اهل‌بیت (ع) خواهد بود. در روایات آمده است که امامان معصوم (ع) واسطه رسیدن فیض الهی به همه مخلوقاتند. حتی فرشتگان، که در شمار موجودات برتر عالمند، روزی‌خوار خوان نعمت اهل‌بیت (ع) هستند و به‌همراهی آن‌ها شکرگزار و تسبیح‌گوی حقند.

امین‌الله عَلَی غَیبِه: غیب الهی همچون اسماء الهی و حقایق توحیدی، سرّ الهی است؛ و اسرار الهی امانت‌های خداوندند و امانت را به هر کسی نمی‌دهند. تا انسان مقرّب درگاه او نشود و به حرم او بار نیابد و نزد او تشرّف حاصل نکند، بر این اسرار آگاه نخواهد شد. از همین روی، خداوند می‌فرماید: «کسی را بر غیب خود آگاه نمی‌کند؛ مگر رسولی که او را بپسندد».